Loading...
Το κείμενο είναι τμήματα της εκπομπής «Roadtrip.cy» στον Σπορ FM 95.
Είναι μια υπέροχη μέρα και θέλουμε να χαρούμε φύση, ομορφιές και θετική σκέψη. Σήμερα θα πάμε στον Κάθηκα, ένα από τα χωριά της Λαόνας στην Πάφο. Πανέμορφο χωριό, έντονα γραφικό, σε εξαιρετική τοποθεσία, με τεράστια οινική παράδοση. Επιπλέον, θα χαρούμε και δυο υπέροχες διαδρομές πηγαίνοντας προς το χωριό, αλλά και φεύγοντας. Δυο δρόμοι πολύ οδηγικοί, για τους μανιακούς της οδήγησης, αλλά και με ονειρικά τοπία.
Πριν ξεκινήσουμε, να πούμε λίγα πράγματα για τη Λαόνα, πού είναι και τι σημαίνει. Πρώτα η ετυμολογία της λέξης. Η λέξη Λαόνα προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «λαγών», που σημαίνει τα πλάγια μέρη της κοιλιάς στις δυο πλευρές του υπογαστρίου, τις λαγόνες δηλαδή. Στην Κύπρο χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει το κοίλωμα μεταξύ βουνών ή λόφων. Έτσι, λαόνα ή λαόνιν βρίσκουμε σε αρκετές τοποθεσίες στο νησί μας. Π.χ. έχουμε Λαόνες στην Πάφο, στον Μαθιάτη, στα Πλατανίσκεια, στη Νικόκλεια και αλλού. Και έχουμε επίσης Λαόνιν του τερατσουθκιού στη Μελαμιού, Λαόνιν της αγκαστρωμένης στην Άλασσα, Λαόνιν της Ρήγαινας στον Άγιο Μερκούριο και πολλά άλλα.
Η πιο γνωστή περιοχή, όμως, με το τοπωνύμιο Λαόνα είναι αυτή της Πάφου. Η Λαόνα οριοθετείται στο τμήμα της Πάφου που εκτείνεται στα βορειοδυτικά του χωριού Στρουμπί και περιορίζεται μεταξύ της κοιλάδας της Πάφου στα δυτικά και της κοιλάδας της Χρυσοχούς στα ανατολικά. Περιλαμβάνει ολόκληρη τη χερσόνησο του Ακάμα καθώς και τα χωριά Ανδρολίκου, Νέο Χωριό, Δρούσια, Ίνια, Kρήτου Τέρρα, Φάσλι, Πάνω Αρόδες, Κάτω Αρόδες, Θελέτρα και Κάθηκας. Γνωστή και για τους δρόμους του κρασιού και για τα πολύ καλά κρασιά της αλλά και για τον Ακάμα.
Προσέξατε, όμως, ότι μια λέξη που χρησιμοποιούμε για αιώνες στην τοπική διάλεκτο, η Λαόνα και τη θεωρούμε λέξη της διαλέκτου μας, καθαρά κυπριακή στην ουσία είναι ελληνικότατη; Αυτό συμβαίνει με πολλές, «κυπριακές λέξεις».
Ξεκινάμε από Πάφο για Κόλπο των Κοραλλίων. Στον κυκλικό κυκλοφοριακό κόμβο που αριστερά πάμε στον Κόλπο των Κοραλλίων και δεξιά ανεβαίνουμε προς Πέγεια, εμείς πάμε ευθεία, για Άγιο Γεώργιο Πέγειας. Σε 4.7 χιλιόμετρα, ούτε 5 λεπτά, θα δούμε σήμανση για Πέγεια, Κάθηκα, Πόλη της Χρυσοχούς. Ακολουθούμε την ταμπέλα και μπαίνουμε δεξιά, από εδώ αρχίζουν τα ωραία… Για μένα αυτός ο δρόμος είναι ένας από τους 5 κορυφαίους στην Κύπρο. Ακόμα και να μη θέλετε να πάτε στον Κάθηκα, αξίζει να τον ζήσετε. Γιατί περνά από πολλά όμορφα χωριά, γιατί είναι πολύ οδηγικός, σχεδόν σε όλο του το μήκος, γιατί καταλήγει στην Πόλη της Χρυσοχούς, αλλά και γιατί έχει απίστευτα σημεία θέας.
Θέα προς τον Ακάμα, μετά στα χωριά της Λαόνας, καταπράσινα αμπέλια και μετά προς την Πόλη της Χρυσοχούς εξαιρετικές εικόνες του Βόρειου Ακάμα και του Κόλπου της Αργάκας, μέχρι τα Νέα Δήμματα. Προσωπικά, όποτε θα πάω προς την Πόλη, αυτό τον δρόμο χρησιμοποιώ και πάντα τον απολαμβάνω, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
Είμαστε στον δρόμο που μας ανεβάζει προς τον Κάθηκα. Από το πρώτο χιλιόμετρο, ήδη, νιώθουμε ότι είναι ξεχωριστός. Ανηφορικός, με μεγάλες ανοιχτές στροφές, αλλά και κλειστές, όσοι αγαπάτε το οδήγημα θα τον λατρέψετε. Θα τον λατρέψετε, όμως, και όσοι αγαπάτε την φύση, τα δάση αλλά και τις εικόνες που μας χαρίζουν σημεία θέας από ψηλά. Μετά την πρώτη δεξιά στροφή, είμαστε ήδη αρκετά ψηλά και αρχίζουμε να έχουμε θέα προς τη θάλασσα της Πέγειας. Βλέπουμε τις παραλίες από ψηλά, τις θαλασσινές σπηλιές, τον Άη Γιώρκη της Πέγειας, τη Γερόνησο και πιο αριστερά, προς τον νότο, όλη την ακτογραμμή της Πάφου μέχρι τον φάρο. Εδώ σταματάμε, στην άκρη του δρόμου με ασφάλεια, για δυο λεπτά μόνο, για φωτογραφίες, γιατί πιο ψηλά έχουμε ακόμα καλύτερη θέα. Ξανά στο αυτοκίνητο και συνεχίζουμε την ανάβαση. Σύντομα, μπαίνουμε σε ένα δάσος, το δάσος της Πυκνής. Υπέροχο δάσος που αποτελείται κυρίως από πεύκα, αλλά και αόρατους, τρεμιθιές, σχινιές, περνιές και άλλα θαμνώδη φυτά.
Ένας όμορφος χώρος, ένας πραγματικός πνεύμονας πρασίνου. Πολλά μονοπάτια, όπου μπορεί κάποιος να χαρεί περπάτημα μέσα στη φύση αλλά και από πολλά σημεία του δάσους, άλλα χαμηλά, άλλα πιο ψηλά, τη θέα, είτε προς την Πάφο, είτε προς τον Ακάμα. Το δάσος της Πυκνής είναι κατάλληλο για εκδρομή, περιήγηση και ψυχική ηρεμία αφού διαθέτει όλα τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά ενός θαυμάσιου πάρκου. Αγαπημένος προορισμός για τους λάτρεις του πράσινου, με πλούσια βλάστηση, μας μεταφέρει μια «ζωντανή εικόνα» της φύσης με μπόνους την πανοραμική θέα στη θάλασσα. Εδώ βρίσκουμε και ένα οργανωμένο εκδρομικό χώρο με ψησταριές, ξύλινα παγκάκια και τραπέζια, μια παιδική χαρά και παρκινγκ.
(Φωτογραφία: Μια ειδυλλιακή τοποθεσία, γεμάτη πανύψηλα πεύκα, βρίσκεται ο διαμορφωμένος εκδρομικός χώρος του Δήμου Πέγειας.)
Ο χώρος μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 500 άτομα. Ό,τι πρέπει για πικνίκ, αλλά όχι σήμερα, σήμερα έχουμε πολλά να δούμε ακόμα. Πριν φύγουμε όμως, πρέπει να σας μεταφέρω ακόμα μια εικόνα από εδώ. Φανταστείτε ότι είναι καλοκαίρι και κάνουμε τη διαδρομή ανάποδα. Κατεβαίνουμε αντί να ανεβαίνουμε. Είναι, αναλόγως του μήνα, κάπου μεταξύ οκτώ και οκτώμισι το βράδυ. Η ώρα που δύει ο ήλιος δηλαδή και, όπως κατεβαίνουμε, δύει απέναντί μας, πάνω από τη θάλασσα. Είμαστε ψηλά σε ένα κατηφορικό δρόμο, βλέπουμε προς τα κάτω, δεξιά και αριστερά μας δάσος, βλέπουμε μια στενή, ευθεία λωρίδα ανάμεσα στα δέντρα. Η λωρίδα αυτή καταλήγει στη θάλασσα και στον ορίζοντα ο χρυσός δίσκος του ήλιου να βυθίζεται μέσα στο νερό. Το βάφει με όλα εκείνα τα ονειρικά χρώματα της δύσης, τα πορτοκαλιά και τα μοβ και τα κοραλλί και εκεί που ο ήλιος ακουμπά το νερό, ήδη ο μισός δίσκος είναι βυθισμένος, σχηματίζεται μια λωρίδα φωτός, μια λωρίδα χρυσού πάνω στην επιφάνεια του νερού που έρχεται και ενώνεται με τον δρόμο μπροστά μας. Φέρτε αυτή την εικόνα στο μυαλό σας. Είμαστε στον δρόμο, κατεβαίνουμε σιγά-σιγά και το μπροστινό γυαλί του αυτοκινήτου έχει μετατραπεί σε οθόνη. Μέσα στην οθόνη έχουμε ένα κομμάτι του δρόμου που η συνέχειά του, η προέκτασή του, είναι ο χρυσαφένιος δρόμος πάνω στο νερό που καταλήγει σε έναν ήλιο βασιλιά.
Να σας πω ότι θυμάμαι έντονα την προηγούμενη εικόνα, τη δύση του ήλιου μέσα στη θάλασσα της Πάφου, από το δάσος της Πυκνής. Την πρώτη φορά που είδα αυτό το μεγαλείο και μόλις είχα επιστρέψει από διακοπές στη Σαντορίνη, όπου κάθε βράδυ χαιρόμασταν το φημισμένο της ηλιοβασίλεμα, μια βδομάδα, κάθε βράδυ, η συγκίνηση της Σαντορίνης. Επιστρέφω στην Κύπρο και επειδή είχα ακόμα κάποιες μέρες άδεια, πήγαμε διακοπές στην Πάφο. Ημερήσια εκδρομή στην Πόλη της Χρυσοχούς και στην επιστροφή έτυχε να είμαστε τη σωστή ώρα στο δάσος της Πυκνής και να βλέπουμε μπροστά μας αυτό το μεγαλείο. Αλλά και το νησί το δικό μας δεν πάει πίσω. Προσωπικά, για μένα, αυτό το σημείο, την ώρα της δύσης του ήλιου είναι πλέον προσκύνημα. Το επαναλαμβάνω κάθε χρόνο.
Στο αυτοκίνητο και συνεχίζουμε, ψάχνουμε συγκεκριμένο σημείο. Ανηφορικός δρόμος που σε κάποια φάση γίνεται σύντομος κατήφορος και μετά επίπεδος, ξέρουμε ότι είμαστε στο σωστό σημείο γιατί στη δεξιά πλευρά του δρόμου υπάρχει μια μεγάλη ταμπέλα που λέει το χαρακτηριστικό «Καλωσορίσατε στον Δήμο Πέγειας». Εμείς είμαστε στην πίσω πλευρά, δεν βλέπουμε τι γράφει, αλλά είναι η μοναδική στη δεξιά πλευρά και είναι μεγάλη. Θα την ξεχωρίσουμε και γιατί είναι σε ένα πλάτωμα που μπορούμε να βγούμε από τον δρόμο και να παρκάρουμε, πάλι με ασφάλεια.
Εδώ, καφές, γιατί αξίζει να δούμε τη θέα και προς τον νότο αλλά και πίσω μας, προς τον βορρά. Κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και περπατάμε προς την άκρη του γκρεμού. Μια απίστευτη, μια συγκλονιστική θέα, ένα πανόραμα…
Βλέπουμε όλη την ακτογραμμή από τις παραλίες της Κισσόνεργας μέχρι και τον φάρο, το κάστρο της Πάφου, και την πόλη της Πάφου. Υπέροχες δαντελωτές ακρογιαλιές, στολίζουν όλη την ακτή, αλλού χρυσή άμμος, αλλού βράχοι και το γαλάζιο της Μεσογείου να σμίγει με το πράσινο από τις παφίτικες μπανανιές. Κάπου στο βάθος μπορούμε να διακρίνουμε, με δυσκολία, επειδή ξέρουμε την περιοχή, τους Τάφους των Βασιλέων. Σημαντικότατος αρχαιολογικός χώρος, θα τον επισκεφθούμε σύντομα. Υπέροχη εικόνα με εξαιρετικά χρώματα αλλά και πίσω μας, από την άλλη πλευρά του λόφου μια άλλη εικόνα μάς συναρπάζει. Η πλαγιά του βουνού κατεβαίνει προς την θάλασσα και είναι φορτωμένη με καταπράσινα και ολοζώντανα αμπέλια πάνω σε δόμες, σε ξερολιθιές. Το ζωογόνο πράσινο του αμπελιού, το γκρίζο της πέτρας στις ξερολιθιές και το καθαρό γαλάζιο του κυπριακού ουρανού.
Είμαστε στον ανηφορικό δρόμο προς τον Κάθηκα και σταματήσαμε σε ένα σημείο με απίστευτη θέα, θαυμάζουμε από ψηλά ένα πανόραμα της Πάφου. Θέλω να σας μεταφέρω ακόμα μια εικόνα από αυτό το συγκεκριμένο σημείο όμως.
Επιστρέφουμε στην άλλη πλευρά, αυτή που βλέπαμε προηγουμένως, προς τον νότο. Βλέπουμε, όπως είπαμε, όλη την ακτογραμμή από Κισσόνεργα μέχρι Πάφο, μέχρι και τον φάρο. Στο ίδιο σημείο, από αυτό το ύψος, νύχτα, καλοκαίρι, καθαρός ουρανός, τώρα φανταστείτε τα φώτα που έχουμε μπροστά μας, τα φώτα στις παραλίες, στα ξενοδοχεία, εστιατόρια, δείτε τα φώτα της πόλης της Πάφου από αυτή την απόσταση. Δείτε τον φάρο να γυρίζει και να φωτίζει μέχρι μακριά στο πέλαγος και δείτε πάνω από όλα αυτά ένα ολόγιομο φεγγάρι, μια πανσέληνο να μας χαμογελά από ψηλά. Θέλουμε ακόμα 6 χιλιόμετρα για να φτάσουμε στον Κάθηκα και φαίνεται ότι θα δυσκολευτούμε να τα καταφέρουμε με όλους αυτούς τους σταθμούς για να απολαμβάνουμε τα τοπία και τις ομορφιές του τόπου μας.
Υπέροχα χιλιόμετρα σε ένα φιδίσιο δρόμο με καταπράσινα αμπέλια δεξιά και αριστερά. Φτάνουμε στον Κάθηκα, ένα πραγματικά όμορφο και γραφικό χωριό, με χαρακτήρα και προσωπικότητα. Ο Κάθηκας υπήρξε κεφαλοχώρι της ευρύτερης περιοχής. Αυτό φαίνεται από πολλά σημεία, κυρίως όμως από το ότι στην Αγγλοκρατία, σχολεία υπήρχαν μόνο στην πόλη της Πάφου και εδώ στο χωριό. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 660 μέτρων, πάνω σε ένα οροπέδιο ανάμεσα σε λόφους γεμάτους με αμπέλια, πεύκα, χαρουπιές, αμυγδαλιές και θαμνώδη βλάστηση. Από διαφορετικά σημεία θέας γύρω από το χωριό μπορούμε να δούμε τον Κόλπο των Κοραλλίων, μεγάλο μέρος του Ακάμα, το δάσος της Πάφου και τη δυτική πλευρά της οροσειράς του Τροόδους.
Ένα από τα αμπελοχώρια του νησιού με δυο αξιόλογα οινοποιεία, πολλές εξαιρετικές ταβέρνες και πολλές εναλλακτικές λύσεις για διανυκτέρευση. Λατρεύω ένα συγκεκριμένο ξενώνα σε αναπαλαιωμένο σπίτι. Ο Κάθηκας είναι περίπου στα δυο τρίτα της απόστασης μεταξύ Πάφου και Πόλης και μάλιστα στην κορυφή της ανηφόρας, οπότε παλιά τα καραβάνια που μετέφεραν εμπορεύματα από τον ένα τόπο στον άλλο, κάθονταν εδώ για να ξεκουραστούν.
Από αυτό το γεγονός λέει η παράδοση ότι προέρχεται το όνομα του χωριού. Από το ότι κάθονταν εδώ, άρα Κάθηκας. Στο κέντρο του χωριού η κεντρική εκκλησία της Παναγίας της Ευαγγελίστριας, κτισμένη το 1870, αλλά και ξωκκλήσια στολίζουν την κοινότητα. Όπως του Αγίου Ονουφρίου, του Αγίου Υπατίου, της Αγίας Μαρίνας και του Αγίου Γεωργίου. Φαίνεται ότι οι κάτοικοι του Κάθηκα είναι πολύ πιστοί γιατί διατηρούν με φανατισμό μια παλιά πασχαλινή παράδοση, ένα τοπικό έθιμο. Τη Μεγάλη Παρασκευή οι πιστοί δραματοποιούν τα Πάθη του Χριστού με μια πομπή που ξεκινά από τον Άγιο Ονούφριο και πάει μέχρι την Ευαγγελίστρια. Πρωταγωνιστές πάντα είναι μέλη του τοπικού κοινοτικού συμβουλίου και τους ακολουθεί όλο το υπόλοιπο χωριό.
(Φωτογραφία: Θέα της οροσειράς του Τρόοδους από το Βόρειο σήμειο του χωριού.)
Από τον κύριο δρόμο Πάφου-Πόλης, μπαίνουμε δεξιά στη λεωφόρο Γεωργίου Κλεάνθους που οδηγεί στο κέντρο του χωριού. Παντού χαμηλοί τοίχοι κτισμένοι μαστορικά με άσπρη τοπική πέτρα. Φτάνουμε στο ύψος της εκκλησίας και παρκάρουμε με προσοχή. Από εδώ μπαίνουμε για ρομαντικό περπάτημα στα στενά δρομάκια του χωριού, πολλά από αυτά είναι πλακόστρωτα και παντού γύρω μας έντονη γραφικότητα. Στον πυρήνα του χωριού όλα τα σπίτια είναι κτισμένα με την ίδια βάση, την ίδια αρχιτεκτονική.
Κτισμένα με την χαρακτηριστική, πέτρα της περιοχής, με ψηλά περιτοιχίσματα και με εξώπορτα που καταλήγει σε εσωτερική αυλή. Τα περισσότερα σπίτια είναι αναπαλαιωμένα, πανέμορφα, κουκλίστικα. Σχεδόν όλα ανώγεια, που έχουν πρόσβαση στον πρώτο όροφο από εξωτερική σκάλα με μπαλκόνι. Παντού γλάστρες με φυτά και λουλούδια τονίζουν ακριβώς αυτή τη γραφικότητα, αυτή την ομορφιά.
Προφανώς, οι κάτοικοι αλλά και οι απόδημοι ξέρουν ότι ο Κάθηκας έχει ιστορία, έχει παράδοση. Παράδοση για την οποία είναι περήφανοι και την οποία προσπαθούν να διατηρήσουν με στοργή και αγάπη. Έτσι η κοινότητα συντηρεί με αφοσίωση και φροντίδα τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του χωριού και τον παλιό τρόπο ζωής. Είναι περήφανοι για την ιστορία και την παράδοσή τους, που είναι και δική μας. Μακάρι να ήμασταν τόσο περήφανοι, όσο οι κάτοικοι του Κάθηκα, περισσότεροι Κύπριοι.
(Φωτογραφία:Το μικρό και παραδοσιακό αυτό χωριό της Πάφου βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 700 μέτρων και κατοικείται από τα αρχαία χρόνια.)
Στον Κάθηκα, δεν υπάρχουν φανερές, φωνακλάδικες σύγχρονες επεμβάσεις, με αποτέλεσμα να είναι εύκολο να φανταστούμε άλλες εποχές, άλλες δεκαετίες, γιατί όχι και άλλους αιώνες. Το χωριό είναι σύγχρονο, έχει όλες τις σημερινές ευκολίες. Έχει όμως και τα καλά συντηρημένα σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, τα πλακόστρωτα δρομάκια, την παλιά εκκλησία. Οπότε, αν μισοκλείσουμε τα μάτια και καταφέρουμε να μη βλέπουμε τις κολόνες της Ηλεκτρικής και κανένα θερμοσίφωνα μέσα-μέσα, εύκολα γυρίζουμε πίσω στις αρχές του 20ού αιώνα, ή ακόμα και στον 19ο.
Συνεχίζουμε το περπάτημα στα στενά δρομάκια του χωριού, θαυμάζουμε τα σωστά αναπαλαιωμένα σπίτια αλλά και πόσα από αυτά είναι διαθέσιμα για διανυκτέρευση. Πάρα πολλές επιλογές, ιδανικές για διαμονή και εξερεύνηση του χωριού και της περιοχής γενικά. Φτάνουμε σε ένα σημείο προς το τέλος του χωριού, στα βόρεια. Μπροστά μας μια απίστευτη θέα της θάλασσας της Πόλης της Χρυσοχούς και του κόλπου της Αργάκας. Καθαρός ουρανός και η Μεσόγειος από ψηλά, η δική μας Μεσόγειος όμως. Αυτό, πρέπει να το δούμε και νύχτα, απλώς φανταστείτε την εικόνα του φωτισμένου κόλπου, τα φώτα στα χωριά, τη φωτισμένη Πόλη της Χρυσοχούς. Στα δεξιά μας, προσέχουμε άλλη θέα.
Βλέπουμε τη Λαόνα, χαμηλούς λόφους, που ανεβαίνουν προς τα πάνω, εξελίσσονται σε βουνά καλυμμένα με δάσος και ξέρουμε ότι αυτό είναι το δάσος της Πάφου… Εδώ είναι και η κοιλάδα των Κέδρων, ο Σταυρός της Ψώκας… Από εδώ, από μια γωνιά του Κάθηκα, βλέπουμε τη δυτική πλευρά της οροσειράς του Τροόδους, μέχρι και τον Όλυμπο. Ναι, από εδώ βλέπουμε τον Όλυμπο, την πιο ψηλή κορυφή του Τροόδους.
Ο Κάθηκας βγάζει ένα ρομαντισμό που δεν τον συναντάς σε άλλα χωριά. Πραγματικά, δεν ξέρω τι είναι αυτό που μας αγγίζει, η γραφικότητα με την πέτρα, το ξύλο και το κεραμίδι, οι τόσες γλάστρες με τα λουλούδια, οι υπέροχες εικόνες γύρω από το χωριό. ;
Είμαστε στον Κάθηκα, γραφικότατο χωριό με εξαιρετικό και ήπιο κλίμα. Ειδικά τα καλοκαίρια του Κάθηκα είναι δροσερά και χωρίς υγρασία. Ξέρετε την υγρασία, το καλοκαίρι, στην Πάφο, ειδικά τη νύχτα. Εδώ δροσιά, ησυχία και καλό φαγητό, αλλά αυτό, το φαγητό, σε λίγο. Το κλίμα του χωριού βοήθησε και στην ανάπτυξη συγκεκριμένης καλλιέργειας. Ήδη το αναφέραμε, το χωριό περιβάλλεται από πολλά αμπέλια. Ο Κάθηκας ήταν από παλιά γνωστός για τα αμπέλια και τα οινικά προϊόντα, ειδικά το κρασί του. Πολλοί θεωρούν τη λευκή τοπική ποικιλία, το ξυνιστέρι, το καλύτερο της Κύπρου. Μάλιστα, εδώ, παράγεται ποσότητα μεγαλύτερη από τη μισή παραγωγή αυτής της ποικιλίας ολόκληρης της Κύπρου. Δυο καλά οινοποιεία, η «Στέρνα», πιο παραδοσιακό, και το «Βασιλικόν», πιο σύγχρονο και με μια βεράντα υπέροχη. Από εδώ, με ένα ποτήρι ξυνιστέρι μπορούμε να απολαύσουμε τη θέα των αμπελιών μπροστά μας. Τη ζωή, όμως, θα την απολαύσουμε και σε μια από τις πολλές ταβέρνες του χωριού. Μέτρησα 8…
(Φωτογραφία: Ο Κάθηκας είναι ένα από τα χωριά παραγωγής κρασιού στην περιοχής της Πάφου.)
Εμείς, θα πάμε στην ταβέρνα Imogen’s Inn, την ταβέρνα Ιμογένη για τον ξεχωριστό χαρακτήρα της αλλά και για τη μαγική αυλή της. Θα μιλήσουμε σε λίγο με τον Αποστόλη, που θα μας πει λίγα πράγματα για την ταβέρνα, την ιστορία της, ελπίζω και για τα πιάτα της. Ο Αποστόλης είναι άνθρωπος που αγαπά τον Κάθηκα, το καλό κρασί, την καλή παρέα και το εξαιρετικό φαγητό. Ξέρει πώς να μας κάνει να περάσουμε υπέροχα στον Κάθηκα.
(Φωτογραφία: Παραδοσιακή ταβέρνα με έμφαση στην ενισχυμένη σχάρα που διατήρεί την κυπριακή προσέγγιση.)
Έχουμε ωραία και δυνατά συναισθήματα γι’ αυτό το νησί. Νιώθουμε ωραία για τον τόπο μας, τον τόπο μας που όπου περπατήσαμε, είναι γεμάτος με μικρές γωνιές ικανές να μας γεμίσουν συναισθήματα. Το νησί μας που μπορεί τη μια στιγμή να μας ενθουσιάσει, να μας πάρει στον ουρανό και την άλλη να μας κατευνάσει, να μας γεμίσει ηρεμία, γαλήνη. Αυτή την κάλμα εικόνα, αυτό το αίσθημα γαλήνης, κρατήστε το για τα δύσκολα.
Το πιο πάνω κείμενο είναι τμήματα της εκπομπής «Roadtrip.cy». Κάθε Σάββατο και Κυριακή από τις 8 μέχρι τις 10 ακούτε την εκπομπή του Άντρου Σκαλιστή «Roadtrip.cy» στον Σπορ FM 95.
Ακούστε το τελευταίο roadtrip εδώ
