Η Ειρήνη Γεωργαλλά δοκιμάζει τα εστιατόρια της Κύπρου και καταγράφει τις εμπειρίες της.

Είναι αργά μεσημέρι Σαββάτου όταν φτάνουμε στο Παντοπωλείο Καλή όρεξη, αλλά η πολυκοσμία ακόμη καλά κρατεί. Παιδάκια τρέχουν και γελούν στη μεγάλη εξωτερική βεράντα και η ατμόσφαιρα είναι άκρως οικογενειακή, σε αντίθεση με τα μεσημέρια τις καθημερινές που οι θαμώνες είναι κυρίως επαγγελματίες.

Το Παντοπωλείο λειτουργεί σε νέα τοποθεσία στην οδό Μετοχίου από τα τέλη του 2018, παρόλο που καταγράφει ήδη μια 10ετία λειτουργίας στην πρωτεύουσα. Ο εσωτερικός σχεδιασμός στη νέα του στέγη βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με το νεωτεριστικό χαρακτήρα ολόκληρου του κτιρίου και τον θεωρώ ως ένα από τα μεγάλα το ατού, με ανοιχτούς χώρους, καθαρότητα στις γραμμές, ξύλο οξιάς και χρωματισμούς σε άσπρο, μαύρο και παστέλ πράσινο. Στα δεξιά της μεγάλης εισόδου βρίσκεται η αγαπημένη μου γωνιά σε ελαφρώς υπερυψωμένο επίπεδο: ασπρόμαυρο μωσαϊκό στο πάτωμα, στο βάθος η μακριά μπάρα με τα κρασιά παραταγμένα σε ράφια σε ανοιχτή θέα - ακριβώς όπως αρμόζει σε παντοπωλείο - και μια μεγάλη τραπεζαρία που μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερες από μια παρέα. Την εικόνα συμπληρώνει ένα παιχνίδι μνήμης κατά μήκος του τοίχου σε ξύλινο πλαίσιο και περιστρεφόμενα πλακάκια με εικονογραφήσεις λαχανικών και μυρωδικών.

Στο τιμόνι της κουζίνας βρίσκεται ο Ηλίας Λέκας και ο κατάλογος αποτελεί την απόλυτη έκφραση της αστικής κουζίνας, αποπνέοντας την οικειότητα του φροντισμένου σπιτικού φαγητού. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η γευστική νοσταλγία λειτουργεί ανασταλτικά στη δημιουργικότητα ή στον εκσυγχρονισμό γεύσεων κι έτσι βλέπουμε πιάτα όπως το cheesecake με κολοκυθάκια, ένα αλμυρό ορεκτικό με τραγανή βάση από μπισκότο βρώμης και κατσικίσιο τυρί, το οποίο μπορεί να μη με κέρδισε 100%, αλλά ένα γευστικό ενδιαφέρον το είχε.

Από τα πιάτα ημέρας, τα κόκκινα κυπριακά μανιτάρια ήταν εξαιρετικά μέσα στην απλότητα τους, με τη χαρακτηριστική ανεπαίσθητη μυρωδιά καπνού, χοντρό αλάτι, λάδι και λεμόνι.

Η χοιρινή μπριζόλα στη σχάρα είναι – θεωρώ - διαχρονική αξία, αφού έρχεται σε γενναιόδωρο μέγεθος, ζουμερή και πεντανόστιμη.

Το κοτόπουλο σουβλάκι ήταν τρυφερό και γενικά ένα πιάτο ικανοποιητικού επιπέδου, αλλά από τα μπιφτεκάκια με αρνίσιο και χοιρινό κιμά μου έλειψε η ζουμερότητα κι ενδεχομένως περισσότερη ένταση στα καρυκεύματα.

Το γεύμα μας έκλεισε με μια αρωματική και βελούδινη πορτοκαλόκρεμα και μια αλλιώτικη κρεμ μπρουλέ σοκολάτας. Ο λογαριασμός μας στοίχισε περίπου €30 το άτομο με ποτήρι κρασί.

Η λίστα κρασιών είναι ικανοποιητική σε έκταση για εστιατόριο casual dining, με ελληνικές και κυπριακές ετικέτες και ορισμένες επιλογές σε ποτήρι. Η εξυπηρέτηση είναι σε πολύ καλά επίπεδα και η κουζίνα έχει καλό ρυθμό.

Καταληκτικά, το Παντοπωλείο Καλή Όρεξη ξεχωρίζει για το γοητευτικό του περιβάλλον, με σχεδιασμό που αντανακλά με επιτυχία τη φιλοσοφία του μαγαζιού, αλλά κυρίως για τις γεύσεις που σε ταξιδεύουν στη θέρμη της αστικής κουζίνας.  

Βαθμολογία: 4/5

Για τη συγγραφή του κειμένου η επίσκεψη έγινε χωρίς γνωστοποίηση και χωρίς διαφημιστικό σκοπό. Ο λογαριασμός πληρώθηκε από την κα Γεωργαλλά.