Της Αφροδίτης Δερματά

Παρασκευή απόγευμα η εβδομάδα τελειώνει και ψάχνουμε με την παρέα να βρούμε το καλύτερο σενάριο που να περιλαμβάνει και φαγητό, ώστε  να γράψουμε το φινάλε της. Εκεί ή ίσως εκεί; Εκεί έχω πάει, δεν έχω όρεξη για σουβλάκι, είναι μακριά δεν θα προλάβω, πάλι πίτσα; Οι κλασικές συζητήσεις όταν κανονίζεις να βγεις για φαγητό με την παρέα. Κάποιος πετάει την ιδέα… Fork Food Market. Το group στο Whatsapp λέει παμψηφεί «ναι» και γύρω στις 20.30 βρισκόμαστε στον Δημοτικό Κήπο.
 
Μια όμορφη θετική ενέργεια μάς διαπερνάει με το που φτάνουμε στην είσοδο. Ωραίος κόσμος, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, φοιτητές, γονείς με τα παιδιά τους περιφέρονταν υπό τον ήχο mainstream μουσικής με αποχρώσεις ethnic. Κάποιοι κάθονταν χαλαρά στα τραπέζια απολαμβάνοντας το φαγητό τους με παγωμένη μπίρα, κάποιοι περιμένουν στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό, τα πιτσιρίκια παίζουν καθώς οι μάγειρες ετοιμάζουν στους πάγκους, πυρετωδώς τις δημιουργίες τους.
 
Eντοπίζω έναν πάγκο με ασιατικό μενού. Επιλέγω να φάω noodles ρυζιού με κόκκινη πιπεριά, καρότο, κολοκυθάκι, κάσιους, σησάμι και σάλτσα με ταχίνι και σόγια, σερβιρισμένο «επίσημα» σε χάρτινο ανακυκλώσιμο ποτήρι, ενώ η μπίρα λειτουργεί κατά διαστήματα σαν πυροσβεστήρας γιατί παραείναι πικάντικο. Ιδιαίτερο φαγητό και, μιας και είναι λίγο δύσκολο να βρεθώ στην Ασία, τουλάχιστον ταξιδεύω τους γευστικούς μου κάλυκες. Αφού ικανοποιούμε την ανάγκη της σίτισης καθόμαστε σε μια άκρη και μοιραζόμαστε τα νέα μας πίνοντας παγωμένες μπίρες, η μουσική μας χαλαρώνει ενώ ο κόσμος τριγύρω μοιάζει με μια μεγάλη παρέα.
 
Παρατηρώντας, συνειδητοποιώ ότι οι Λευκωσιάτες έχουν αρχίσει να αγαπούν τις εναλλακτικές προτάσεις και όταν αυτές εμφανιστούν τις «αγκαλιάζουν» εγκάρδια. Ο τρόπος διασκέδασης έχει αλλάξει άρδην και εκεί που πριν από 20 χρόνια διασκέδαση σήμαινε μόνο: «φοράω τα καλά μου και τα μοστράρω στα ακριβά καφέ της Μακαρίου» τώρα πλέον σημαίνει και «ντύνομαι άνετα, απολαμβάνω νόστιμα φαγητά και όμορφες μουσικές χωρίς να ξοδέψω μια περιουσία».
 
Αυτή είναι η ουσία, να μαζεύεις διαφορετικές εμπειρίες, να γνωρίζεις διαφορετικές κουλτούρες είτε αυτό σημαίνει μουσική είτε σημαίνει φαγητό. Να μην εγκλωβίζεις τον εαυτό σου σε ένα μαγαζί αλλά να βγαίνεις και έξω στη φύση στο πάρκο στο βουνό ή στην πλατεία. Ίσως είναι η θετική πλευρά της κρίσης, ίσως είναι ότι μεγαλώσαμε και το φιλοσοφήσαμε, ίσως είναι όλα αυτά μαζί.
 
Όχι το ένα δεν αποκλείει το άλλο, ένα καλομαγειρεμένο ριζότο με μανιτάρια συνοδευόμενο με ακριβό κρασί σε ένα όμορφο, ατμοσφαιρικό εστιατόριο είναι εμπειρία, όπως και ένα χάρτινο ποτήρι με noodles ρυζιού συνοδευόμενο με μια μπίρα σε ένα πάρκο. Στη τελική το παν στη ζωή είναι να έχουμε επιλογές και να συλλέγουμε εμπειρίες. Οι μικρές αυτές εμπειρίες μοιάζουν με την κόκκινη πιπεριά σε ένα ποτήρι με noodles ρυζιού… απλά κάνουν την διαφορά.