Η Άρτεμις Γεωργίου, εν μέσω των μεγάλων συναυλιών, με αφορμή τα 20χρονα του RED, μοιράζεται μαζί μας λίγο από τον ενθουσιασμό της εικοσαετίας που έχει περάσει.

Θυμάται τα πρώτα δύσκολα χρόνια στην παλιά πόλη, τον κόσμο που ερχόταν από όλες τις πόλεις για να δει τι γίνεται στο μαγαζί, μας αποκαλύπτει ποια ήταν για την ίδια η κορυφαία στιγμή της πορείας αυτής αλλά και ποιο είναι το δικό της απωθημένο, ενώ τέλος, «ανοίγει» μερικά από τα μαγικά κουτάκια που πωλούνται στις συναυλίες και μας «δείχνει» το περιεχόμενό τους.

Πώς θα περιέγραφες με μια μόνο λέξη την πρώτη εικοσαετία του RED;
Μαγεία.

Το RED, ως όνομα, πώς προέκυψε;
Θα σε απογοητεύσω, αφού δεν υπάρχει κάποια ενδιαφέρουσα ιστορία (γέλια). Υπήρχε το RED, αλλά ήταν ένας εντελώς διαφορετικός χώρος. Οπότε, αγοράσαμε το όνομα και τον χώρο και το μετατρέψαμε σε κάτι πολύ πιο μεγάλο, ενώ στην πορεία, εκτός από το εκτόπισμα, αλλάξαμε και το λογότυπο. Φυσικά, ούτε και στα πιο τρελά μας όνειρα δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.

Όταν ξεκινήσαμε, ήμασταν εμείς, τα φίδια και τα ποντίκια. Α και οι στρατιώτες που μας κρατούσαν συντροφιά.

Πώς διασκέδαζε ο κόσμος στο ξεκίνημά σας, το 2002 και πώς είναι σήμερα η διασκέδαση;
Ο κόσμος διψούσε για αυτού του είδους τη διασκέδαση. Φέραμε την καλή έντεχνη μουσική στη Λευκωσία. Δώσαμε την ευκαιρία στον κόσμο να μπορεί να βλέπει εύκολα τους Έλληνες καλλιτέχνες. Αρχικά, ήταν η Αναστασία Μουτσάτσου με τον Κούλλη Θεοδώρου και την Ευδοκία Καδή, οι οποίοι έφτιαξαν ένα υπέροχο σχήμα και θυμάμαι ότι ερχόταν κόσμος από όλες τις πόλεις για να δει τι είναι αυτό το πράγμα που συμβαίνει στο RED. Στην πορεία, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, η Έλλη Πασπαλά κ.ά. έδιναν ο ένας στον άλλο τη σκυτάλη και άρα ο κόσμος μπορούσε πλέον να βλέπει στην Κύπρο τους καλλιτέχνες από Ελλάδα με πολύ μεγάλη ευκολία. Σε σχέση με τη διασκέδαση σήμερα, δεν ξέρω πώς διασκεδάζει ο κόσμος πλέον στα club, αλλά για εμάς, στον χώρο τον δικό μας, δεν έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα. Έρχεται ο ίδιος κόσμος, διασκεδάζει με τον ίδιο τρόπο και περνά καλά. Απλώς, σήμερα, μπορεί να είναι λίγο πιο μαζεμένος οικονομικά ο κόσμος.

Ποια θα έλεγες πως ήταν η κορυφαία στιγμή της πορείας αυτής;
Η Monika, ήταν ένα live που ήθελα πάντα να κάνω, οπότε προσπαθούσα και περίμενα να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να μπορέσουμε να το δώσουμε στον κόσμο, ο οποίος το εισέπραξε τελικά με πολλή αγάπη. Η Monika ήταν μία καλλιτέχνις που αγαπούσα πάντα, οπότε συνηθίζοντας να κάνω πράγματα που αγαπώ, ήθελα πολύ να την έχουμε στο RED.

Και ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε;
Ο χώρος στην παλιά Λευκωσία ήταν πάρα πολύ δύσκολος. Όταν ξεκινήσαμε, ήμασταν εμείς, τα φίδια και τα ποντίκια. Α και οι στρατιώτες που μας κρατούσαν συντροφιά. Κάναμε πολύ μεγάλες προσπάθειες να ξαναφέρουμε ζωή στην παλιά Λευκωσία και χαίρομαι γιατί τώρα η περιοχή γέμισε με όμορφα πράγματα. Έτσι θα έπρεπε να είναι πάντα. Αυτή ήταν η μεγάλη μας δυσκολία. Ο κόσμος ερχόταν μόνο γιατί έπρεπε να έρθει στο RED. Δεν είναι όπως τώρα που πάμε κάτω στην πόλη γιατί υπάρχουν πολλά πράγματα να δούμε και να κάνουμε.

Θυμάμαι ότι ερχόταν κόσμος από όλες τις πόλεις για να δει τι είναι αυτό το πράγμα που συμβαίνει στο RED.

Κοιτώντας πίσω, ποιο θα έλεγες πως ήταν το μεγαλύτερο κέρδος σας από τη συναναστροφή με τους καλλιτέχνες αλλά και με τον κόσμο;
Η αγάπη, η εκτίμηση και η αναγνώριση, με την έννοια ότι τόσο ο κόσμος όσο και οι καλλιτέχνες εκτίμησαν τη δουλειά μας. Έρχονταν, γίνονταν όλα όπως τα συμφωνούσαμε και γι’ αυτό κρατήσαμε μέχρι σήμερα τόσο όμορφες σχέσεις, με αρκετούς από αυτούς. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα να είσαι σωστός και να υπάρχει αμοιβαία αναγνώριση της δουλειάς και αλληλοεκτίμηση.

Ποιο σχόλιο που σας έκανε καλλιτέχνες δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Κάτι που μου είχε πει η Δήμητρα Γαλάνη, όταν ήρθε για πρώτη φορά στο RED. Τελειώνοντας η παράσταση, εμείς θα κλείναμε για να κάνουμε ανακαίνιση στον χώρο. Ξέροντας ότι την «βομβάρδιζαν» κι άλλοι χώροι για συνεργασία, όταν πήγα να την αποχαιρετήσω, με πήρε αγκαλιά, με ευχαρίστησε και μου είπε: «Θέλω να θυμάσαι ένα πράγμα. Τα μαγαζιά, τα κάνουν οι άνθρωποι. Και να μη φοβάσαι τίποτα». Και αυτό είναι κάτι που το κρατώ μέχρι σήμερα, πίστεψέ με.

Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι;
Όχι, ακόμα και τα όποια αρνητικά ήταν μάθημα. Μαθήματα που σε βοηθούν στην πορεία.

Θα ήθελα πολύ να έρθει μια φορά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στο RED. 

Σε ότι αφορά στη συνεργασία σας με τη Νόνη (Πέτρου), εκτός του ότι καταφέρατε να κάνετε κάτι σπουδαίο όλα αυτά τα χρόνια, είχα ποτέ κάποια μεγάλη διαφωνία;
Καμία. Το ότι λειτούργησε άψογα το μαγαζί όλα αυτά τα χρόνια, έχει να κάνει με το γεγονός ότι εγώ ασχολήθηκα με το καλλιτεχνικό κομμάτι και η Νόνη με το οικονομικό και γενικά με τη λειτουργία του μαγαζιού. Και όλα δούλεψαν άψογα.

Υπάρχει κάποιο απωθημένο;
Θα ήθελα πολύ να έρθει μια φορά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στο RED. Παλαιότερα, είχα κάνει μια κουβέντα με την εταιρία παραγωγής του, απλώς ξέροντας πως πλέον μόνο σε θέατρα κάνει εμφανίσεις και όχι σε μουσικές σκηνές, και επειδή είναι ένας άνθρωπος που σέβομαι, δεν θέλω να ενοχλώ. Αλλά ναι, θα ήταν χαρά και τιμή μας να τον φιλοξενούσαμε έστω μια φορά στο RED.

Και από τους καλλιτέχνες που έχουν φύγει και ενδεχομένως δεν προλάβατε να τους φιλοξενήσετε;
Δεν θυμάμαι να μην έχουμε φιλοξενήσει κάποια/ον που θέλαμε να το κάνουμε. Φάνηκα τυχερή γιατί είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στο μαγαζί την Αρλέτα, της οποίας η εμφάνιση, ίσως η πρώτη στο νησί τότε, ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Επίσης, ο Λαυρέντης, ο φίλος μας ο αγαπημένος, ήρθε πολλές φορές στο RED.

Πώς επιλέξατε τα ονόματα που έρχονται αυτό το διάστημα για τα 20χρονα σας;
Είναι οι καλλιτέχνες που έρχονται όλα τα χρόνια στο RED και με τους οποίους κάναμε τις συναυλίες το καλοκαίρι. Απλώς, φέτος, κάναμε περισσότερες συναυλίες, με αφορμή τα 20χρονα, απ’ ότι θα κάναμε υπό κανονικές συνθήκες. Σε ότι αφορά στις επερχόμενες συναυλίες, η Δήμητρα Γαλάνη βγαίνει καλοκαίρι έπειτα από τρία χρόνια, άρα θα κλείσει τη μεγάλη γιορτή του RED στις 23 (Κούρειο) και 24 Σεπτεμβρίου (Σκαλί). Προηγουμένως, έχουμε ένα stand-up comedy με τον Mikeius, στις 12 Ιουλίου, η Ελεονώρα θα είναι 13 Ιουλίου στο Σκαλί και 14 στη Λεμεσό, 27 Ιουλίου στο Σκαλί θα είναι οι Onirama με τη Μιρέλα Πάχου, μετά πάμε στις 12 Σεπτεμβρίου με Γιάννη Κότσιρα, και τέλος, θα κλείσουμε την όμορφη γιορτή, όπως προανέφερα, με τη Δήμητρα Γαλάνη, που μαζί της θα έχει την Κατερίνα Πολέμη, την Παυλίνα Βουλγαράκη, τον Ευστάθιο Δράκο και τον Δημήτρη Κόξη.

Να πούμε κάτι και για τα μαγικά κουτάκια των καλλιτεχνών, που ως γνωστό πωλούνται σε όλες τις συναυλίες.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους καλλιτέχνες που έχουν δώσει μέχρι στιγμής τα δικά τους προσωπικά αντικείμενα, με τα οποία φτιάξαμε τα μαγικά κουτάκια των καλλιτεχνών, αλλά και τον κόσμο που αγκάλιασε την προσπάθειά μας, αγοράζοντάς τα, για να βοηθήσει σε αυτό τον όμορφο σκοπό, αφού τα χρήματα δίνονται στην Παγκύπρια Οργάνωση Νεφροπαθών, εις μνήμη της μαμάς μου.

Πες μας μερικά πράγματα που έχουν στείλει οι καλλιτέχνες…
Υπάρχει μια υπέροχη καρφίτσα-ρολόι, με μια υπέροχη σημείωση της Δήμητρας Γαλάνη, η οποία φυσικά έχει πωληθεί. Υπάρχουν επίσης διάφορα κοσμήματα από την Ελεονώρα Ζουγανέλη, υπάρχουν φορέματα από την Ελευθερία Αρβανιτάκη, μέχρι και κοχύλια έχουμε που μας προσέφερε η Νατάσα Μποφίλιου, από τον μήνα του μέλιτος που πήγε στις Σεϋχέλλες. Έχουμε επίσης παπούτσια, τσάντες, γυαλιά ηλίου και πολλά άλλα.