Η Ειρήνη Γεωργαλλά δοκιμάζει τα εστιατόρια της Κύπρου και καταγράφει τις εμπειρίες της.

Με εσωτερικό design που ξεχωρίζει και μενού που φέρει την υπογραφή και επιμέλεια του αναγνωρισμένου σεφ Αντρέα Αντρέου, το Tocayo είναι δικαιωματικά το νέο talk of the town. Το κερασάκι στην τούρτα, αποτελούν τα αριστοτεχνικά κοκτέιλ που δημιουργούνται στην μπάρα από την ομάδα του Lost and Found.

Η ατμόσφαιρα είναι ζωηρή και casual chic, με τη διακόσμηση να κινείται σε μινιμάλ σχεδιασμό, με κύριο χαρακτηριστικό τις καμάρες που φέρνουν στο μυαλό εικόνες από τις αυλές του μακρινού Μεξικού. Η χρωματική παλέτα κινείται σε ζεστές, γήινες αποχρώσεις και το μαύρο ταβάνι σε συνδυασμό με το εμβληματικό φωτιστικό που θυμίζει πανσέληνο, συνθέτουν ένα σκηνικό μαγευτικής καλοκαιρινής νύχτας.

Ο σεφ έχει στήσει ένα γευστικό μενού που αντλεί έμπνευση από τη Νοτιοανατολική Ασία και τη Λατινική Αμερική. Βασίζεται σε υλικά που είναι απλά - εξαιρετικής ποιότητας – και που αναδεικνύονται στο έπακρο μέσα από αρμονικούς συνδυασμούς και επιμελείς εκτελέσεις. Περιλαμβάνει περίπου 20 πιάτα που προορίζονται για τη μέση (to share), με ορισμένα να αποτελούν αγαπημένες γνώριμες γεύσεις - για όσους ακολουθούμε κατά πόδας την εξελικτική πορεία του σεφ τα τελευταία χρόνια - και άλλα να συναρπάζουν με την πολυδιάστατη μορφή τους με εναλλαγές σε γεύσεις, αρώματα και υφές. Τα dumplings με γαρίδες για παράδειγμα, με μελάνι από καλαμάρι, πουρέ καρότου και ginger, σάλτσα ponzu και κόλιανδρο, είναι ένα κορυφαίο πιάτο που καλύπτει όλο το φάσμα γεύσεων και «ξυπνάει» τους γευστικούς κάλυκες.

Το mushroom takikomi (ιαπωνικό πιάτο με ρύζι), με ζωμό dashi, πουρέ από καλαμπόκι, σχοινόπρασο και λάδι τρούφας έχει βαθιές, γήινες και umami γεύσεις και ο πουρές έρχεται με αφράτη και αέρινη υφή. Είναι απλώς εξαιρετικό. Στο κοτόπουλο σε περουβιανό στυλ που έρχεται περασμένο σε ξυλάκια και συνοδεύεται από νιφάδες αλατιού και λάιμ, ευχαριστήθηκα την τολμηρή πικάντικη γεύση και τα αυθεντικά αρώματα.

Υπέροχοι συνδυασμοί ασιατικών γεύσεων και στην Buddha salad με ωμό σολομό και τόνο που είναι φρέσκια και δροσερή, αλλά και στον τραγανό τόνο με σάλτσα miso που είναι ψημένος στην εντέλεια. Στο λαβράκι με κόκκινο curry, οι γεύσεις ήταν πιο ήπιες και πιο «στρογγυλεμένες» απ’ όσο θα περίμενα, γεγονός που θα μπορούσε ενδεχομένως να διορθωθεί με περισσότερη ποσότητα στη σάλτσα.

Περνώντας στα επιδόρπια, δοκιμάσαμε το αξεπέραστο “Lemon”, με curd από λεμόνι και χαμομήλι, γρανίτα elderflower, μαρέγκες με παπαρουνόσπορο και δυόσμο, αλλά και το σύνθετο “chocolate”, με παγωτό dulce de leche και αλάτι που απογείωσε τις γεύσεις. Το σέρβις ήταν ικανοποιητικό με την κουζίνα να ανταποκρίνεται με καλό ρυθμό στη ροή των πιάτων. Κάποιες καθυστερήσεις είχαμε στο σερβίρισμα των κοκτέιλ, αλλά και στην παραγγελία των επιδορπίων.

Η λίστα κρασιών είναι μελετημένη αν και περιορισμένη, με ετικέτες κυρίως από τον ελληνικό αμπελώνα. Στον κατάλογο, εκτίμησα ιδιαιτέρως τις περιγραφές των αρωμάτων για κάθε ετικέτα.

Οι τιμές είναι αρκετά λογικές λαμβάνοντας υπόψη την ποιότητα που προσφέρεται. Το κόστος είναι περίπου €25 το άτομο χωρίς αλκοολούχα ποτά.

Κλείνοντας, θεωρώ πως το Tocayo δικαιολογημένα ελκύει την προσοχή του κοινού, με διάχυτη τη δημιουργικότητα σε όλα τα επίπεδα – κουζίνα, μπάρα και διακόσμηση - γεγονός που καθιστά την εστιατορική σκηνή της πρωτεύουσας λίγο πιο ενδιαφέρουσα.

Βαθμολογία: 4,5/ 5

Για τη συγγραφή του κειμένου η επίσκεψη έγινε χωρίς γνωστοποίηση και χωρίς διαφημιστικό σκοπό. Ο λογαριασμός πληρώθηκε από την κα Γεωργαλλά.