Η Ειρήνη Γεωργαλλά δοκιμάζει τα εστιατόρια της Κύπρου και καταγράφει τις εμπειρίες της.

Το Winery ξεκίνησε να λειτουργεί το 2015, σε μια εποχή που τα wine bars είχαν μόλις αρχίσει να παίρνουν τα πάνω τους. Στεγασμένο σε ένα ψηλοτάβανο αναπαλαιωμένο μαγαζί της παλιάς Λευκωσίας, η διακόσμηση παντρεύει έξυπνα το παλιό με το νέο. Έτσι, το ασπρόμαυρο πάτωμα και οι χαρακτηριστικοί τοίχοι από πουρόπετρα ενισχύονται από industrial πινελιές και ζεστό φωτισμό δημιουργώντας έναν υπέροχο ατμοσφαιρικό χώρο.

Ανάμεσα στα μεγάλα του ατού, ήταν ανέκαθεν η εκτενής κάβα με 200 περίπου ετικέτες από καθιερωμένες και αναδυόμενες χώρες προέλευσης, αλλά και η πρωτοτυπία με το δικό του κρασί που παράγεται επί τόπου σε ειδικές δεξαμενές πίσω από το bar. Στη λίστα τα κρασιά κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους κι αυτό είναι εξαιρετικά βοηθητικό για τους πελάτες, ενώ στα θετικά κατατάσσεται και ο μεγάλος αριθμός επιλογών σε ποτήρι (περίπου 35).

Πέρα όμως από την αξιόλογη κάβα, ο κατάλογος του φαγητού αν και μικρός, είναι αρκετά ετερογενής και με ακαθόριστο concept. Χωρίζεται σε κρύα και ζεστά πιάτα και εκτός από τις πιατέλες τυριών, αλλαντικών και φρούτων που είναι και αναμενόμενες και αδιαμφισβήτητες σε ένα wine bar, οι υπόλοιπες προτάσεις δεν φαίνεται να ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη φιλοσοφία. Τα ψωμάκια ατμού με κοτόπουλο, καραμελωμένα κρεμμύδια και γλυκόξινη σάλτσα και η ποικιλία με μάκι, spring rolls και ψωμάκια ατμού με γαρίδες σε ταξιδεύουν στην Ασία, οι πίτσες προσούτο και μαργαρίτα στην Ιταλία και η ψητή γραβιέρα μιλάει Ελληνικά. Η ποικιλία κρεατικών με λουκάνικο, φτερούγες κοτόπουλου, χοιρινό, μίνι μπέργκερ βοδινού, τραγανό χαλούμι (πανέ) και τηγανητές πατάτες, αν και ήταν ανάμεσα στις επιλογές μας, θύμισε περισσότερο πιατέλα μπιραρίας.

Από αυτά που δοκιμάσαμε θα δώσω τα εύσημα στα μίνι βοδινά μπέργκερ, στις φτερούγες κοτόπουλου και στο τραγανό χαλούμι για τη νοστιμιά τους. Η πίτσα προσούτο ήταν αρκετά καλή γευστικά, αν και έλειπε η τραγανότητα στο φύλλο. Η ψητή γραβιέρα συνοδευόταν με σπιτική μαρμελάδα ντομάτας και ήταν τυλιγμένη σε φύλλο κρούστας, που χρειαζόταν λίγο περισσότερο ψήσιμο για να ροδίσει. Η σαλάτα με αποξηραμένα σύκα, καβουρδισμένα φουντούκια, αναρή και βινεγκρέτ πορτοκάλι ήταν υπερβολικά γλυκιά.

Η εξυπηρέτηση ήταν με ευγένεια και χωρίς καθυστερήσεις.

Συνοψίζοντας, το Winery είναι ένας όμορφος χώρος που αγαπάει το κρασί και μπορεί να περηφανεύεται για την αξιόλογη κάβα του. Η κουζίνα, όμως, έχει υποβαθμισμένο ρόλο και χρειάζεται να ενισχυθεί για να μπορεί να υποστηρίζει πιο πειστικά το concept του μαγαζιού.

Βαθμολογία: 3.5/5

Για τη συγγραφή του κειμένου η επίσκεψη έγινε χωρίς γνωστοποίηση και χωρίς διαφημιστικό σκοπό. Ο λογαριασμός πληρώθηκε από την κα Γεωργαλλά.