Έγραψα αυτό το βιβλίο πλημμυρισμένος με νοσταλγία για εκείνη την εποχή όταν η ζωή κυλούσε αργά. Τότε που δεν είχαμε τα Μέσα που έχουμε σήμερα τα οποία προσδίδουν ταχύτητα στα πάντα. Είχαμε όμως χρόνο, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται αυτό, για να κάνουμε φίλους, να ερωτευτούμε, να κάνουμε λάθη και παρανομίες.[...] Αν η ανάγνωση του βιβλίου αυτού φέρει στην μνήμη εικόνες και βιώματα από την περίοδο της νιότης και της αθωότητας, της Κύπρου του πρόσφατου χθες, τότε ίσως να έχω πετύχει το σκοπό μου.

Βάσος Νικολάου

Αγοράστε το βιβλίο από κινητές συσκευές και tablets εδώ.

Κατεβάστε την εφαρμογή σε κινητά και tablets,
για τεχνολογία iOS εδώ.
για τεχνολογία Android εδώ.

Με θυμάμαι να κάθομαι στο σαλόνι μαζί με τ'αδέρφια μου και να κάνουμε άσκηση υπομονής παρακολουθώντας τον πατέρα να πατά τα κουμπιά του τηλεκοντρόλ και τα κανάλια να περνούν στην οθόνη της τηλεόρασης σαν καρουζέλ. Όταν εν τέλει η υπομονή μας εξαντλούταν, ξεκινούσαμε να τσακωνόμαστε. Τότε ο πατέρας ένιωθε ενόχληση και μας έστελνε για ύπνο.
(απόσπασμα απο το διήγημα Ο Λαθρεπιβάτης)

Ο «Λαθρεπιβάτης» του Βάσου Νικολάου είναι μια σύνθεση από 37 αυτοβιογραφικά, αυτοτελή διηγήματα καλά σκηνοθετημένα μεταξύ τους ώστε να κουμπώνουν μαεστρικά και να χαρίζουν ένα νοσταλγικό ταξίδι στην Κύπρο των δεκαετιών '80 και '90.

Τα χρώματα του εξωφύλλου, το μαυρόασπρο και το βαθύ μπλέ, θέλουν να παραπέμπουν στους χρωματισμούς που είχαν τα κόμικς της εποχής και να προσθέτουν το δικό τους λιθαράκι στην ατμόσφαιρα του βιβλίου.

Τα διηγήματα αυτά δεν γράφτηκαν με τη σειρά που μας δόθηκαν αλλά ανακατεμένα, ωστόσο όλα διατηρούν κοινό ύφος και αναφέρονται στην ίδια χρονολογική εποχή έχοντας πάντα τον ίδιο αφηγητή. Τελειώνοντας ο συγγραφέας, θέλησε να τα βάλει σε χρονολογική σειρά ώστε να έχουν μια συνοχή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δώσει μια δυναμική αρχιτεκτονική στο έργο του.

Έχουμε μια πρωτοπρόσωπη εικονοπαραστατική αφήγηση. Το ίδιο το παιδί, ο συγγραφέας, μας διηγείται τα γεγονότα, τα συναισθήματατά του, τις σκέψεις του όπως θα τις διηγόταν ένα παιδί της ηλικίας του, που έζησε τα συγκεκριμένα χρόνια, με το λεξιλόγιο, την έκφραση αλλά και την αντίληψη που μπορούσε να έχει αυτό το παιδί τότε. Δεν γίνεται καμιά προσπάθεια ωραιοποίησης ούτε της γλώσσας, ούτε της εποχής, αλλά ούτε και των γεγονότων. Είναι μια περιήγηση από τις αλάνες της γειτονιάς, στα σχολικά θρανία, στους πρώτους έρωτες, στις πρώτες εμπειρίες. Μια πορεία από τα χρόνια της παιδικής αθωότητας, στα χρόνια της εσωτερικής επανάστασης και της αναζήτησης του ορισμού του ατόμου στο σύνολο και τέλος στην συνειδητοποίηση της ωμής πραγματικότητας.

Σε καμιά περίπτωση δεν γίνεται μελοδραματικό, σε αντίθεση πάντα επικρατεί μια συγκινητική πραότητα. Είναι μια ειλικρινής, ωμή, άμεση και γεμάτη αθωότητα διήγηση χωρίς κανένα όμως ενδοιασμό που αγγίζει με ευαισθησία όλους όσοι κουβαλάνε 40 και πλέον χρόνια στην πλάτη τους.

Διαβάζοντάς το βουρκώνεις ενώ την επόμενη στιγμή έχεις λυθεί στα γέλια. Πρόκειται για ένα βιβλίο που χαρίζει νοσταλγικές θύμησες για όσα έχουν φύγει ανεπιστρεπτί, από τη ζωή μας, αλλά και προβληματισμό.
Επισκεφθείτε και το instagram του «Λαθρεπιβάτη» εδώ.

Βιογραφικό του συγγραφέα: Ο συγγραφέας Βάσος Νικολάου είναι το τέταρτο παιδί μιας προσφυγικής οικογένειας από τη Μόρφου, ήρθε σαν λαθρεπιβάτης στη ζωή στη Λευκωσία του ’84. Επιβίωσε της έκτρωσης χάριν της σπιρτάδας και της αγάπης της μάνας του. Σήμερα διευθύνει γραφείο πωλήσεων ασφαλιστικής εταιρείας. Είχε πάντα το όνειρο να γίνει, κάποτε, συγγραφέας και κάποια στιγμή σκέφτηκε πως τα όνειρα δεν είναι κρασί για να παλαιώνονται. Οι συχνοί εγκλεισμοί που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια, λόγω της πανδημίας, του έδωσαν τον χρόνο και την ηρεμία, που έψαχνε, ώστε να αφιερωθεί στο όνειρό του. Ο «Λαθρεπιβάτης» είναι το πρώτο του ολοκληρωμένο έργο που γράφτηκε ως αυτοτελή αυτοβιογραφικά διηγήματα. Ζει και δημιουργεί στην Κοκκινοτριμιθιά.