Της Αργυρώς Τουμάζου

Με αυτήν ακριβώς τη σειρά, στα χνάρια της ηλικίας οικειοποιούνται ερωτικά όλες οι σεξουαλικές βαθμίδες του κυπριακού βίου, στο νέο θεατρικό έργο του πολυγραφότατου Κύπριου κωμωδιογράφου Νέαρχου Ιωάννου, που ανέβασε στο φουαγιέ του το θέατρο Ένα. Το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε τέλος του 2016 και πρόκειται για…  «ένα συμβουλευτικό εγχειρίδιο για παντρεμένους, ερωτευμένους, απατημένους και άλλους θνητούς,» περιέχει «ό,τι πρέπει να ξέρετε για τις ερωτικές σας σχέσεις και τις παρενέργειες τους» και «είναι ακατάλληλο για ανηλίκους, πουριτανούς, φανατικούς και δυσκοίλιους», προειδοποιεί ο συγγραφέας.

Από την άλλη η δραματουργική διασκευή του σε σκηνοθεσία Ανδρέα Χριστοδουλίδη,  ανεβάζει προσδοκίες και φαντασιώσεις. «Έρωτας, αγάπη, εξάρτηση, γάμος, ζήλια, απιστία, βίτσια, σεξ, αυνανισμός και άλλες βιοχημικές αντιδράσεις και παιχνιδάκια των νευρώνων…» όπως αναφέρει σ’ ένα απλό φυλλάδιο. Ευτυχώς μας παραλαμβάνει ένας μπάρμαν του καταστήματος, σαν αφηγητής (Μανώλης Μιχαηλίδης) και χιουμορίστας αυτού του προκλητικού  σεξολογο-θεωρήματος, τύπου «το τι έχουν δει τα ματάκια μου…», και μας βάζει μια δομή και επεξήγηση στην όλη διαδικασία. Παράλληλα μας δίνει και μια ανάσα από το απροκάλυπτο ερωτικό κρεσέντο που εξελίσσεται και που φλερτάρει με σάτιρα του γκροτέσκου αλλά στοχεύει και στη απελευθέρωση της κωμωδίας.

Παρόλο που συνολικά το θεατρικό κείμενο δεν ξεπερνά τα αδρά σκετσάκια επί στερεοτύπων βασισμένα στο κυπριακό χιούμορ, γλώσσα και συνήθειες,  για παράδειγμα η «απαραίτητη» βραδιά με τα φακελάκια των νεονύμφων(!),  η επιμονή στο μεγεθυμένο γκροτέσκο των ερμηνειών και των μεταμφιέσεων καταφέρνει να ξεπεράσει το κείμενο - να το αναδείξει μάλλον κατά το δυνατόν. Το ίδιο και οι ερμηνευτές: απροκάλυπτοι με ρυθμό, ενέργεια και σοβαρότητα, παρόλο το φαιδρό του θέματος και το μίνιμαλ σκηνικό των δύο, τι άλλο, κρεβατιών. Επιπλέον οι αντιθέσεις μεταξύ τους, ο τραχύς «Κυπραίος» (Μάριος Στυλιανού) με το χαρακτηριστικό και αμετάλλακτο ηχόχρωμα με τον γλοιώδη «Κύπριο» (Κωνσταντίνος Γαβριήλ) δίπλα του σαν ελαφρών βαρών• την πληθωρική Κύπρια ή αλλοδαπή με τσαγανό κι ωραία κίνηση (Βασιλική Ανδρέου) και δίπλα της η λεπτεπίλεπτη κυπριοπούλα ή αλλοδαπή με νευρικά καμώματα και βίτσια, πρόσθεταν στην κωμικότητα. Προσεγμένα επίσης τα πολλαπλά κουστούμια της Χρύσως Παρασκευά, μέσα σ’ όλη την έξαρση σε φανφάρα με τις περούκες, τα ψηλοτάκουνα και τα τουτού, κατάφερε να κρατήσει τις εύθραυστες  ισορροπίες του μέτρου.

Δεν εκπλήσσει όταν σε πολλές παρέες του κοινού, άνετες με ποτό και τσίμπημα στο τραπέζι σαν σε καφεθέατρο, απολαμβάνοντας κάποιοι γελούν και φωνάζουν πίσω στο κοροϊδευτικό χιούμορ του αφηγητή, σαν ανταπόκριση τύπου «ναι, εμείς εδώ, ξέρουμε καλά ότι ερμηνεύετε εσείς εκεί πάνω»… Κι όταν βλέπεις μεσήλικες παρέες να γελούν με τα σεξουαλικά βίτσια της ηλικίας τους, ε αυτό είναι τουλάχιστον απελευθερωτικό.

* Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο Foyer του Θεάτρου Ένα