Η γνωστή χορογράφος Έλενα Αντωνίου συνεχίζει σταθερά να δημιουργεί και παρουσιάζει τη νέα της δουλειά με τίτλο LANDSCAPE στο Θέατρο Ριάλτο σε τρεις παραστάσεις.

Σε αυτή τη σόλο παράστασή της, η Έλενα Αντωνίου, θέτει αναπολογητικά τον εαυτό της στην ανάδειξη του προσωπικού βιώματος σαν ένα συλλογικό τοπίο. Υπερεκθέτει το θηλυκό σώμα με απόλαυση και εξαντλεί το όριο της θεαματικότητας προσκαλώντας με επιτήδευση το βλέμμα των θεατών. Στη σόλο περφόρμανς LANDSCAPE, η Αντωνίου δημιουργεί τον χώρο στο πολιτικό σώμα να υπάρξει ως βαθιά τραυματισμένο αλλά και ελεύθερα σεξουαλικό.

Ιδέα, χορογραφία και ερμηνεία: Έλενα Αντωνίου
Μουσική, ηχητικός σχεδιασμός: Σταύρος Γασπαράτος
Art Direction: Χρήστος Κυριακίδης
Δραματουργία: Οδυσσέας Ι. Κωνσταντίνου
Σχεδιασμός φωτισμού: Βασίλης Πετεινάρης
Φωτογραφία: Στέλιος Καλλινίκου
Γραφικά: Νίκος Στέφου
Prοject coordinator: Λουκία Βασιλείου

Σε συνέντευξη της στην Ελένη Παπαδοπούλου και την εφημερίδα «Πολίτης» η Έλενα Αντωνίου απαντά πώς προέκυψε η ιδέα για το LANDSCAPE;

«Είναι μια φυσική συνέχεια έργων που προηγήθηκαν και οδήγησαν στο να γίνει αυτό το έργο με τον συγκεκριμένο τρόπο και δυναμική. Με το έργο «In Situ» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λευκωσίας, δούλεψα πάνω στη σχέση του θεατή/παρατηρητή με το έργο/θέαμα. Σε εκείνο το έργο, ναι μεν ήμουν ένα έκθεμα, αλλά μπορούσα με την ίδια δύναμη που με κοιτάζεις εσύ σαν έκθεμα, να σε κοιτάζω και εγώ. Ήταν η αφορμή αυτό και επειδή ήταν ένα έργο μεγάλης διάρκειας, μου έδωσε πολύ υλικό για να επεξεργαστώ αργότερα.

Μετά, ακολούθησε το «MAINSTAGE», ένα έργο που ανέβηκε στη Στέγη Ωνάση στην Αθήνα, όπου ο θεατρικός χώρος λειτούργησε σαν μια τεράστια εγκατάσταση, προσπαθώντας να φέρω τον θεατή πάλι στην ίδια διαδικασία, το τι σημαίνει να γίνεσαι και εσύ μέρος του θεάματος, από την άποψη ότι και εσένα σε παρατηρεί κάποιος άλλος και μπορεί για μια στιγμή να νιώσεις εκτεθειμένος. Ποιος τελικά είναι το αντικείμενο και το υποκείμενο; Αυτό έχει κοινωνιολογική σημασία, από το πώς κοιτάζουμε όταν για παράδειγμα κάποιος δέχεται βία στον δρόμο και την αντίδρασή μας, όποια και να είναι αυτή, μέχρι το βλέμμα να εστιάζει αποκλειστικά στη γυναίκα και τι σημαίνει όταν μια γυναίκα γίνεται αντικείμενο.

Αυτό εξερεύνησα περισσότερο μέσα από την επόμενη παράσταση «Wish». Το πρώτο έργο, στο οποίο έμεινα στον ρόλο της χορογράφου και δεν έλαβα μέρος. Δούλεψα με πέντε καταπληκτικές περφόρμερ, είχα την ευκαιρία και τον χρόνο να χρησιμοποιήσω υλικό από την έρευνά μου και εκεί ήταν έντονο το στοιχείο αντικείμενο/ υποκείμενο. Πέντε γυναίκες που μέσα από κάποιες φόρμες σώματος αφήνουν τον θεατή συνειρμικά να κάνει τις δικές του σκέψεις για το τι είναι αυτό που βλέπει. Οι αντιδράσεις του κοινού ήταν πολύ διαφορετικές, ανάλογα με το τι κουβαλά ο κάθε ένας. Ήταν τόσο δυνατή η ανταπόκριση του κοινού που με χαροποίησε, γιατί κατάλαβα ότι κάτι ουσιαστικό υπάρχει εκεί. Για παράδειγμα, ένας στρέητ άντρας ήταν σοκαρισμένος με αυτό που έβλεπε και δεν ήξερε πώς να αντιδράσει, γιατί η γυναίκα επιλέγει να γίνει αντικείμενο και εσύ αναγκάζεσαι να επιλέξεις το πώς θα την κοιτάξεις. Θα μείνεις κοντά; Θα απομακρυνθείς; Πιστεύω είναι ωραίο να το ζήσεις σαν εμπειρία, είτε σου αρέσει εν τέλει σαν έργο, είτε όχι..»

Η παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Κύπρου.

Κατάλληλο για ηλικίες: 16+ Ι Διάρκεια: 50’

Info
Παρασκευή 28 –Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2022
Θέατρο Ριάλτο, 20.30 (Σαβ. 18.30 & 20.30)
Ανδρέα Δρουσιώτη 19
Πλατεία Ηρώων, Λεμεσός
Εισιτήρια: € 12 / 10,
E-ticket: www.rialto.com.cy, Rialto App
Πληροφορίες 77777745