«Βρισκόμαστε σε έναν ιερό αρχαιολογικό χώρο και οφείλουμε να τον σεβαστούμε» διαμήνυσε ο καλλιτέχνης από το μικρόφωνο και όλοι νιώσαμε ένα δέος και μια ντροπή παράλληλα, ακόμα και για τα μπουκαλάκια με το νερό που ακουμπούσαν πάνω στις ιερές πέτρες. Κάποιοι ένιωσαν ντροπή και για την σκέψη που έκαναν να ανάψουν με τρόπο ένα τσιγάρο συνεπαρμένοι από την ένταση της συναυλίας και σηκώθηκαν να βγουν εκτός για να μην βεβηλώσουν τον χώρο. «Επίσης καλό είναι να αφήσουμε τον χώρο όμορφο και καθαρό για να μπορούμε να τον απολαμβάνουμε και στο μέλλον» συνέχισε την νουθέτηση ο καλλιτέχνης και το κοινό μοιράστηκε συλλογικά αυτή την ευθύνη.

Το αρχαίο θέατρο Κουρίου λοιπόν είναι ένα από τα στολίδια της Κύπρου το οποίο χρονολογείται από τα τέλη του 2ου αιώνα πΧ. Η Ελλάδα έχει το αρχαίο θέατρο Επιδαύρου και η Κύπρος έχει το Κούριο. Μπορεί να διαφέρουν σε χωρητικότητα και το δεύτερο να μην κουβαλάει τόσο βαριά ιστορία , εντούτοις είναι χτισμένο σε ένα σημείο αμφιθεατρικό το οποίο δίνει μια ιδιαίτερη εμπειρία εξόδου. Τα αστέρια ή το φεγγάρι διαδέχονται το πορτοκαλί της θάλασσας στο φόντο και η θέαση γίνεται μοναδική. Αν μη τι άλλο καθώς σκοτεινιάζει και λίγο πριν ξεκινήσει η εκάστοτε παράσταση νιώθεις ένα δέος να σε κατακλύζει μόνο και μόνο γνωρίζοντας το πέρασμά του ανά τους αιώνες και βλέποντας το τοπίο.

Φέτος είχα την τύχη να επισκεφτώ και τα δυο θέατρα. Το Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου για να παρακολουθήσω παράσταση και το Αρχαίο Θέατρο Κουρίου για να παρακολουθήσω συναυλία. Στο πρώτο οι θεατές ήταν χιλιάδες και στο δεύτερο εκατοντάδες. Πριν ξεκινήσει η παράσταση στην Επίδαυρο επισκέφτηκα την τουαλέτα. Περίμενα ότι με τόσους επισκέπτες η κατάσταση μέσα στις τουαλέτες θα ήταν δραματική. Ωστόσο διαψεύσθηκα. Παρά το γεγονός ότι υπήρχε τεράστια ουρά και η αναμονή ηταν μεγάλη για να μπει κανείς μέσα, ο χώρος ήταν πεντακάθαρος και μοσχοβολούσε κι αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι υπήρχε μια καθαρίστρια μόνιμα εκεί να τον φροντίζει. Αντιθέτως στο Κούριο χωρίς να περιμένω σε ουρά κι ενώ βρισκόμασταν ακόμα στις αρχές της συναυλίας αντίκρυσα ένα απόλυτα αποκρουστικό θέαμα. Οι τουαλέτες ήταν υπερβολικά βρώμικες, ενώ τα χαρτιά παντού ξεχείλιζαν από τους κάδους. Τριγυρνούσα στον χώρο σοκαρισμένη από την άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν γύρω μου. Η κατάσταση αμαύρωσε την όμορφη εμπειρία και γύρισα πίσω στην θέση μου απογοητευμένη. Αναρωτιέμαι πώς γίνεται σε ένα θέατρο όπου έχει τόσα άτομα προσωπικό, που κάθε δυο μέτρα έχει security, να μην έχει ένα άτομο που την ημέρα των εκδηλώσεων να είναι εκεί και να διατηρεί καθαρό τον χώρο. Πώς γίνεται στην Κύπρο του 2022 να αντιμετωπίζουμε τέτοιες τριτοκοσμικές καταστάσεις σε έναν χώρο μάλιστα που θεωρείται κοιτίδα πολισμού; Ποια είναι η εικόνα που βγάζουμε προς τα έξω και με ποια λογική ένας χώρος που φιλοξενεί τόσα άτομα δεν έχει κάποιον να φροντίζει την υγιεινή των επισκεπτών; Μέγας προβληματισμός, μεγάλη απογοήτευση…