Τα αδέρφια Χρίστος και Έλενα Σιακαλλή είναι αναμφισβήτητα δύο εξαιρετικοί πρεσβευτές του νησιού στο εξωτερικού, αφού μέσω της τέχνης του χορού οι ξένοι μαθαίνουν για τον τόπο μας.

«Ο χορός είναι η κρυμμένη γλώσσα του σώματος», είχε πει η Γκράχαμ Μάρθρα, μία από τους κορυφαίους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. O χορός γεννήθηκε από πολλές και διαφορετικές ανάγκες του ανθρώπου: να ξορκίσει τους φόβους του, να εξευμενίσει τους θεούς, να εκφράσει τον έρωτά του και κυρίως να επικοινωνήσει. Για τον Χρίστο και την Έλενα Σιακαλλή ο χορός είναι τρόπος ζωής και έκφρασης. Χορεύουν από τον καιρό που θυμούνται τον εαυτό τους, μιας και το… μήλο έχει πέσει από τη μηλιά. Οι γονείς τους, Μίκυς και Μάρω Σιακαλλή, έχουν χαράξει πορεία στην τέχνη του χορού στην Κύπρο, καθώς ίδρυσαν το 1975 την πρώτη σχολή χορού στο νησί, που μετρά μέχρι σήμερα περίπου 15 χιλιάδες «μαθητές». Τα παιδιά τους, συνεχιστές του έργου τους, μας επιδεικνύουν χορογραφίες άρτιας τεχνικής και συναισθηματικής δύναμης. Η χάρη τους έχει φτάσει στο εξωτερικό και αποδεικνύονται «πρεσβευτές» μας καθώς έχουν διδάξει χορό σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου, συστήνοντας την Κύπρο μας.

Έχετε διδάξει ζεϊμπέκικο σε πάρα πολλές χώρες. Η χάρη σας έφτασε μέχρι το Εθνικό Μπαλέτο της Ρωσίας, το οποίο έχει χορέψει ζεϊμπέκικο στους δικούς σας ρυθμούς. Τι σας άφησε αυτή η εμπειρία;

Έλενα: Διδάξαμε σε Ελλάδα, Ρωσία, Αμερική, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Ισραήλ, Αίγυπτο, Λίβανο, Η.Α.Ε. και ακολουθεί η Αυστραλία το προσεχές καλοκαίρι. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν όντως η πρόσκληση που δεχθήκαμε από τη Ρωσία, τη μέκκα του χορού και συγκεκριμένα από το ρωσικά μπαλέτα. Ήταν, θα έλεγα, και μια μορφή δικαίωσης, αλλά και εξαργύρωσης της προσπάθειας και των κόπων τόσων χρόνων.

Χρίστος: Το θεωρώ τιμή και ευλογία που είχα την ευκαιρία να διδάξω, να χορογραφήσω και να μοιραστώ τη σκηνή μαζί με τόσο εξαίρετους χορευτές. Ένιωσα ότι αναβαθμίστηκε το ζεϊμπέκικο και μεταφέρθηκε από τη ταβέρνα στη ρωσική σκηνή. Θεωρώ επίτευγμα και καταξίωση, τόσο για μένα όσο και για το ίδιο το ζεϊμπέκικο, τη συμπερίληψή του στο ρεπερτόριο του Ρωσικού μπαλέτου.

Τα βίντεο σας στο YouTube έχουν εκατομμύρια προβολές. Είναι η εξαργύρωση της επιτυχίας σας;

Έλενα: Παλαιότερα υπήρχε μόνο δια ζώσης η δυνατότητα να παρακολουθήσεις χορευτικά παραστάσεις. Με το πέρας του χρόνου αυτό επιτυγχάνεται και διαδικτυακά κυρίως μέσω του YouTube. Συνεπώς, ναι, είναι μια μορφή αναγνώρισης της δουλειάς μας και είναι ακόμα πιο όμορφο όταν αυτή η δουλειά φαίνεται να είναι αρεστή και αναγνωρίσιμη ανά το παγκόσμιο.

Θεωρώ επίτευγμα και καταξίωση, τόσο για μένα όσο και για το ίδιο το ζεϊμπέκικο, τη συμπερίληψή του στο ρεπερτόριο του Ρωσικού μπαλέτου.

Οι παραστάσεις σας μιλάνε στη ψυχή του θεατή και κουβαλάνε την έννοια να μη ξεχάσουμε τις ρίζες μας, την ιστορία μας. Είναι αυτός ο προσωπικός σας στόχος;

Χρίστος: Νιώθουμε ευλογημένοι γιατί παραλάβαμε τεράστια κληρονομιά από τον Μίκη και τη Μάρω Σιακαλλή. Συνεπώς, πρώτιστος στόχος αποτελεί η διαφύλαξη της κληρονομιάς μας, της παράδοσης και των βιωμάτων του τόπου μας.

Έλενα: Περαιτέρω, νιώθουμε την ευθύνη να εμπλουτίσουμε όλη αυτή την παράδοση με τα προσωπικά μας βιώματα τα οποία σμιλευθήκαν στη πορεία του χρόνου από τις παραστάσεις που αποκομίσαμε στο τόπο μας αλλά και στο εξωτερικό.

Χρίστο, το όνομά σου είναι συνυφασμένο με το ζεϊμπέκικο. Τι σε ελκύει σε αυτό τον χορό;

Το ζεϊμπέκικο φανερώνει ένα δυναμισμό, είναι θα έλεγα έκφραση συναισθημάτων. Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να χορέψει ζεϊμπέκικο, όμως η σωστή χορευτική παιδεία θεωρώ βοηθά στην ευκολότερη έκφραση και εξωτερίκευση αυτών των συναισθημάτων. Οι εμπειρίες, τα βιώματά μου και γενικότερα η ενασχόλησή μου με τα διαφορά είδη χορού με οδήγησαν να εκφράζομαι με ένα ιδιαίτερο τρόπο στο ζεϊμπέκικο το οποίο απ’ ότι φαίνεται είναι αρεστό από αρκετό κόσμο τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό.

Έλενα, αποδεικνύεις πως το ζεϊμπέκικο δεν είναι μόνο αντρική υπόθεση.

Το ζεϊμπέκικο θεωρείτο ένας κατεξοχήν ανδρικός χορός. Άρα, ήταν για μένα πρόκληση να χορέψω και να εκφραστώ μέσω του ζεϊμπέκικου. Προσπάθησα να κρατήσω τον δυναμισμό και τη μαγκιά του ζεϊμπέκικου και να το μπολιάσω με τη θηλυκότητά μου. Χορεύω από μικρή ζεϊμπέκικο και χαίρομαι που βλέπω ότι όχι μόνο είναι αποδεκτό αλλά χορεύετε κιόλας τα τελευταία χρόνια από αρκετές γυναίκες.

 *Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε αρχικά στην Καθημερινή