Επαρχία Λευκωσίας, σχετικά σύντομη εκδρομή, περίπου 40 λεπτά δρόμος, σε μια διαδρομη΄ που περνά από χωριά, δέντρα και βουνά, αδειάζει το μυαλό και γεμίζει εικόνες, περνάς από το Πολιτικό και συνεχίζεις φαινομενικά στο πουθενά, που όμως γεωγραφικά περιλαμβάνεται στα όρια του χωριού αυτού. Αν ακολουθείς GPS, ακολουθείς ένα στρίψιμο που σε πάει ακόμα περισσότερο στο πουθενά, στο πιο-πουθενά, και κάνεις τις στροφές τις βουνοπλαγιάς μέχρι που βλέπεις στα αριστερά σου μια σειρά από ερείπια, δίπλα από την Θεραπευτική Κοινότητα Αγίας Σκέπης. 

Παρόλο που είναι ένας αρκετά γνωστός προορισμός (''tourist attraction'', το λέει και το Google Maps), το χωριό αυτό είναι ένα μυστήριο γιατί όσες πληροφορίες υπάρχουν προέρχονται από μαρτυρίες και όχι από κάτι επίσημο.

Βλέπεις σπίτια - ερείπια μαζεμένα στην άκρη του δρόμου, επιβλέπουν πράσινο και τον ποταμό Πεδιαίο, σε κάνουν να σκεφτείς τη ζωή που κάποτε υπήρχε εκεί. Φαίνονται πως είχαν ύψος και, κάποια, εσωτερική αυλή που ίσως προδίδει πως οι κάτοικοι, ή έστω οι ιδιοκτήτες των σπιτιών είχαν χρήματα. Αυτό είναι το Φιλάνι και κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά πότε κτίστηκε αλλά μαρτυρίες λένε πως ιδρύθηκε από οικογένειες του Πολιτικού, του Λαζανιά, του Φικάρδου και Πέρα Ορεινής και σύμφωνα με πληροφορίες της ιστοσελίδας της Ταμασσού, γύρω στο 1850 και στο 1900 είχε περίπου 20 μόνιμους κατοίκους. Όλοι όμως είτε έφυγαν, είτε πέθαναν από μια λοιμώδη ασθένεια. 

Παραδίπλα συναντάς έναν μεγάλο κορμό δέντρου που μένει εκεί ακίνητος για 185 χρόνια. Οι θεωρίες γύρω απ' αυτό το δέντρο το θέλουν να ήταν κουκουναριά που άνηκε σε ένα δάσος με κουκουναριές που εξαφανίστηκε τα τελευταία 150 χρόνια. Άλλες, που είναι και οι επικρατέστερες, υποστηρίζουν πως πρόκειται για το μακροβιότερο πεύκο της Κύπρου, τη λεγόμενη Πινολιά. 

Στην επιστροφή, και αν σου αρέσουν και 'σένα αυτά τα ''χαζά'' που αγαπώ εγώ, κάνε μια μικρή στάση στο Πολιτικό για την ελιά με τις στρογγυλεμένες φυλλωσιές. Επειδή γιατί όχι;