Από την αρχή του «COVID era» στις ζωές μας, όταν έπρεπε να μείνουμε Κύπρο και αποφάσισα να την ανακαλύψω από την αρχή, αυτός ο προορισμός ήταν ψηλά στη λίστα μου. Το φαράγγι του Άβακα ήταν ένα σημείο που έβλεπα συχνά, πιο συχνά απ’ ό,τι περίμενα, στα social media, και έμοιαζε πάρα πολύ ενδιαφέρον. Δύο ώρες και κάτι διαδρομή από την αφετηρία αφού βρίσκεται στην Πέγεια, περνάς το «Oniro by the Sea» και το διάσημο EDRO III, οδηγείς σε βουνοπλαγιά αλλά η θέα είναι ασύγκριτη. Όταν καταλήγουμε για το μέχρι πού μπορεί να πάει το αυτοκίνητο, ξεκινά η διαδρομή.

Στρωμένο μονοπάτι όπου είναι δυνατό, θα ανεβοκατέβεις μικρούς βράχους που λειτουργούν σαν σκαλιά, και θα περπατήσεις σε ρηχά νερά, προειδοποιώ. Λίμνες, όμορφα φυτά και βλάστηση γενικότερα ξεχειλίζουν γύρω σου. Ο κόσμος πηγαινοέρχεται, λες και βρίσκεσαι στην πλατεία του χωριού και μετά από ένα σημείο σε βλέπουν με συμπάθεια. «Κι άλλο;» ρωτάμε ελπίζοντας σε ενθαρρυντικές απαντήσεις αλλά παίρνουμε καταφατικά νοήματα με το χαμόγελο της υπομονής. Η φύση γύρω σου και τα εντυπωσιακά, ψηλά τοιχώματα σε κρατούν συγκεντρωμένο όπως και να ‘χει. Εκεί όμως που η κούραση σε κυριεύει, γιατί πόσους βράχους να σκαρφαλώσεις για να περάσεις, φτάνεις στο αξιοθέατο. Ένας γιγάντιος, κάπως στρογγυλός βράχος βρίσκεται στριμωγμένος από πάνω σου, ανάμεσα στα στενά τοιχώματα. Συναντάς γαλήνη, ο ήχος του νερού είναι ο μόνος θόρυβος. Λογικό και αναμενόμενο αν σκεφτείς το όνομα του φαραγγιού, αφού «αβακής» στην αρχαία Ελληνική σημαίνει άλαλος, άφωνος.

Μην αφήσεις τη φήμη του φαραγγιού να σε αποτρέψει. Είναι μια πανέμορφη διαδρομή που σου γεμίζει το μάτι με κάθε βήμα και έχει συνεχώς κάτι να σου δώσει. Εκεί αναγνωρίζεις πόσο όμορφη είναι πραγματικά η Κύπρος, και καλά κάναμε που της δώσαμε μια ευκαιρία πριν ξεχυθούμε ξανά στο εξωτερικό.