Αφιέρωμα στον Μότσαρτ (σε δύο μέρη) στο Παλλάς

22/05/2018 - 22/05/2018
Music

Αφιέρωμα στον Μότσαρτ σε δύο μέρη: 4 Κοντσέρτα για Πιάνο με Κουαρτέτο Εγχόρδων

ΜΕΡΟΣ Α' (KV 413, KV 414)

Πρόγραμμα:

Ντιβερτιμέντο σε Ρε Μείζονα, KV 136, πρώτο μέρος

Κοντσέρτο για Πιάνο αρ. 11, σε Φα Μείζονα, KV 413
σολίστ: Νικόλας Μελής, πιάνο

Κοντσέρτο για Πιάνο αρ. 12, σε Λα Μείζονα, KV 414
σολίστ: Έλενα Μουζάλα, πιάνο

Κουαρτέτο Εγχόρδων “Προμηθέας”:
-Nίκος Πίττας, βιολί
-Ηρακλής Μιτέλλας, βιολί
-Νικόλας Παπαγεωργίου, βιόλα
-Μιράντα Παπανεοκλέους, βιολοντσέλο

Γενική είσοδος: €5

ΜΕΡΟΣ Β' (KV 415, KV 449)

Πρόγραμμα:

Ντιβερτιμέντο σε Φα Μείζονα, KV 138, πρώτο μέρος

Κοντσέρτο για Πιάνο αρ. 13, σε Ντο Μείζονα, KV 415
σολίστ: Μανώλης Νεοφύτου, πιάνο

Κοντσέρτο για Πιάνο αρ. 14, σε Μι ύφεση Μείζονα, KV 449
σολίστ: Έλενα Μουζάλα, πιάνο

Κουαρτέτο Εγχόρδων “Προμηθέας”:
-Nίκος Πίττας, βιολί
-Ηρακλής Μιτέλλας, βιολί
-Νικόλας Παπαγεωργίου, βιόλα
-Μιράντα Παπανεοκλέους, βιολοντσέλο

Με τη χορηγία των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.

Για τα 4 κοντσέρτα των 2 συναυλιών

Η σειρά των κοντσέρτων για πιάνο που ο Μότσαρτ συνέθεσε στη Βιέννη είναι πιθανώς το μεγαλύτερο του επίτευγμα στην ενόργανη μουσική. Αντιπροσωπεύουν μια συλλογή μουσικής εξαιρετικής ποιότητας και πρωτοτυπίας, πολύ πέρα από τα κοντσέρτα των προηγούμενων ή σύγχρονών του συνθετών, όσο αφορά την έκτασή τους, τον θεματικό τους πλούτο και την έξυπνη, υψηλά ανεπτυγμένη σχέση μεταξύ σολίστα και ορχήστρας.

Ο Μότσαρτ έγραψε τρία κοντσέρτα για πιάνο στο διάστημα 1782-3 και έξι το 1784· οκτώ ακόμη κοντσέρτα θα ακολουθούσαν αργότερα.

Ο ίδιος, σε επιστολή προς τον πατέρα του, στις 28 Δεκεμβρίου του 1782, περιγράφει τα τρία κοντσέρτα της περιόδου 1782-3:

Αυτά τα κονσέρτα είναι η χρυσή τομή ανάμεσα στο τι είναι πάρα πολύ εύκολο και πάρα πολύ δύσκολο· είναι λαμπερά, ευχάριστα στο αυτί και απλά, χωρίς να είναι ανούσια. Υπάρχουν περάσματα εδώ κι εκεί στα οποία μόνο οι ειδήμονες θα βρουν ικανοποίηση· αλλά αυτά τα περάσματα είναι γραμμένα με τέτοιο τρόπο που και ο λιγότερο λόγιος δεν μπορεί παρά να μείνει ευχαριστημένος, έστω και αν δεν γνωρίζει το γιατί.

Το KV 413 είναι το πιο λεπτοκαμωμένο και πιο συντηρητικό από τα τρία - το φινάλε του επανέρχεται στον τύπο του μινουέτου-ροντό στον οποίο έδειχνε προτίμηση ο Γ. Κρ. Μπαχ και τον οποίο χρησιμοποίησε ο Μότσαρτ ήδη από το 1774.

Το KV 415 είναι γραμμένο με την πομπώδη, τυπική τεχνοτροπία πολλών από τις συμφωνίες του Μότσαρτ που είναι γραμμένες στη Ντο μείζονα, με ζωηρούς, στρατιωτικούς ρυθμούς και λαμπερά περάσματα.

Το KV 414 είναι το πιο ξεχωριστό κοντσέρτο από αυτά τα τρία έργα, με την εξαιρετικά ντελικάτη ορχηστρική γραφή, την αβίαστη διαδοχή των μελωδιών και τα ανεπιτήδευτα δεξιοτεχνικά περάσματα.

Αυτά τα κοντσέρτα, είπε ο Μότσαρτ, γράφτηκαν για εκτέλεση με ορχήστρα που περιλαμβάνει όμποε και κόρνα -στην πραγματικότητα το KV 413 επιπροσθέτως απαιτεί φαγκότα και το KV 415 φαγκότα, τρομπέτες και τύμπανα- ή ακόμα για εκτέλεση “a quattro” (για τέσσερα), ενδεχομένως εννοώντας μόνο τέσσερα έγχορδα όργανα, πράγμα που τα καθιστά κατάλληλα για πιο συχνές παρουσιάσεις σε μικρές αίθουσες.

Το KV 449 μπορεί επίσης να εκτελεστεί μόνο με έγχορδα. Παρόλο που έτσι στερείται την ποικιλία των χρωμάτων που χαρακτηρίζουν τα πιο θαυμάσια κοντσέρτα αυτής της σειράς, μπορεί να θεωρηθεί ως το πρώτο από τα ώριμα κοντσέρτα του.