12 Φεβρουαρίου 2019

Η Ειρήνη Γεωργαλλά δοκιμάζει τα εστιατόρια της Κύπρου και καταγράφει τις εμπειρίες της.

Η ιστορική ταβέρνα «Αιγαίον» στη Λευκωσία, άνοιξε ξανά τις πόρτες του υπό νέα διεύθυνση και η αλήθεια είναι ότι άρχισε να φυσάει … άλλος αέρας στο παλιό αρχοντικό της οδού Έκτορος.

Στη διακόσμηση δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή, που ναι μεν αντλεί χρώματα από την αιγαιοπελαγίτικη παλέτα, ξεφεύγει όμως από τα συνηθισμένα και βαδίζει σε πιο ραφιναρισμένα μονοπάτια. Το βλέμμα κερδίζουν τα χειροποίητα πανέρια σε μοντέρνα tribal μοτίβα που διακοσμούν περίτεχνα τον τοίχο, ενώ ο χαμηλός φωτισμός δημιουργεί μια ζεστή ατμόσφαιρα στο μακρόστενο χώρο, σχεδόν μυσταγωγική. Η μόνη ίσως παραφωνία στο όλο σκηνικό, είναι η ένταση της μουσικής υπόκρουσης, που θα την προτιμούσα πιο χαμηλή.  

Η κουζίνα εξακολουθεί να κινείται σε ελληνικές και κυπριακές γεύσεις, με διαφοροποιημένο όμως concept, μακριά από τους μεζέδες μαζικής παραγωγής σε αχρείαστα μεγάλες ποσότητες. Ο κατάλογος του εστιατορίου περιορίζεται σε μια σελίδα, με περίπου 20 πιάτα που διαχωρίζονται σε μικρά πιάτα, σαλάτες, πίτες, σχάρας και μεγάλα πιάτα και προορίζονται για τη μέση. Στα θετικά καταγράφονται οι διαλεχτές πρώτες ύλες όπως το ψητό αρνάκι Μυτιλήνης, τα εποχιακά υλικά και το ότι τα πιάτα σχάρας ψήνονται σε κάρβουνο. Επίσης, ορισμένα πιάτα εκτελούνται με twist, όπως το ταχίνι με πινόλια και σουμάκι, το χαλλούμι με τηγανητή πίττα και η μοσχαρίσια σπάλα στιφάδον. Το μόνο ίσως αρνητικό αφορά τις τιμές, που δεν είμαι πεπεισμένη ότι είναι σε όλες τις περιπτώσεις δικαιολογημένες.

Δοκιμάσαμε τη «σαλάτα λάχανο γίγαντας», με φρέσκο κόλιαντρο, λεμόνι και αλάτι θαλάσσης αναδεικνυόταν μέσα από την απλότητα των υλικών και την εύστοχη ένταση. Στο ορεκτικό με χαλλούμι, τηγανητή πίττα, ταχίνι και ψητά ντοματίνια, το χαλλούμι είχε ροδοκόκκινη κρούστα και η τηγανητή πίττα, ήταν η επιτομή της τραγανότητας χωρίς ίχνος περίσσιας λιπαρότητας. Το ταχίνι με πινόλια και σουμάκι ήταν καλοφτιαγμένο, αλλά όχι όσο ανατρεπτικό το περίμενα από την περιγραφή. Must try από τα μεγάλα πιάτα, είναι τα χειροποίητα μακαρόνια σκιουφιχτά με αναρή, πιπέρι, μπόλικο λεμόνι και κομμάτια κοτόπουλο, που έκλεψαν την παράσταση. Από τα πιάτα σχάρας δοκιμάσαμε το ζουμερό χοιρινό σουβλάκι και τη μυρωδάτη σιεφταλιά, που συνοδεύτηκαν με ψητά λαχανικά και σαλάτα μαϊντανό-κρεμμύδι. Για συνοδευτικό προτιμήσαμε τα «στρουθκιά», που σερβίρονται ολόφρεσκα, με φέτα και μπόλικο λεμόνι και είναι αναζωογονητικά σαν πρωινή δροσιά.
Η λίστα κρασιών είναι μικρή και επικεντρώνεται σε ελληνικές και κυπριακές ετικέτες (20 στο σύνολο) από καθιερωμένα οινοποιεία, με τιμές που κυμαίνονται από €25 μέχρι €76 το μπουκάλι.

Η εξυπηρέτηση ήταν επιμελής και φιλική, ενώ κάποια στραβοπατήματα αποδόθηκαν στο ότι το μαγαζί διένυε την πρώτη βδομάδα λειτουργίας του όταν το επισκεφτήκαμε. Το φαγητό μαζί με μπουκάλι κρασί μας στοίχε περίπου €35 το άτομο.
Όλα λοιπόν δείχνουν ότι το Αιγαίον έχει μπει σε νέα εποχή και το μόνο που απομένει είναι να καλοκαιριάσει για να μπορούμε να απολαύσουμε την υπέροχη αυλή του.

Βαθμολογία: 4/5

Για τη συγγραφή του κειμένου η επίσκεψη έγινε χωρίς γνωστοποίηση και χωρίς διαφημιστικό σκοπό. Ο λογαριασμός πληρώθηκε από την κα Γεωργαλλά.