Βάσω Θούπου στην Γκαλερί Γκλόρια, 9-21/5
Μια εντατική διερεύνηση του ανθρώπινου δυϊσμού

Αστεία-αστεία, λέγαμε για την ψηφιακή τέχνη τις προάλλες,  http://cyprus.wiz-guide.com/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=953   αλλά η αναβίωση ή μάλλον η επιβίωση της ζωγραφικής σήμερα είναι θέμα προς συζήτηση. Σε αυτό παραπέμπει και η τέταρτη ατομική έκθεση της Βάσως Θούπου στην Γκαλερί Γκλόρια, μια από τις μακροβιότερες Γκαλερί της πρωτεύουσας. Ο ευρύς, άτακτος εικαστικός συνειρμός που γράφτηκε από την καλλιτέχνιδα ως σύντομη περιγραφή της έκθεσης, δεν είναι αντιπροσωπευτικός της αισθητικής και θεματικής της συνοχής. Αποκαλύπτει, όμως, πόσο σημαντική είναι για τη Θούπου η έννοια της ελευθερίας.
 
“Λες οι φιγούρες της Θούπου να είναι παντρεμένες;” μου ξεφεύγει, απορροφημένη από τους πίνακες. “Όχι κατ’ ανάγκη” απαντά η γκαλερίστρια και αμέσως ένας περιορισμός αντίληψης που με γυροφέρνει για την έκθεση, εξαφανίζεται. Ο εικαστικός λογισμός της Θούπου, η διερεύνηση του δυισμού, δεν περιορίζεται σε πεζές συζεύξεις.
 
Στα έργα βλέπουμε δύο φιγούρες μαζί, καποτε δεμένες, κάποτε όχι, κάποτε η μια κουβαλεί μια βαλίτσα, κάποτε διαβάζει ένα βιβλίο, στον δρόμο, μπροστά από ένα πλοίο, έναν τοίχο, ένα κάστρο, μέσα σε πλήθος, μέσα στην πόλη. Δύο σώματα χωρίς χαρακτηριστικά φύλου, φιγούρες χοντροκομμένα αφηρημένες αλλά ταυτόχρονα κομψές, σύγχρονες, πολλαπλά επαναλαμβανόμενες στο χώρο της γκαλερί. Συμπαθέστατες, σε ταξιδι, σε μετάβαση. Κάποτε οι σκιές τους ταυτίζονται, κάποτε αγγίζουν και φτιάχνουν κάτι τρίτο, κάποτε πολλαπλασιάζονται ή διασπώνται από το φως.
 
Η δουλειά είναι τεχνικά άπταιστη, ο σκιασμός και η αφαίρεση υπέροχα, με χαρακτήρα ανάλαφρο, οριακά κωμικό και ταυτόχρονα χαρακτηριζόμενο από ένα εσωστρεφές βάθος, και χρώματα που γοητεύουν το μάτι και τη φαντασία. Πέρα από την ανάλαφρη χρήση της μπογιάς, η καλλιτέχνις παίζει ευχερώς με διάφορα μέσα, κολάζ, ύφασμα, γλυπτική, κείμενο. Η απόδοση μεταφέρεται στο επίπεδο του συσχετισμού ανθρώπων, των σχέσεων των ανθρώπων, ως ατόμων, μαζί ή χωριστά, με άλλες καταστάσεις περιβάλλοντος, και όπου συνήθως το περιβάλλον ή το φόντο, είναι στατικό, και η κύρια κίνηση που υπάρχει είναι η ψυχολογική. Έχω την εντύπωση πως όσο σημαντική είναι η φιγούρα της Θούπου, τόσο σημαντική είναι και η πόλη. Η πόλη με την κινηση σωμάτων και ψυχών μέσα της, ως είδος χρόνου, ως διάσταση της ύπαρξης, ως πλαίσιο σκέψης.

Δείτε πληροφορίες για την έκθεση εδώ
 
Χρυσταλλένη Λοϊζίδου
11/5/2018
culture∙shots∙by∙a∙toumazou