Η κυπριακή γαστρονομία έχει πάρει τα πάνω της, δεν το αρνείται κανείς. Νέοι, ταλαντούχοι σεφ, fusion κουζίνες, και αισθητική που - καμιά φορά - ξεπερνά και τα ίδια τα πιάτα. Όμως, όπως κάθε καλό έργο, έχει και τις κακές του σκηνές. Παρακάτω τα δέκα πράγματα που μας χαλούν τη διάθεση όταν αποφασίσουμε να το "ρίξουμε έξω".

1. Μεζές μέχρι λιποθυμίας – και μετά... στα σκουπίδια
Ναι, αγαπάμε τα πολλά πιάτα. Ναι, είμαστε του «να φάμε καλά». Αλλά πόσα πιάτα πρέπει να καταφτάσουν για να καταλάβεις ότι δεν θα προλάβεις ούτε το κυρίως; Τα μισά μένουν άθικτα και πάνε στα σκουπίδια. Κρίμα.

2. Σερβιτόρος-μούτρο χωρίς «γεια σας»
Αντί για χαμόγελο, ένα βλέμμα τύπου «τι θέλεις πάλι εσύ;». Και σαν να μην φτάνει η αγένεια, δεν μιλά ούτε ελληνικά. Ξανά: σε κυπριακό εστιατόριο. Αν είναι να επικοινωνούμε με pantomime για να παραγγείλουμε, να πάμε σε escape room.

3. Μουσική νυχτερινού κλαμπ στο ταβερνάκι του χωριού
Είσαι σε ρομαντικό σκηνικό δίπλα στο κύμα και ξαφνικά... μπουζούκια στο τέρμα ή bit που κάνουν το τραπέζι να δονείται. Δεν λέμε όχι στη μουσική, αλλά ας δένει με το concept. Τρώμε και θέλουμε να επικοινωνήσουμε με τους συνδαιτυμόνες δεν κάνουμε predrinks.

4. Πατάτες τηγανητές από τη Γερμανία...
Όταν η Κύπρος παράγει τις καλύτερες πατάτες, είναι ασυγχώρητο να έρχονται στο πιάτο μας προκάτ κατεψυγμένες. Είναι σαν να πηγαίνεις σε φούρνο και να σου σερβίρουν ψωμί του τοστ.

5. Τουαλέτες τρόμου
Όλα καλά μέχρι τη στιγμή που χρειάζεσαι την τουαλέτα. Ανοίγεις την πόρτα και βρίσκεσαι μπροστά σε ταινία τρόμου. Μυρωδιές, χαρτιά παντού, βρύσες που δεν δουλεύουν... Πώς μετά να κρατήσεις καλές εντυπώσεις;

6. Πατείς με, πατώ σε
Κρατήσεις overbooking, τραπέζια στριμωγμένα σαν κομμάτια Tetris. Δεν απολαμβάνεις το φαγητό σου νιώθοντας την ανάσα της διπλανής παρέας στην πλάτη σου.

7. Μενού-Βίβλος με περιεχόμενο... φέιγ βολάν
Ξεκινάς να διαβάζεις το μενού και μέχρι να φτάσεις στο τέλος έχει περάσει μισή ώρα. Τελικά παραγγέλνεις κάτι που ακούγεται fancy, αλλά είναι πιο άνοστο κι από άψητο κοτόπουλο. Λέμε ναι στην λιτότητα και όχι προχειρότητα.

8. Ψάρι κατεψυγμένο με θέα το κύμα
Παραθαλάσσια ταβέρνα και ονειρεύεσαι φρέσκα θαλασσινά. Αντί γι' αυτό, σου φέρνουν καλαμαράκια λάστιχο και ψάρι που μυρίζει… ψυγείο. Και το λεμόνι; Στο σταγονόμετρο – μήπως και διορθώσεις την ζημιά.

9. Που πήγαν τα χόρτα, ρε παιδιά;
Είναι δυνατόν να είσαι σε ψαροταβέρνα και να μην έχεις χόρτα; Αντ’ αυτού, σου πλασάρουν για χωριάτικη μια γαβάθα με πολύ κραμπί, μαρούλι, ελάχιστη ντομάτα, λίγο φέτα και, γιατί όχι, λίγο ανανά (θα μπορούσε). Αυτό ΔΕΝ είναι χωριάτικη.

10. Τιμοκατάλογος που κόβει την όρεξη
Φεύγεις με το στομάχι βαρύ και την τσέπη ελαφριά. 40-50€ το άτομο για φαγητό που δεν ανταποκρίνεται ούτε σε επίπεδο ούτε σε εμπειρία. Αν ήταν να ξοδέψουμε τόσο, πάμε σε fine dining με αστέρι, όχι σε ταβέρνα που το ψάρι ήρθε απ’ τον... πάγο ούτε σε σουβλατζίδικο με μακαρονάκι χωριάτικο για πρώτο πιάτο.

Τα κυπριακά εστιατόρια έχουν τη δυναμική να σταθούν δίπλα σε κορυφαία ευρωπαϊκά. Αλλά για να το πετύχουν, πρέπει να ακούσουν – και κυρίως να διορθώσουν. Δεν ζητάμε το τέλειο. Ζητάμε το σωστό, το καθαρό, το τίμιο. Και κυρίως, ζητάμε να φάμε καλά. Δεν είναι και λίγα.