Για άλλη μια φορά, δυστυχώς, οι συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν στην ανθρωπότητα επιβάλλουν να επισημάνουμε για πολλοστή φορά τη σημασία της προστασίας και προώθησης των δικαιωμάτων των παιδιών.
Θα έπρεπε να είναι δεδομένο ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα στη ζωή, υγεία, εκπαίδευση, προστασία από την κακοποίηση και εκμετάλλευση, να ζει σε ένα αξιοπρεπές περιβάλλον για την ανάπτυξή του. Δυστυχώς, όμως, όλα αυτά δεν είναι δεδομένα.
Παιδιά βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο τη βιαιότητα του πολέμου. Πέραν των 3,600 παιδιών έχασαν τη ζωή τους στη Γάζα ενώ εξακολουθούν να μαίνονται οι εχθροπραξίες. Παιδιά παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς και στερούνται το σπίτι τους, την οικογένειά τους, τους φίλους και το σχολείο τους. Παιδιά ζουν σε συνθήκες πείνας. Παιδιά δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Παιδιά βιώνουν κακομεταχείριση και βιασμούς. Παιδιά χάνουν την ξεγνοιασιά και τη χαρά τους. Παιδιά, σήμερα, είναι δυστυχισμένα. Ο χάρτης των δικαιωμάτων του παιδιού έχει μείνει στα χαρτιά και όλες οι προσπάθειες που γίνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Ενωμένα Έθνη και διάφορους άλλους συναφείς οργανισμούς αποδεικνύονται ελλειπείς και αδύνατοι να ανταπεξέλθουν μπροστά στο τέρας των συμφερόντων και της αδιαφορίας.

Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού, γνωστή και ως Διακήρυξη της Γενεύης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, είναι ένα διεθνές κείμενο το οποίο προωθεί και προασπίζει τα δικαιώματα των παιδιών, συντάχθηκε από την Εγκλαντάιν Τζεμπ και υιοθετήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1924 από την Κοινωνία των Εθνών. Μια ελαφρώς αναθεωρημένη έκδοση αυτής της διακήρυξης υιοθετήθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 1946 ενώ στις 20 Νοεμβρίου 1959 η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε τη δική της ομώνυμη διακήρυξη, η οποία αποτελούσε μια πιο εκτενή έκδοση της προηγούμενης.

Το κείμενο της διακήρυξης, όπως δημοσιεύτηκε από τον Διεθνή Οργανισμό Σώστε τα Παιδιά στη Γενεύη στις 23 Φεβρουαρίου 1923, έχει ως εξής :

1. Κάθε παιδί πρέπει να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέσα για τη φυσιολογική του ανάπτυξη, τόσο σε υλικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο.
2. Κάθε παιδί που πεινάει πρέπει να τρέφεται, κάθε παιδί που είναι άρρωστο πρέπει να λαμβάνει περίθαλψη, κάθε παιδί που είναι αβοήθητο πρέπει να λαμβάνει βοήθεια, κάθε παραβατικό παιδί πρέπει να αποκαθίσταται πίσω στην κοινωνία, κάθε ορφανό και κάθε άστεγο παιδί πρέπει να αποκτά στέγη και κάθε είδους βοήθεια.
3. Κάθε παιδί πρέπει να είναι το πρώτο άτομο που θα λαμβάνει ανακούφιση σε περιόδους δυστυχίας και πένθους.
4. Κάθε παιδί πρέπει να είναι σε θέση να βιοπορίζεται μόνο του και πρέπει να προστατεύεται ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης.
5. Κάθε παιδί πρέπει να ανατρέφεται μέσα στη συνειδητοποίηση των ταλέντων του, τα οποία πρέπει να αφιερώνονται στην υπηρεσία των συνανθρώπων του.
Το κείμενο επικυρώθηκε από τη γενική συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών στις 26 Σεπτεμβρίου1924 και καθιερώθηκε ως ο Παγκόσμιος Χάρτης για την Προστασία των Παιδιών. Αποτέλεσε το πρώτο επίσημο έγγραφο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το οποίο εγκρίθηκε από ένα διακυβερνητικό θεσμικό όργανο. Επικυρώθηκε εκ νέου από την Κοινωνία των Εθνών το 1934. Οι αρχηγοί των κρατών και των κυβερνήσεων δεσμεύτηκαν να ενσωματώσουν τις αρχές της διακήρυξης στη νομοθεσία του εκάστοτε κράτους ή κυβέρνησης. Στη Γαλλία διατάχθηκε να εφαρμόζεται η διακήρυξη σε όλα τα σχολεία.
Το πρωτότυπο έγγραφο, που περιλαμβάνεται στα ιστορικά αρχεία στη Γενεύη, φέρει τις υπογραφές διάφορων εκπροσώπων κρατών και κυβερνήσεων.
Στη διακήρυξη ασκήθηκε κριτική από τον Γιάνους Κόρτσακ (μόνο μια έκκληση για καλή θέληση, ένα αίτημα για περισσότερη κατανόηση). Δείτε περισσότερα εδώ.
Η ΕΠΕΠ – Επιτροπή Προστασίας και Ευημερίας Παιδιού στην Κύπρο ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Δικαιωμάτων Παιδιού θέλοντας να τιμήσει κάθε προσπάθεια που γίνεται για την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού στο τόπο μας αλλά και να προσφέρει στο μέγιστο δυνατό με τα λιγοστά που έχει στη διάθεσή της διοργανώνει κύκλο εκδηλώσεων ως ακολούθως: