Συνεχίζει για τρίτη εβδομάδα τη διαδικτυακή προβολή αγαπημένων παραστάσεων του Θεατρικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημίου Κύπρου. Μετά τη «Ρωμιοσύνη» και τον «Ερωτόκριτο», δύο κορυφαίων έργων της κυπριακής και της κρητικής λογοτεχνίας, σειρά παίρνει το «Άσμα του Γιοφυριού», σίγουρα η πιο καταξιωμένη παράσταση του Θ.Ε.ΠΑ.Κ., της οποίας η εγχώρια αλλά και η διεθνής υποδοχή πιστοποίησε αυτό που γνωρίζει κάθε σοβαρός μελετητής της νεοελληνικής γραμματείας. Ότι το ελληνικό δημοτικό τραγούδι αποτελεί την κορυφαία ποιητική έκφανση της σύγχρονης εποχής, καθώς οι πιο δυνατές επιτεύξεις του (κυρίως οι Παραλογές, όπως είναι το «Άσμα του Γιοφυριού») ορθώς θεωρούνται ως η μόνη ισοδύναμη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας μορφή τέχνης.

O θρύλος που εμπεριέχεται στο δημοτικό τραγούδι για το κτίσιμο του Γιοφυριού είναι από τους παλαιότερους του ελληνικού λαού, αλλά και όλων των βαλκανικών λαών. Αν και η δημιουργία του χάνεται στα βάθη του χρόνου, το υπέροχο αυτό δημοτικό άσμα δεν παύει να συγκινεί και να συναρπάζει, καθώς συνοψίζει αλληγορικά τις πανάρχαιες αντιλήψεις των ανθρώπων για την τάξη και την αρμονία του Σύμπαντος, αλλά και την αντίληψη για την Κτίση που ποτέ δεν ολοκληρώνεται και εξελίσσεται πάντα με ανθρώπινη θυσία.

Κάτι παραπάνω από ένα απολαυστικό θεατρικό δρώμενο, η παράσταση του Θ.Ε.ΠΑ.Κ. αποτελεί επίσης γόνιμη εκπαιδευτική εμπειρία καθώς δίνει την ευκαιρία σε μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς να έλθουν σε άμεση επαφή με κρίσιμους προβληματισμούς που προκύπτουν από τη μελέτη του δημοτικού τραγουδιού. Παράλληλα, παρέχεται στον θεατή η δυνατότητα να παρακολουθήσει μια νεότροπη σκηνική ερμηνεία του δημοτικού μας τραγουδιού μέσα στα συμφραζόμενα, τις αναζητήσεις και τις συλλογικές απορίες της δικής μας εποχής.

Την  κινηματογραφημένη παράσταση του «Άσματος του γιοφυριού»  μπορείτε να την δείτε Εδώ

Την Πέμπτη, 23 Απριλίου, θα αναρτηθούν τέσσερα ντοκιμαντέρ που αφορούν στις παραστάσεις του έργου στην Κατάνια (2010), στο Αμβούργο, στο Βερολίνο και στο Μόναχο (2011), στην Αγία Πετρούπολη (2013), στη Γρανάδα και στη Βαρκελώνη (2015).