Της Αργυρώς Τουμάζου

Κάθε θεατρική παραγωγή ξετυλίγει μια ολόκληρη ιστορία. Δεν μιλώ για τον μύθο της παράστασης αλλά για την ιστορία της δημιουργίας της. Από την αρχική σύλληψη της ιδέας, μέχρι την κάθε παράσταση ξεχωριστά που παρακολουθούμε ως θεατές. Κι η ιστορία της θεατρικής παραγωγής «Φιλιώ Χαϊδεμένου», που μας ήρθε από την Ελλάδα για λίγες παραστάσεις, έχει βάθος και πίστη.   

Σ’ αυτή την ιστορία, πρωταγωνιστής είναι ένας επίμονος Λάκωνας, ο Ζαχαρίας Καρούνης. Συνεπαρμένος από το βιβλίο της θρυλικής Μικρασιάτισσας το πίστεψε, το φαντάστηκε και θέλησε να το επικοινωνήσει στο κοινό. Ο ίδιος ερμηνευτής, με σπουδές βυζαντινής μουσικής, εκκλησιαστική παιδείας και διαλεκτές συνεργασίες, θέλησε να το τραγουδήσει. Τέσσερα χρόνια του πήρε και έκανε το όνειρο του πραγματικότητα όταν ηγήθηκε του Ιδρύματος Πολιτισμού «ΙΩΝΙΑ», εξασφαλίζοντας την υποστήριξη του Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας. Εξιστόρησε τον βίο της Φιλιώς Χαιδεμένου και μαζί τις αναμνήσεις για το ξεριζωμό της Μικράς Ασίας, «την καταδίκη σε προσφυγιά» όπως λέει η ίδια στο βιβλίο της «...για να μην ξεχνούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι».

1 more

Μαζί με τους συνεργάτες του, τον ηθοποιό Βασίλη Ευταξόπουλο στη σκηνοθεσία, την Κύπρια Άντρη Θεοδότου στη θεατρική διασκευή και τον επίσης Κύπριο Άγγελο Αγγελή σε σκηνικά-κουστούμια, πέτυχαν απόλυτα το στόχο τους καταφέρνοντας να ευαισθητοποιήσουν και να συνεπάρουν ένα μεγάλο κοινό, που τους αποθέωσε με ενθουσιώδες χειροκρότημα και ιστάμενες επευφημίες (δες το τιμητικό αγγλιστί, standing ovation). Ακόμα και νοσταλγικό σιγοτραγούδισμα στους αμανέδες του Καρούνη άκουγα από τους συν-θεατές πίσω μου. Δείγμα, άραγε, της μεγάλης μας ανάγκης για ιστορικό θέατρο θ’ αναρωτιόταν κανείς, για τις δικές μας «ζωντανές μαρτυρίες»…

Μεγάλη πρωταγωνίστρια της παράστασης αναμφισβήτητα η καταξιωμένη Δέσποινα Μπεμπεδέλη, στο ρόλο της αφηγήτριας γριάς Φιλιώς. Η πολυβραβευμένη ηθοποιός, επίσης Μικρασιάτισσα και Κύπρια τώρα πια, παρουσιάστηκε στο απόγειο της ερμηνευτικής της μανιέρας. Με εσωτερικό ρυθμό, τις μετρημένες αναπνοές της, το τρέμουλο και τις εναλλαγές της, την παιδικότητα μα και τις τραγικές κραυγές, τα φαλτσέτα και τέλος-τέλος, το τραγούδι της, ο πιο πονεμένος αμανές! Ενώ αυτή χανόταν στις αφηγήσεις της, σαν Φιλιώ 100 χρονών που ήταν, δίπλα της ο Ζαχαρίας Καρούνης την υποκινούσε σαν φύλακας-άγγελος της και μεταφυσικός συνοδοιπόρος της. Την υποκινούσε και την θύμιζε σαν εγγόνι, την ηρεμούσε και την καθησύχαζε σαν γιος… και της τραγουδούσε. Μάς τραγουδούσε. Μας έψαλλε, μάλλον, τον παραδοσιακό μας πλούτο. 

Σκηνοθέτης και σκηνογράφος συντονίστηκαν στην αφηγηματική αυτή   εξιστόρηση, με τις πολλές σκηνές και περιγραφές. Σ’ ένα ανοικτό, αφαιρετικό σκηνικό, με στεριά και θάλασσα, επιλεγμένες προβολές και μια μισοσπασμένη προβλήτα της φυγής, η σκηνοθεσία ζωντανεύει μικρές θύμισες, που χωρίς να παρατραβούν, σμίγουν και μοιράζουν την αφήγηση εμπλουτίζοντας το θέαμα με εξάρσεις και συναισθηματισμό. Συντονισμένοι, επίσης, η ομάδα ερμηνευτών που συνοδεύει τους δύο πρωταγωνιστές: η πληθωρική Μαίρη Σαουσοπούλου, ο στιβαρός Δημήτρης Καραβιώτης, η ανάλαφρη Εμμανουέλα Χ. Ενγκελ και ο γεμάτος σφρίγος Γιώργος Φλωράτος.

* Τελευταίες τέσσερις παραστάσεις (ήδη sold out) 
Κυριακή 5 - Δευτέρα 6 Μαρτίου
Σατιρικό Θέατρο, Λευκωσία
Τρίτη 7 Μαρτίου
Θέατρο Ριάλτο, Λεμεσός
Τετάρτη 8 Μαρτίου
Θέατρο Σκάλα, Λάρνακα