Από το 1963 και το ποδήλατο του Κόκου (άλλως «Μάμπο ο Ιταλιάνος») στο Βαρώσι, με τα παγωτά «Φρέσκο», ως το εργαστήρι «Orient» στην οδό Αγκύρας στη Λεμεσό και απ’ εκεί στον πλανόδιο παγωτατζή Κωνσταντίνο (γιο του Κόκου) και το καρότσι που διατηρεί σήμερα (στα 75 του) μπροστά από το Malindi.

Αν είσαι Λεμεσιανός, σίγουρα γνωρίζεις τον Κωνσταντίνο Βασιλείου, τον πλανόδιο πωλητή παγωτού που «οργώνει» όλη την πόλη, από την Επισκοπή ως τον Άγιο Αθανάσιο, από τις 9 το πρωί ως τις 8 το βράδυ. Σχεδόν έντεκα μήνες τον χρόνο, ο Κωνσταντίνος κάνει αυτό που αγαπά, τη δουλειά που έμαθε από τον πατέρα του.

«Ο πατέρας μου, Κόκος, στα 12 του βρέθηκε από την Πάφο όπου καταγόταν, στην Αμμόχωστο. Μετά που έφυγε ο παππούς μου, ως ο μεγάλος της οικογένειας έπρεπε να δουλέψει. Άρχισε το 1963 να πουλά παγωτό με ένα ποδήλατο, ενώ το 1973 έκανε το πρώτο του εργαστήρι για παγωτό στο Βαρώσι. Μετά τον πόλεμο, συνέχισε στη Λεμεσό, δημιουργώντας ένα δεύτερο εργαστήρι στην οδό Αγκύρας, με το όνομα «Orient», το οποίο λειτουργούσε μέχρι το 2004. Στη συνέχεια, για άλλα δέκα χρόνια, έφτιαχνε παγωτό από το εργαστήρι που μεταφέρθηκε στον Άγιο Συλά. Στην ουσία, τα πρωινά ήταν στον εργαστήρι και το απόγευμα γυρνούσε με το αυτοκίνητο και πουλούσε το παγωτό του στη Λεμεσό.

Στα εφτά μου ξεκίνησα να πηγαίνω μαζί του. Και έκτοτε, αγαπώ να κάνω αυτή τη δουλειά ασταμάτητα. Κάποιες φορές που έφευγε κρυφά και δεν μου το έλεγε, έκλαιγα. Στα οκτώ μου, θυμάμαι ότι μου είχε φτιάξει ένα σκαλάκι για να μπορώ κι εγώ να βάζω παγωτό.

Σήμερα, στα 35 μου, συνεχίζω να κάνω αυτό που αγαπώ, έντεκα μήνες τον χρόνο. Ξεκουράζομαι μόνο τον Δεκέμβριο. Μετά που έκλεισε το εργαστήρι ο πατέρας μου, το παγωτό που έχουμε είναι το Joy, επίσης κυπριακό.

Εγώ με το αυτοκίνητο, από γειτονιά σε γειτονιά, σε όλη την πόλη, και σε κάποιες παραλίες τα σαββατοκύριακα, ενώ ο πατέρας μου, και πάλι με ένα καρότσι (όπως ακριβώς ξεκίνησε), στα 75 του πλέον, πουλά παγωτό στην παραλία μπροστά από το Malindi».

Facebook: Παγωτάρικο Κόκος