Σαλονικιώτικες γεύσεις
Μπορεί να σας φαίνεται κουκλίστικο, αλλά πιστέψτε με, το «Γιαγιά Βικτώρια» είναι αντρική υπόθεση. Ο Θεόδωρος Ντίσιος έβαλε σε εφαρμογή το όνειρο του και συμπλήρωσε αυτό που ο ίδιος έβλεπε κενό στην αγορά της Λευκωσίας. Ένα μαγαζί όπου θα μπορούσε να σταματήσει το πρωί να πάρει μια πίτα και ένα καφέ καθοδόν για τη δουλειά, ένας χώρος με μυρωδιές γνώριμες, ένας πίνακας για να δημιουργήσει την δική του τέχνη. Και το έφτιαξε.
Ο ίδιος ήρθε από τη Θεσσαλονίκη στην Κύπρο και λίγο αργότερα πήρε την απόφαση να δείξει όλα όσα έμαθε από τη γιαγιά του την Βικτώρια, που είχε παρόμοιο μαγαζί στα Γιαννιτσά, πολύ κοντά στη Θεσσαλονίκη. Εκεί έμαθε και ο Θοδωρής από μικρός να φτιάχνει τυρόπιττες, κρεατόπιτες, μπουγάτσες και ό,τι άλλο αγαπά και αγαπάμε.
Το «Γιαγιά Βικτώρια» είναι πραγματικά όμορφο. Από το διακοσμημένο πάτωμα μέχρι τις σκάλες και τις ξύλινες κάσες που έχουν μέσα φρέσκα λαχανικά, ο χώρος είναι άψογος. Μερικά λευκά τραπέζια μέσα, μερικά έξω και μουσική ελληνική, όπως το παλιό καλό ραδιόφωνο προσδίδουν στην ατμόσφαιρα του μαγαζιού αισθητική τελειότητα. Ολόκληρη η δική μας εμπειρία ήταν χαλαρωτική, σας το λέω χωρίς υπερβολή.
Πήραμε πίτσα ελληνική – ε, ναι καμιά φορά είναι πιο ωραία και από την ιταλική, έτσι με το λιωμένο τυρί gouda να παιδεύεται να μείνει ακίνητο και να μην τα καταφέρνει. Η λουκανικόπιτα με αυθεντικό λουκάνικο Φρανκφούρτης, είχε το ξινό της σος που απλώνεται στο λουκάνικο πριν το τυλίξουν με σφολιάτα, η κρεατόπιτα ήρθε μυρωδάτη και η ζεστή πρασόπιττα άξιζε τον χρόνο που την περιμέναμε να ψηθεί.
Οι άνθρωποι του μαγαζιού είναι όλοι στην πρώτη γραμμή. Πλάθουν, ψήνουν, σερβίρουν και φροντίζουν τον πελάτη. Μια ματιά πίσω από τη βιτρίνα με τα τσουρέκια (με παραγγελία μόνο για να είναι πάντα φρέσκα) βρίσκεται ο πάγκος εργασίας με τους τρεις μαστόρους να παιδεύουν τη ζύμη για τις πίττες ή την κρέμα για τα απίθανα τρίγωνα Πανοράματος. Εδώ θα βρείτε όλα τα γλυκά των φοιτητικών σας χρόνων. Δεν θα προσποιηθώ ότι δεν συγκινούμαι από ένα τρίγωνο Πανοράματος. Μπορεί και να τρελαθώ για λίγο με ένα καλό γαλακτομπούρεκο και ένα σωστά σιροπιασμένο κανταΐφι και σίγουρα δεν θα αντισταθώ χωρίς δυσκολία σε ένα papa au rhum. Αλλά το αγαπημένο μου γλυκό είναι το εκμέκ κανταΐφι, ένα πολίτικο γλυκό άρρηκτα συνδεδεμένο με την ελληνική κουλτούρα. Σιροπιασμένο κανταΐφι με δυο ειδών κρέμα και επιστέγασμα αλεσμένα φιστίκια Αιγίνης. Όνειρο!
Στο «Γιαγιά Βικτώρια» το μόνο που λείπει είναι η γιαγιά Βικτώρια πίσω από τον πάγκο της κουζίνας να κάνει το κουμάντο της. Νομίζω όμως ότι ο Θεόδωρος Ντίσιος κατάφερε να την έχει κοντά του μέσα από τις συνταγές της, την αγάπη της για τις πίττες και τα γλυκά χαρίζοντας στο μαγαζί του το όνομα της. 
Δ-Κ 07.30-21.30