Στην παράσταση «Για όνομα», που ανεβαίνει αποκλειστικά για το κυπριακό κοινό, από Έλληνες ηθοποιούς και σκηνοθέτη, πρωταγωνιστεί, μαζί με τους Ρένια Λουιζίδου, Κρατερό Κατσούλη, Ντόρα Μακρυγιάννη και Λευτέρη Ζαμπεράκη, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης. Ο ηθοποιός μας μιλάει για την παράσταση αυτή και γιατί αποφάσισε να συμμετέχει, τι πρωτότυπο βρήκε στο έργο και τι ενδιαφέρουσες εκπλήξεις περιμένουν το κοινό που θα το παρακολουθήσει σε Λευκωσία, Λεμεσό, Λάρνακα και Πάφο.

Έρχεστε στην Κύπρο για την παράσταση «Για όνομα», την οποία ετοιμάζετε ειδικά για το κυπριακό κοινό και θα λέγαμε πως είστε από τους καλλιτέχνες που έρχονται συχνά στο νησί μας. Φαίνεται πως αγαπάτε την Κύπρο και το κοινό της...

Eίναι αλήθεια πως έχω έρθει στην Κύπρο πολλές φορές για παραστάσεις. Και μάλιστα μια από αυτές τις φορές ήταν περίπτωση παρόμοια με αυτήν για την οποία θα μιλήσουμε, δηλαδή ήταν μια παράσταση που ετοιμάσαμε και ανεβάσαμε μόνο για το κυπριακό κοινό, με ένα έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου, πριν από μια δεκαετία. Η πιο πρόσφατη επίσκεψη μου ήταν τον φετινό χειμώνα, που ήρθαμε για παραστάσεις στη Λευκωσία, τη Λεμεσό και στην Πάφο με την παράσταση «Αμπιγιέρ». Επίσης, και με το συγκρότημα «Άγαμοι Θύται» στο οποίο συμμετέχω έχουμε έρθει πολλές φορές και θα επιστρέψουμε και τον Σεπτέμβρη για συναυλίες. Άρα θα έλεγα ότι η επαφή μου με το φιλοθεάμον κοινό στην Κύπρο είναι πολύ τακτική.

Πώς αισθάνεστε για αυτή τη συνεργασία; Τι διαφορετικό έχει αυτή η φορά;

Θα έλεγα ότι ήταν... σωτήρια για εμένα η πρόταση να συμμετάσχω στο «Για όνομα». Το πιο πιθανό σενάριο για εμένα το φετινό καλοκαίρι θα ήταν ότι θα έφευγα για περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Όμως ήρθε η πρόταση για το «Για όνομα» και ήταν σαν... δώρο Θεού! Είναι ένα εξαιρετικό έργο, που θα ανέβαινε από έναν πολύ καλό θίασο και έναν εξαίρετο σκηνοθέτη, οπότε με απάλλαξε από το δίλημμα αν θα έφευγα για περιοδεία ή όχι. Έτσι η πρόταση να συμμετάσχω σε μια πολύ καλή κωμωδία, με μια ομάδα συναδέλφων που αγαπώ και εκτιμώ φάνηκε δελεαστική από την αρχή, έτσι προτίμησα χωρίς δεύτερη σκέψη να συμμετάσχω στο «Για όνομα», που θα με φέρει στην Κύπρο για παραστάσεις σε όλες τις πόλεις. Οι δεκαπέντε μέρες που θα περάσουμε στην Κύπρο, τις βλέπω από τώρα ότι θα είναι... ονειρεμένες!

Έρχεστε με το έργο «Για όνομα». Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτό το έργο.

Είναι ένα γαλλικό έργο, ο πρωτότυπος τίτλος είναι «Le prenom» από τους Ματιέ Ντελαπόρτ και Αλεξάντρ ντελα Πατελιέρ, το οποίο ανήκει στη σύγχρονη γαλλική θεατρική δραματουργία, η οποία μαζί με την ισπανική τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται σε μια πολύ δημιουργική συγγραφική έξαρση, δίνοντάς μας εξαιρετικής ποιότητας έργα. Και το «Για όνομα» ανήκει στο είδος που ονομάζουμε «μπουλβάρ» - μια διαφορετική, πιο ανάλαφρη θεατρική αισθητική, με κωμωδίες που έχουν κυρίως αστική θεματολογία και φαρσική ιδιοσυγκρασία. Η αλήθεια είναι ότι τέτοιου είδους έργα δεν έχω παίξει ποτέ και ομολογώ πως εδώ και καιρό ευχόμουν να μου έρθει μια πρόταση για ένα τέτοιο έργο. Κι έτσι, με το «Για όνομα», μου δίνεται η ευκαιρία, σε μια στιγμή που ήμουν κι εγώ έτοιμος να το δοκιμάσω, να έρθω σε επαφή με αυτό το είδος!

Πείτε μας, λοιπόν, τι πραγματεύεται το έργο και τι θα δούμε να διαμείβεται στη σκηνή.

Το έργο πραγματεύεται, στην ουσία, τις σχέσεις των καθημερινών ανθρώπων, μέσα από μια πολύ έξυπνη και με λεπτό χιούμορ κωμωδία με σαρκαστικό χαρακτήρα, που έχει, ωστόσο, ένα ουσιαστικό και πολύ ενδιαφέρον περιεχόμενο. Είναι, λοιπόν, μια παρέα ανθρώπων, που είναι φίλοι για πολλά χρόνια και που γνωρίζει πολύ καλά ο ένας τον άλλον, οι οποίοι μαζεύονται σε ένα σπίτι, για περάσουν μια χαλαρή βραδιά με δείπνο. Ξαφνικά ένας από αυτούς, αποφασίζει να κάνει μια φάρσα και με το που ξεστομίζει αυτό το αστείο, αρχίζουν να πυροδοτούνται όλες οι μεταξύ τους σχέσεις! Ό,τι λένε και ό,τι συζητάνε είναι θέματα και ζητήματα που μπορούμε όλοι μας να αναγνωρίσουμε, γιατί όλοι μας τα περνάμε, τα συζητάμε, τα περιεργαζόμαστε και τα επεξεργαζόμαστε. Οι συγκρούσεις τους, αλλά και αυτά που υποβόσκουν από τις συζητήσεις τους, είναι πράγματα με τα οποία όλοι μας μπορούμε να ταυτιστούμε.

Ποιοι είναι αυτοί οι χαρακτήρες, στο πρόσωπο των οποίων θα δούμε κομμάτια από τους δικούς μας χαρακτήρες;

Είναι το ζευγάρι των οικοδεσποτών, που είναι μια φιλόλογος κι ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ο αδερφός της που είναι ένας πετυχημένος μεγαλομεσίτης με τη σύζυγό του, μια γοητευτική λομπίστα και έγκυο στο πρώτο τους παιδί κι ένας οικογενειακός φίλος, που είναι μουσικός. Τους ρόλους υποδύονται η Ρένια Λουιζίδου, ο Κρατερός Κατσούλης, η Ντόρα Μακρυγιάννη, ο Λευτέρης Ζαμπετάκης κι εγώ. Αγαπημένοι φίλοι και συνάδελφοι, με τους οποίους έχω συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν κι έχουμε εξαιρετικές σχέσεις και χημεία. Και η σκηνοθεσία που ανήκει στον εξαίρετο Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη.

Ο δικός σας ρόλος ποιος είναι; Πείτε μας λίγα λόγια για το χαρακτήρα που υποδύεστε.

Εγώ παίζω έναν πολύ ενδιαφέροντα χαρακτήρα, τον οικοδεσπότης αυτού του δείπνου. Είναι καθηγητής Πανεπιστημίου και εξαιτίας αυτού κάνει πολύ συχνά τον έξυπνο. Είναι επίσης λίγο... λουφαδόρος και λίγο «παράσιτο», αφού κατά μια έννοια ζει σε βάρος των άλλων και κυρίως της συζύγου του, στην οποία τα έχει φορτώσει όλα, σε ό,τι αφορά στην κοινή ζωή τους. Είναι ένας διανοούμενος αριστερών πεποιθήσεων κι επειδή είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας, φέρνει ένα επιπλέον σατιρικό στοιχείο στο έργο αυτό. Είναι πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρας και πολύ αναγνωρίσιμος, από τον τρόπο που συμπεριφέρεται, σκέφτεται και αντιμετωπίζει τους υπόλοιπους γύρω του. Είμαι πολύ χαρούμενος που τον υποδύομαι.

Όντας ένας διανοούμενος αριστερών πεποιθήσεων, να υποθέσουμε ότι είναι ο πρώτος που αντιδρά στο χοντροκομμένο αστείο του συνδαιτημόνα του;

Το αστείο είναι ότι θα ονομάσουν το παιδί τους... Αδόλφο. Ναι, είναι αυτός που «τσιμπάει» περισσότερο από το αστείο και εξοργίζεται περισσότερο από όλους. Λόγω του χαρακτήρα του και της ιδιοσυγκρασίας του, θεωρεί ότι είναι καθήκον του να ανατρέψει το «κακό» που επέρχεται. Όταν πλέον καταλαβαίνει ότι επρόκειτο για αστείο, βρίσκει αφορμή να επιτεθεί αυτός στους υπόλοιπους, οπότε τους βάζει στο στόχαστρό του και τους «κτυπάει»... ανελέητα με τα διανοούμενα επιχειρήματά του. Σε ποιο ύφος κινείται το έργο; Είναι μαύρη κωμωδία, είναι κοινωνική κομεντι...; Είναι μια καθαρόαιμη κωμωδία, στα πρότυπα του είδους που περιγράψαμε προηγουμένως και όπως είπε ο σκηνοθέτης μας, ο Κωνστνατίνος Μαρκουλάκης, «θα είναι ένα μπουλβάρ με περιεχόμενο». Δεν είναι, δηλαδή, μια ανούσια φάρσα, καθώς όλα όσα διαμείβονται στη σκηνή έχουν να κάνουν με κοινωνικά θέματα. Είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικό το έργο, γιατί φωτίζει τη ψυχολογία των σημερινών ανθρώπων, μέσα από συμπεριφορές που θα αναγνωρίσουν οι θεατές και κατά πάσα πιθανότητα θα ταυτιστούν και με πολλές από αυτές.

Ποιος ο στόχος του έργου αυτού, νομίζετε - πέρα από το ψυχαγωγικό κομμάτι, μιας και μια παράσταση πρωταρχικό ρόλο έχει να ψυχαγωγήσει το θεατή.

Όταν διάβασα το έργο, ανακάλυψα μια απολαυστικότατη κωμωδία. Ο τρόπος που σε κάνει να γελάς, το χιούμορ και ο σαρκασμός σε ορισμένα σημεία, είναι πραγματικά εκπληκτικός, ευφυής και μοναδικός. Σε δεύτερο επίπεδο, στο έργο αυτό, υπάρχουν πέντε χαρακτηριστικοί τύποι καθημερινών ανθρώπων, που μιλούν και λογομαχούν, επιδιδόμενοι σε κοινωνιολογικές και ψυχολογικές αναλύσεις για ιδέες και στερεότυπα. Αλλά όχι με την βαριά έννοια. Ο θεατής θα γελάσει και θα προβληματιστεί λίγο - όσο πρέπει, προκειμένου να περάσει καλά και να το ευχαριστηθεί.

Τι άλλο υπάρχει στον ορίζοντα στα επαγγελματικά σας, μετά το «Για όνομα»;

Θα σας δούμε να επιστρέφετε στην τηλεόραση, καθώς φέτος σας είδαμε μόνο σε έναν σύντομο γκεστ ρόλο στο «Φόνοι στο καμπαναριό»... Όχι, δεν έχω κλείσει τίποτα, σε ό,τι αφορά στο τηλεοπτικό πεδίο. Είναι βαρυφορτωμένο το πρόγραμμά μου τα τελευταία χρόνια, και πλέον έχω αποφασίσει να μην κάνω και θέατρο και τηλεόραση ταυτόχρονα. Έτσι, του χρόνου θα κάνω μόνο θέατρο και θα είναι η πρώτη φορά που θα παίξω σε μιούζικαλ! Άλλο ένα είδος που αγαπώ πολύ και δεν έτυχε μέχρι τώρα να... «υπηρετήσω».

Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα των παραστάσεων ΕΔΩ