Του Χρήστου Παρίδη

Η ταινία ανήκει στη μεγάλη παράδοση ταινιών espionage – κατασκοπείας που έθρεψε το Χόλυγουντ τόσο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όσο και τις δεκαετίες που ακολούθησαν το τέλος του. Μία από αυτές, ίσως η πλέον θρυλική δεν είναι άλλη από την «Καζαμπλάνκα» του 1942 του Μάικλ Κερτίζ με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ και την Ίνγκριντ Μπέργμαν.

Στην Καζαμπλάνκα του γαλλικού Μαρόκου που λόγω κυβέρνησης Βισύ γερμανοκρατείται τοποθετεί και ο Ρόμπερτ Ζεμέκις, και μάλιστα στο 1942,την αφετηρία της ιστορίας της δικής του ταινίας «Allied» όπου ένας Καναδός αξιωματικός της ΡΑΦ και της βρετανικής αντικατασκοπείας καταφθάνει για να εκτελέσει μαζί με μια πατριώτισσα της γαλλικής αντίστασης το Γερμανό πρέσβη. Οι δυο τους πρέπει να υποδυθούν το παντρεμένο ζευγάρι – και το πετυχαίνουν απολύτως χάρη στις απαστράπτουσες παρουσίες των Μπραντ Πιτ και Μαριόν Κοτιγιάρ.

Με φόντο μία Καζαμπλάνκα πεντακάθαρη ακόμα και με χωματόδρομους, υπέροχα νυχτερινά πλάνα σε ταράτσες όπου οι άντρες κοιμούνται τα καλοκαίρια λόγω αφόρητης ζέστης, αν και δεν βλέπεις στάλα ιδρώτα στις υπόλοιπες σκηνές του αντρόγυνου, μην και λερωθούν τα υπέροχα κοστούμια εποχής της γαλλίδας σταρ, ακόμα και όταν κάνουν έρωτα μέσα σε ένα αυτοκίνητο στην έρημο. Όλα μοιάζουν σαν λουστραρισμένες φωτογραφίες του National Geographic.

Η αποστολή εκτελείται στο ακέραιο στη διάρκεια ενός πάρτι στην πρεσβευτική κατοικία, κάτω από τη μύτη του γερμανικού  στρατού και οι δυο τους αποχωρούν αλώβητοι και ατσαλάκωτοι με το σμόκιν του ο ένας και την τουαλέτα της η άλλη, εκφράζοντας και την έκπληξη τους ότι κανείς δεν τους ακολουθεί! Αντιθέτως, σαν να ολοκληρώνουν διαφημιστικό, ο αξιωματικός Μαξ κάνει πρόταση στη συνεργό του να παντρευτούν στο Λονδίνο, κι εκείνη, η αντιστασιακός Μαριάν, μέσα στον τρελό χαμό, δέχεται όλο χαμόγελα.

Στο βομβαρδιζόμενο από τους Γερμανούς Λονδίνο μια βραδιά Αρμαγεδδώνα στο προαύλιο ενός νοσοκομείου γεννιέται η κορούλα τους και η ζωή για τους νεόνυμφους και φουλ ερωτευμένους Μαξ και Μαριάν κυλάει μέσα σε πελάγη οικογενειακής ευτυχίας με τις μικροχαρές της καθημερινότητας. Μέχρι που ο ωραίος Καναδός πληροφορείται ότι η σύζυγος του ενδέχεται να είναι κατάσκοπος των Ναζί. Ισχύει ή δεν ισχύει και απλώς τον τεστάρουν ώστε να του δώσουν μία ηγετική θέση;

Πανέμορφη ταινία να την βλέπεις, ακόμα ωραιότερο μελό να συγκινηθείς, εντυπωσιακή υπερπαραγωγή με καλοστημένα εφέ στις σκηνές δράσης, αλλά σεναριακά μπάζει από αρκετές πλευρές ενώ ο Πιτ είναι μονίμως με ένα απλανές κενό βλέμμα σε σημείο να αναρωτιέσαι που έτρεχε η σκέψη του την ώρα που γυριζόντουσαν οι συγκεκριμένες σκηνές. Μήπως στο σκάνδαλο που εντέλει ακολούθησε την ταινία; Το χωρισμό δηλαδή του Αμερικανού σούπερ σταρ από την επίσης σούπερ σταρ σύζυγο του, μετά το τέλος των γυρισμάτων; Θα είναι άλλωστε και ο μόνος λόγος για τον οποίο θα θυμόμαστε τους «Allied». Γιατί αναμφίβολα η κινηματογραφική συνύπαρξη και χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών είναι εκπληκτική. Και η έκρηξη της Τζολί δικαιολογημένη - αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...