Με την κυπριακή παραγωγή, Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Κώστα Σιλβέστρου, ανοίγει η 26η διοργάνωση του «Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος», που διοργανώνουν το Υφυπουργείο Πολιτισμού, το Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και το Υφυπουργείο Πολιτισμού.

Το έργο θα παρουσιαστεί στο Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ’ στις 10 Ιουλίου, σηματοδοτώντας την επίσημη έναρξη της φετινής διοργάνωσης και στη συνέχεια στο Αρχαίο Ωδείο Πάφου στις 18 Ιουλίου και στο Αρχαίο Θέατρο Κουρίου στις 21 Ιουλίου.

Ο βραβευμένος Κύπριος σκηνοθέτης Κώστας Σιλβέστρος επιστρέφει στο «Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος» επτά χρόνια μετά τον Πλούτο (2016), που δημιούργησε ιδιαίτερη αίσθηση σε κοινό και κριτικούς, και παρουσιάζει με ποιητική διάθεση μια επίκαιρη μεταφορά της σοφόκλειας τραγωδίας Αντιγόνη.

Έχοντας στο πλευρό του μια εκλεκτή ομάδα καλλιτεχνών της σύγχρονης κυπριακής σκηνής, ο σκηνοθέτης καταθέτει μια παράσταση ιδιαίτερης δύναμης, έμπνευσης και αισθητικής, που επαναπροσδιορίζει το αρχαίο δράμα στο σήμερα, στοχεύοντας να λειτουργήσει σαν «προσευχή» στα χαλάσματα του σύγχρονου κόσμου.

Στον ρόλο της Αντιγόνης συναντάμε την ταλαντούχα Χριστίνα Παπαδοπούλου η οποία μας μιλάει για την παράσταση αλλά και για τα μελλοντικά της σχέδια. 

Πως νιώθεις λίγο πριν την πρεμιέρα της παράστασης Αντιγόνη; Πως είναι να έχεις στους ώμους σου το βάρος της πρωταγωνίστριας σε ένα τόσο δυνατό Αρχαίο έργο;

Νομίζω πως είναι αναμενόμενο και άκρως φυσιολογικό, όσο πλησιάζει η μέρα της πρεμιέρας, η αγωνία και το άγχος να αυξάνονται, όπως επίσης και να υπάρχει μεγάλη ανυπομονησία και χαρά από όλη την ομάδα για αυτό που δημιουργήσαμε μαζί. Το έργο μπορεί να λέγεται Αντιγόνη, ωστόσο δεν αισθάνομαι ότι κουβαλώ εγώ προσωπικά στους ώμους μου κάποιο βάρος μόνη μου. Αν αντιμετωπίσω έτσι την παράσταση, τότε χάνεται η ομάδα μου από το κάδρο. Εντούτοις, ομολογώ πως δεν περίμενα ποτέ να μου δοθεί η ευκαιρία να ενσαρκώσω αυτό τον σπουδαίο ρόλο. Υπάρχει μεγάλο άγχος και ταυτόχρονα είναι τεράστια η τιμή και ευχαριστώ τον Κώστα και όλη την ομάδα που με εμπιστεύτηκαν. Αισθάνομαι, ωστόσο, την ανάγκη να τονίσω πως όλοι οι συντελεστές της παράστασης, κουβαλάμε μαζί και ισότιμα στις πλάτες μας την παράσταση και ευχόμαστε ολόψυχα να επικοινωνήσουμε στο κοινό ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα που θα δικαιώσει τον κόπο και τη δουλειά μας.

Κατά πόσο ταυτίζεσαι με τα «πιστεύω» της Αντιγόνης; Θα μπορούσες να είσαι στην θέση της;

Η Αντιγόνη επικαλείται τους άγραφους θεϊκούς νόμους με σκοπό να θάψει το άταφο σώμα του αδελφού της με όποιο κόστος και ταυτόχρονα έρχεται αντιμέτωπη με τον Κρέοντα, που με τη σειρά του επικαλείται τους νόμους της πολιτείας. Το οξύμωρο είναι ότι και οι δύο έχουν δίκιο. Η μονομέρεια και των δύο, τους κάνει βαθιά όμοιους. Και οι δύο επιτελούν δικαιοσύνη, αλλά ταυτοχρόνως επιτελούν και αδικία εξαιτίας της μονομέρειάς τους και τελικά η κοινή τους αυτή εμμονή στον νόμο, καθιστά τον ένα καθρέφτισμα του άλλου, σύμφωνα με τον George Steiner στο βιβλίο του, Αντιγόνες. Αυτό που τους διαχωρίζει, είναι η ευγενική αφροσύνη της αυτοθυσίας στην Αντιγόνη από τη μία πλευρά και η φαύλη αφροσύνη της ματαιοδοξίας και της οργής του Κρέοντα από την άλλη.

Η Αντιγόνη γνωρίζει πως θα πεθάνει από την αρχή του έργου κι ακόμη και τότε δεν πρόκειται να απαρνηθεί τα «πιστεύω» της. Βλέπουμε καθημερινά γυναίκες που με απίστευτο μεγαλείο ψυχής, στέκονται απέναντι από «εξουσίες» για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, της ελευθερίας τους και χάνουν τη ζωή τους. Ο θαυμασμός μου απέναντι στην κάθε μία από αυτές που παλεύει για την προσωπική της ελευθερία και τα δικαιώματά της, ακόμη κι αν έρθει αντιμέτωπη με το θάνατο, δεν μπορεί να μπει σε λέξεις, ούτε μπορώ ανερυθρίαστα εγώ προσωπικά να πω ότι διαθέτω τέτοιο μεγαλείο ψυχής. Αυτές οι γυναίκες είναι όλες τους Αντιγόνες.

Πώς συνδέεται η παράσταση με το σήμερα;  Τι είναι αυτό που καθιστά το εν λόγω έργο διαχρονικό;

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που με τον μύθο της Αντιγόνης έχουν ασχοληθεί αμέτρητοι μελετητές για πάρα πολλά χρόνια και έχουν γραφτεί αναλύσεις και άλλα τόσα θεατρικά έργα βασισμένα πάνω στο ομώνυμο έργο του Σοφοκλή. Η αμφισβήτηση της εξουσίας, η διαπλοκή του αντιστασιακού λόγου με αυτόν της εξουσίας, η αναμέτρηση μεταξύ ανδρών και γυναικών, νέων και ηλικιωμένων, μεταξύ κοινωνίας και ατόμου, η σχέση μας με την οικογένεια, με τα θεία, τον θάνατο, η ταυτότητά μας, το τι σημαίνει δικαιοσύνη για τον καθένα, είναι θέματα διαχρονικά, πάντα επίκαιρα. Οι αξίες με τις οποίες καταπιάνεται το αρχαίο δράμα γενικότερα και όχι μόνο η Αντιγόνη, είναι πανανθρώπινες και γι’ αυτό και θα έχουν πάντα σύνδεση με το σήμερα.

Πώς έχει προσεγγίσει το κλασικό αυτό έργο ο Κώστας Σιλβέστρος σκηνοθετικά;

Ο Κώστας, έχοντας επιλέξει την υπέροχη μετάφραση του Νίκου Παναγιωτόπουλου, επικεντρώθηκε κυρίως στο να ακουστεί το κείμενο, γι’ αυτό και έδωσε πολλή έμφαση στην υποκριτική δουλειά με όλους τους ηθοποιούς. Τη δράση την τοποθέτησε μέσα στα ερείπια της Θήβας, χωρίς ωστόσο να έχει στοχεύσει σε εφέ εντυπωσιασμού. Στόχος είναι να βγουν προς τα έξω τα νοήματα του έργου όσο πιο καθαρά γίνεται μέσα από τις σχέσεις που δημιουργούνται επί σκηνής με τους ηθοποιούς, καθώς επίσης και με τους δύο φανταστικούς μουσικούς, τον Δημήτρη Σπύρου και τον Βασίλη Βασιλείου που μαζί με τη Στέλα Φυρογένη, φωτίζουν με μοναδικό μουσικό πειραματισμό τα χορικά της τραγωδίας.

Έχεις σπουδάσει υποκριτική και θεατρολογία, πως μπήκε το θέατρο στην ζωή σου;

Το θέατρο μπήκε στη ζωή μου από μικρή ηλικία. Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου όταν πήγαινα να βλέπω θεατρικές παραστάσεις με την οικογένειά μου, να λέω από μέσα μου «μακάρι να ήμουν στη θέση τους». Μπορεί να ήμουν και 6 - 7 χρονών, αλλά πραγματικά έκανα τέτοιου είδους σκέψεις. Ένιωθα αυτό το γέμισμα στη ψυχή, με γοήτευαν οι ηθοποιοί με τον τρόπο που μιλούσαν, που κινούνταν στη σκηνή. Έχω σπουδάσει υποκριτική, ωστόσο το πτυχίο της θεατρολογίας ακόμα δεν το πήρα λόγω φόρτου εργασίας εδώ στην Κύπρο. Υπάρχει όμως στα άμεσα πλάνα μου ο στόχος να ολοκληρώσω και αυτές τις σπουδές.

Τι σημαίνει για εσένα ηθοποιός;

Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα με ταλανίζει η σκέψη του γιατί επέλεξα αυτό τον δρόμο, τι σημαίνει για μένα το να είμαι ηθοποιός και πώς αυτός ο δρόμος προσφέρει και στον συνάνθρωπό μου. Αυτό που αναγνωρίζω σίγουρα είναι ότι είμαι χαρούμενη με τον δρόμο αυτό και υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν από παραστάσεις που συμμετέχω και ξέρω ότι κάτι κινητοποιήθηκε μέσα τους, στη ψυχή τους. Δεν θα ήθελα να δώσω έναν ορισμό συγκεκριμένο για το τι σημαίνει για μένα. Σίγουρα θέλω να ποιώ ήθος και το προσπαθώ. Κυρίως όμως, έχω συνειδητοποιήσει πως το να είσαι ηθοποιός, έχει να κάνει με μια συνεχή αναζήτηση, εσωτερική αναζήτηση και μια αναμέτρηση με τον εαυτό μας, η οποία και μας εξελίσσει πρωτίστως ως ανθρώπους.

Τηλεόραση, σινεμά ή θέατρο; Ποιο από τα τρία σε γοητεύει περισσότερο;

Το κάθε ένα από αυτά τα τρία έχει τη μαγεία του. Η εμπειρία μου στην τηλεόραση ήταν υπέροχη, πέρασα εκπληκτικά, έμαθα πάρα πολλά και έβαλα στη ζωή μου ανθρώπους που μπορώ να ονομάζω οικογένεια, όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται. Ωστόσο, έχω πει πολλές φορές πως δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να ζω χωρίς να κάνω θέατρο. Έτσι η ψυχή μου γεμίζει. Η ανάγνωση του εκάστοτε θεατρικού έργου, οι πρόβες, η τριβή με το κείμενο και με την κάθε καινούρια ομάδα συντελεστών, η έρευνα, η μελέτη, τα λάθη! Όλη η διαδικασία που περνάμε μέχρι να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα (που και πάλι ποτέ δεν σταματάει η εξέλιξη) δεν συγκρίνεται με τίποτα. Κάθε φορά που ανακαλύπτεις κάτι, προκύπτει ένα άλλο ερώτημα και γεννιούνται μαγικές στιγμές. Το θέατρο έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Αισθάνομαι πάρα πολύ ευλογημένη, γιατί έρχονται στα επαγγελματικά μου πολύ όμορφα πράγματα. Θα έχουμε τη χαρά να συνεχίσουμε την περιοδεία μας σε διάφορες χώρες του κόσμου με την παράσταση «STILL - Ένα άγαλμα που γύρισε τον κόσμο» του Σταύρου Σταύρου, σε σκηνοθεσία Κώστα Σιλβέστρου και Παναγιώτη Τοφή. Έχουμε ήδη ταξιδέψει σε Αρμενία, Τυνησία και Λιθουανία και ακολουθούν η Β. Μακεδονία, η Ελλάδα κι άλλες χώρες έκπληξη. Επίσης, έρχονται νέες όμορφες συνεργασίες τόσο θεατρικά όσο και τηλεοπτικά, για τις οποίες θα μιλήσω όταν έρθει η ώρα. Το σίγουρο είναι ότι είμαι πάρα πολύ ευγνώμων για τις ευκαιρίες που έρχονται στο δρόμο μου.

Για το κλείσιμο πες μας μια δυνατή φράση που έχεις ξεχωρίσει στο έργο.

«Αχ αδελφέ μου γάμοι που σου τύχανε κι εσένα. Πέθανες και πεθαμένος με σκότωσες εμένα που ακόμα υπάρχω».

Πληροφορίες για την παράσταση: 7000 2414 │ www.greekdramafest.com