Μπορεί να διαθέτουμε ελάχιστες, ανεξάρτητες πληροφορίες για τη ζωή του Αριστοφάνη, μιας και τα μόνα στοιχεία για την βιογραφία του, αντλούνται από τις ίδιες τις κωμωδίες του, εντούτοις αυτό που μπορούμε να πούμε σχεδόν βέβαια, είναι ότι ήταν κατά του πολέμου. Αυτό το αποδεικνύει μεταξύ άλλων και το μεγάλο του έργο, «Η Λυσιστράτη». Λυσιστράτη θα πει, Λύσις του στρατού...κοινώς του πολέμου. (Λύσις=Διάλυσις=Game over). Ο Μάριος Μεττής μας συστήνει τον κόσμο της με τη δική του σκηνοθετική οπτική. Ομολογουμένως μέχρι στιγμής αυτό που φαίνεται να ετοιμάζεται μέσα από τα βίντεο και τα ποστ που παρακολουθούμε στα σόσιαλ μίντια μας προκαλέι ενθουσιασμό και αδημονία.

-Πως προέκυψε η πρώτη σου συνάντηση με τον Αριστοφάνη και πως ήταν ως εμπειρία;

Η πρόταση έγινε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΘΟΚ Σάββα Κυριακίδη ο οποίος μου πρότεινε το έργο και εγώ αποδέχτηκα με μεγάλη χαρά. Τον Αριστοφάνη τον γνωρίζω αρκετά καλά και από την πρώτη στιγμή είχα μία καλή ιδέα για το τι θέλω να κάνω και τι θέλω να πω. Η εμπειρία, αριστοφανική θα έλεγα. Πάντα οι πρόβες για μία κωμωδία έχουν μία ευφρόσυνη διάθεση και ενέργεια, όχι ότι δεν ισχύει το ίδιο και σε άλλες περιπτώσεις, αλλά στην κωμωδία είναι λογικό εκ των πραγμάτων να ενισχύονται αυτές οι καταστάσεις.

-Με ποιά κριτήρια διάλεξες τους ηθοποιούς της παράστασης (Ριάνα Αθανασίου, Κωνσταντίνος Ανδρονίκου, Γρηγόρης Γεωργίου, Μαντώ Γιαννίκου, Μάριος Ζαρδαβάς, Στέλιος Καλλιστράτης, Άνθη Κάσινου, Γιώργος Κυριάκου, Άντρεα Μαύρου, Γιάννης Μίνως, Αθηνά Μουστάκα, Λοΐζος Παπαγεωργίου, Θέμις Ππόλου, Ελένη Σιδερά, Κώστας Τέκκης, Κωνσταντίνος Τσίτσιος) και την Χριστιάνα Αρτεμίου στον ρόλο της Λυσιστράτης?

Η Χριστιάνα ήταν η πρώτη μου σκέψη για τον ρόλο της Λυσιστράτης. Έχει σπάνιες κωμικές και δραματικές ερμηνευτικές ποιότητες και ήμουν σίγουρος πως θα ήταν ιδανική για τον ρόλο. Επιπλέον είναι αρκετά δημοφιλής στο κυπριακό κοινό και θεώρησα πως θα έδινε ένα καλό λόγο, ακόμα και στο μη θεατρόφιλο κοινό, να επισκεφθεί το θέατρο και να έρθει σε επαφή με αυτό το σημαντικό σύγγραμμα. Δυστυχώς έχουμε πολύ περιορισμένο θεατρόφιλο κοινό στην Κύπρο, οπότε πρέπει πάντα οι δημιουργοί να φροντίζουμε να δίνουμε καλούς λόγους στον κόσμο για να επισκεφθούν τις θεατρικές αίθουσες. Έχουν ανέβει σπουδαία έργα κατά καιρούς τα οποία πέρασαν απαρατήρητα και είναι κρίμα. Τώρα όσον αφορά στους υπόλοιπους ηθοποιούς, σημαντικό κριτήριο ήταν το τραγούδι και ο χορός, αφού πρόκειται για μία ιδιαίτερα μουσική και χορευτική παράσταση.

- Σε ποια εποχή διαδραματίζεται η Λυσιστράτη σου ενδυματολογικά; Η δράση μεταφέρεται στο σήμερα;

Όχι δεν μεταφέρεται στο σήμερα αλλά ούτε και στην αρχαία Ελλάδα. Ενδυματολογικά είναι λίγο αόριστη αλλά οι αναφορές είναι ξεκάθαρες. Παραδοσιακές στολές της Κύπρου της Ελλάδας αλλά και από τα βαλκάνια ήταν η πηγή της έμπνευσής μας. Στο έργο γίνονται συνεχώς αναφορές για την δεξιοτεχνία των γυναικών στο ράψιμο, στο πλέξιμο και στην τέχνη του αργαλειού, έτσι όλα τα ρούχα μοιάζουν με εργόχειρα, κατασκευασμένα από τις ηρωίδες του έργου.

- Τα "Αντρικά μουνάτα" ντύνουν το έργο. Ποια είναι η ιστορία τους και πως "παντρεύεται" με το πρώτο φεμινιστικό έργο;

Δεν θεωρώ πως η Λυσιστράτη είναι μόνο φεμινιστικό ή αντιπολεμικό έργο όπως συνήθως χαρακτηρίζεται. Είναι και ένα έργο ανθρωπίνων σχέσεων με εξίσου σημαντικό θέμα του την συζυγική αγάπη και την σεξουαλική πίστη. Αντρικά Μουνάτα θα πει άνδρας και γυναίκα, φαλός και αιδοίο. Πρόκειται για γαμοτράγουδα τα οποία συνέλεξε ο Γιώργος Μελίκης απ' όλη την Ελλάδα, τα οποία προέρχονται από κτηνοτρόφους, αγρότες, νοικοκυρές, υπαλλήλους, βιοτέχνες, μουσικούς, φοιτητές, δασκάλους, καθηγητές, δικηγόρους, ταβερνιάρηδες, ψαράδες, τεχνίτες, οικοδόμους, ακόμη και από καλόγερους και παπάδες. Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερη «ενδυμασία» για την αριστοφανική Λυσιστράτη από τα Αντρικά Μουνάτα.

- Πάντα από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα η ζωή προσπερνά την τέχνη σε ταχύτητα και δυστυχία. Πως απαντά η τέχνη σε καιρούς ζοφερούς; Η θέαση της Λυσιστράτης προσφέρει χαρά;

Όλα τα σπουδαία έργα είναι διαχρονικά. Ότι βασάνιζε τον άνθρωπο εκατό χρόνια πρίν, το ίδιο πράμα τον βασανίζει και σήμερα. Αλλάζει το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, οι συνθήκες, η ηθική, αλλά οι φόβοι μας, οι αγωνίες τα πάθη μας παραμένουν ίδια στον πυρήνα τους. Η Λυσιστράτη δεν είναι ακόμη μία κωμωδία, είναι ένα κλασικό αριστούργημα. Ο λόγος της δεν είναι μόνο σατυρικός ή χυδαίος, είναι βαθιά πολιτικός, είναι ουσιαστικός, είναι ποιητικός και αριστοτεχνικός. Η Λυσιστράτη μας προσφέρει χαρά και ψυχαγωγία σε ένα κοινό που έμαθε ή συνήθισε να αναλώνεται στην πρόσκαιρη και ανούσια διασκέδαση. Η τέχνη πρέπει και οφείλει να καλυτερεύει την αισθητική μας, να ανυψώνει το πνεύμα μας, να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Αφήστε τα κινητά και το ατελείωτο scrolling και ελάτε να δείτε την Λυσιστράτη μας, δεν θα το μετανιώσετε.

- Πιστεύεις παραμένει έντονος ο "πόλεμος" στα δυο φύλα;

Ζούμε σε μία εποχή που τα φύλα δεν είναι μόνο δύο, δεν καθορίζονται μόνο βιολογικά, οπότε ο πόλεμος έχει μεγεθυνθεί, έχει πάρει άλλες διαστάσεις. Ο πόλεμος είναι υπαρκτός και έντονος, αλλά το ίδιο και η αγάπη, η συμφιλίωση, η συγχώρεση, το μόνιασμα, η αγκαλιά. Νομίζω πως αν όλοι μας είχαμε κάποιον…κάποια…κάποιο, να μας αγκαλιάσει, όπως μας αγκάλιαζε η μητέρα μας όταν ήμασταν ακόμη παιδιά, τα πράματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.

– Έχουν προβάδισμα στην παράστασή σας τα σεξουαλικά στοιχεία;

Αν έκανα σωστά την δουλειά μου. Το είπε καλύτερα πιστεύω ο Όσκαρ Ουάιλντ. Όλα σ’ αυτόν τον κόσμο έχουν να κάνουν με το σεξ, εκτός από το σεξ. Το σεξ έχει να κάνει με την εξουσία.

– Αλήθεια,τι θα είχε να πει σήμερα ο Αριστοφάνης;

Ο χάρος στένει παγανιές
σε παλικάρια και σε νιες
κι όποιος μπορεί ας ζήσει
γιατί σε τούτον τον ντουνιά
τα βάσανα κι η απονιά
περνούν με το γαμήσι.

Και μην δω γ@μήσι όταν θα δημοσιευτεί. Μάθαμε τον κόσμο να ντρέπεται για κάτι που μόνο χαρά, ομορφιά και ζωή φέρνει! Ο π@λεμ@ς να γραφεται έτσι ή να μην γράφεται καθόλου! Να επιτραπούν στο γαμήσι όλα του τα γράμματα!

Ευχαριστώ!

Της Αφροδίτης Δερματά 

Instagram Marios Mettis 

Δείτε πληροφορίες για την παράσταση ΕΔΩ