Το κείμενο είναι τμήματα της εκπομπής «Roadtrip.cy» στον Σπορ FM 95.

Είμαστε σε μια από τις πιο όμορφες παραλίες της Κύπρου. Είμαστε στην παραλία, μαγιό, σαγιονάρες, κρεβατάκι, ομπρέλα. Σήμερα θα κάνουμε εκπομπή από την παραλία, και ποια παραλία; Είμαστε στην παραλία του Γιαννάκη μεταξύ του Λατσιού και των Λουτρών της Αφροδίτης. Οδηγίες για να έρθετε εδώ; Θα πάτε στην Πόλη της Χρυσοχούς και θα συνεχίσετε προς Ακάμα. Θα περάσετε το Λατσί, θα περάσετε το ξενοδοχείο «Άνασσα» και θα προχωρήσετε μέχρι να δείτε την ταμπέλα «Γιαννάκης» ή για το ξενοδοχείο “Aphrodite Beach”.

Είμαστε σε μια παραλία μετά το Λατσί και απολαμβάνουμε καλοκαίρι και Κύπρο. Δεν ζηλεύω όσους έμειναν πίσω και δουλεύουν στις πόλεις μέσα στη ζέστη. Ευχαριστούμε, όμως, αυτούς που δουλεύουν σε διάφορες υπηρεσίες για να περνάμε εμείς καλά. Ήρωες, πραγματικά ήρωες, οι πυροσβέστες και όσοι πολέμησαν τον COVID-19. Τις ευχαριστίες και τους χαιρετισμούς μας σε όλους όσοι δουλεύουν σε υπηρεσίες που φροντίζουν για όλους εμάς αλλά κυρίως στους νοσηλευτές, τα πληρώματα των ασθενοφόρων και τους γιατρούς που πάλεψαν και παλεύουν με την πανδημία.

Είναι μια υπέροχη, ζεστή καλοκαιρινή μέρα, ό,τι πρέπει για παραλία και φυσικά η εκπομπή μας, το roadtrip.cy, δεν θα μπορούσε να πάει σε μια οποιαδήποτε τοποθεσία. Είμαστε σε μια ξεχωριστή παραλία. Μια από τις πιο όμορφες παραλίες της Κύπρου σε μια εξαιρετική τοποθεσία. Η παραλία βρίσκεται στα όρια του Εθνικού Πάρκου Ακάμα, μετά το Λατσί, πριν τα Λουτρά της Αφροδίτης.

Είναι οργανωμένη, με κρυστάλλινα νερά, άμμος και βοτσαλάκι λεπτό, μέγεθος φασολιού, ρεβιθιού και άλλων οσπρίων και δεν είναι τυχαία η αναφορά, θα καταλάβετε σε λίγο γιατί συγκρίναμε το βοτσαλάκι της παραλίας με μαγειρευτά…
Επιστρέφουμε στην παραλία, εξαιρετική θάλασσα, καθαρή ακρογιαλιά, αλλά κυρίως με υπέροχη θέα. Μπροστά μας φυσικά η Μεσόγειος, στα δεξιά ο κόλπος της Χρυσοχούς και από εδώ βλέπουμε μεγάλο μέρος του. Στα αριστερά ο Ακάμας και εμείς εδώ, από την παραλία βλέπουμε τους λόφους που καλυμμένοι με βλάστηση κατεβαίνουν στη θάλασσα.

(Φωτογραφία:Μια από τις πιο όμορφες παραλίες της Κύπρου σε μια εξαιρετική τοποθεσία.)

Η μουσική σήμερα έχει επιλεγεί με τα εξής κριτήρια. Πρώτον, χαλαρή και δεύτερον, μουσική για να ακούγεται ευχάριστα από τα headphones όταν διαβάζω το βιβλίο μου. Τραγούδια που ηρεμούν αλλά και ακούγονται ευχάριστα σαν background music. Μου αρέσει πολύ το διάβασμα ενός καλού βιβλίου στην παραλία. Το τι είναι καλό βιβλίο φυσικά είναι μεγάλο θέμα, με φίλους το έχω συζητήσει πολλές φορές, είναι ατέλειωτο αντικείμενο συζήτησης. Προσωπικά πιστεύω ότι καλό βιβλίο είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ωραία. Είτε γιατί είναι διασκεδαστικό, είτε γιατί με χαλαρώνει, είτε γιατί μαθαίνω, γιατί εκπαιδεύω το μυαλό, γιατί σκέφτομαι, φτάνει να περνώ καλά και να δυσκολεύομαι να το αφήσω από το χέρι μου. Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες, παραλία, τα απολύτως απαραίτητα, δηλαδή νερό, φρούτα, μάσκα και πέδιλα για διάλειμμα από το διάβασμα όταν δεν αντέχω άλλο τη ζέστη και ένα καλό βιβλίο.

Η παραλία είναι οργανωμένη και πρέπει να πω ότι συνήθως αποφεύγω τις οργανωμένες, γιατί θέλω όση παραπάνω ησυχία γίνεται, αλλά και γιατί μου αρέσει να εξερευνώ μικρές, άγνωστες παραλίες. Και υπάρχουν πολλές στον τόπο μας, είμαστε νησί εξάλλου. Ειδικά εδώ, στην περιοχή, έχω χαρεί πολλές τέτοιες, κάποιες τις έχουμε ήδη περιγράψει στην εκπομπή. Συνειδητή επιλογή η οργανωμένη παραλία σήμερα και γιατί είναι εξαιρετική παραλία αλλά και για κάποιες άλλες υπηρεσίες που προσφέρει, διαλεχτές υπηρεσίες. Πάνω στην παραλία είναι η ψαροταβέρνα του Γιαννάκη, που έδωσε και το όνομα στην παραλία. Από τις καλές της περιοχής, για ψάρι, για σχάρας και οτιδήποτε άλλο χρειαστούμε στην παραλία, νερό, καφέδες, παγωτά, σνακ, όλα από τον Γιαννάκη. Δεν είναι ο Γιαννάκης ο λόγος που ήρθαμε εδώ, όμως.

(Φωτογραφία: Aπλή οικογενειακή ψαροταβέρνα, κάτω από το Aphrodite Beach Hotel.)

Στην ίδια οικογένεια ανήκει και το ξενοδοχείο που είναι πάνω από την παραλία. Μικρό, ήσυχο, καθαρό, τριών αστέρων, πάνω στον δρόμο των Λουτρών της Αφροδίτης και με πολύ εύκολη πρόσβαση, το Aphrodite Beach Hotel. Έχει όμως και ένα άσο στο μανίκι του το ξενοδοχείο, τη Γρηγορία, την πανταχού παρούσα Γρηγορία, που διοικεί το ξενοδοχείο, είναι στην υποδοχή, φροντίζει τους επισκέπτες αλλά κυρίως φροντίζει το εστιατόριο του ξενοδοχείου. Πολύ καλό πρόγευμα, ωραία η θέα από τη βεράντα του ξενοδοχείου, αλλά ο θησαυρός είναι αλλού. Αν δοκιμάσετε τα μαγειρευτά της Γρηγορίας, της ιδιοκτήτριας και διευθύντριας και σεφ και ξεναγού και πολλών άλλων, εν πάση περιπτώσει, αν δοκιμάσετε τα μαγειρευτά της Γρηγορίας, θα δυσκολευτείτε να φάτε αλλού.

Φρέσκα υλικά με αρωματικά από τον κήπο τους, ρίγανη, βασιλικός, κύμινο, μαϊντανός, ολόφρεσκα και γεμάτα γεύση και μυρωδιές. Στιφάδο, μουσακάς, αφέλια. Επιπλέον, πρέπει να δοκιμάσετε και τα γλυκά, ειδικά το γαλακτομπούρεκο, απλώς θα σας πω ότι έτυχε να μιλήσω με ξένους στο εστιατόριο και μου είπαν ότι ήταν ερωτευμένοι με την Κύπρο, όχι για τον ήλιο, την άμμο, τις παραλίες, τα γραφικά χωριά, μας, την ιστορία μας αλλά για τα μαγειρευτά της Γρηγορίας. Οπότε σήμερα το roadtrip.cy, παραλία, μαγιό, μάσκα-πέδιλα, ξαπλώστρα, βιβλίο και μαγειρευτά. Θα μου πείτε «μα, μαγειρευτά στην παραλία;». Ε, αυτά τα μαγειρευτά, ναι!

Το ξενοδοχείο δεν έχει μεγαλεία, φρου-φρου και αρώματα, από επιλογή της οικογένειας. Ο πατέρας της Γρηγορίας, μανιακός φυσιολάτρης, αγαπούσε την περιοχή και συχνά ψάρευε με τη βάρκα του εδώ, στην περιοχή. Βρήκε μια ευκαιρία και αγόρασε τη συγκεκριμένη γη το 1964. Είναι μάλιστα το μοναδικό κτήμα στην περιοχή που δεν έχει αλλάξει χέρια τις τελευταίες δεκαετίες, από το ’64. Η οικογένεια αποφάσισε ότι δεν χρειάζονται τα εκατομμύρια που αξίζει η γη σήμερα, δεν είναι αυτό που θέλουν. Προτιμούν μια ζωή απλή, αγνή, καθαρά κυπριακή, με πολύ κόπο και σκληρή δουλειά, αλλά αυθεντικά κυπριακή. Αυτό δείχνουν στους ξένους επισκέπτες και ακριβώς αυτό λατρεύουν, γι’ αυτό εξάλλου και έρχονται στην Κύπρο. Ακριβά πεντάστερα, gourmet εστιατόρια, clubs και μπαράκια βρίσκουν παντού. Ψάχνουν πιο χαρακτηριστικές εμπειρίες και αυτό βρίσκουν εδώ. Χαρακτήρα, αυθεντικότητα και πραγματική Κύπρο

Εξαιρετικά όμορφη η περιοχή όπου είμαστε, εξάλλου εδώ είναι ήδη Ακάμας. Πριν την παραλία όπου αράζουμε εμείς, προς το Λατσί, είναι η παραλία του «Άνασσα» και μετά, προς τον Ακάμα δηλαδή ακολουθεί η παραλία του Ττάκκα, πάλι οργανωμένη, στη συνέχεια βράχοι και έξω και μέσα στη θάλασσα, δύσκολη παραλία για κολύμπι και μετά μια απίστευτα όμορφη παραλία με άμμο, λεπτή άμμο και καταγάλανα νερά. Δεν είναι οργανωμένη και συνήθως είναι και πολύ ήσυχη, εκτός από τώρα, τον Αύγουστο. Να σας προειδοποιήσω, όμως, για να κατεβεί κάποιος σε αυτή την παραλία, έχει σοβαρή κατηφόρα. Που φυσικά, μετά, στην επιστροφή, γίνεται σοβαρή ανηφόρα. Το αξίζει, όμως, πραγματικά υπέροχη παραλία, ήσυχη με ένα μικρό νησάκι, τι νησάκι, ένας βράχος είναι δηλαδή, ωραίος για εξερεύνηση όμως.

Όλα έχουν τη σημασία τους, και το μαγιό και η ξαπλώστρα και όλα τα άλλα, αλλά σε μια τέτοια μέρα ιδιαίτερη βαρύτητα έχει το βιβλίο. Τι βιβλίο παίρνεις μαζί σου στην παραλία; Μα φυσικά ένα καλό βιβλίο. Στην αρχή της εκπομπής αναφερθήκαμε στο τι σημαίνει καλό βιβλίο, δεν θα το αναλύσουμε ξανά, απλώς θα πούμε ότι καλό βιβλίο είναι αυτό που με βοηθά να περνώ καλά και να δυσκολεύομαι να το αφήσω από το χέρι μου. Φυσικά υπάρχουν πολλά είδη βιβλίων, σήμερα θα σας προτείνω κάποια για να δοκιμάσετε. Διαφορετικά μεταξύ τους, πολύ διαφορετικά, ελπίζω κάποιο να σας κινήσει το ενδιαφέρον.

Ξεκινάμε με το πρώτο. Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν, «Τατουάζ» Ο Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν (Manuel Vázquez Montalbán) γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1939, πέθανε στην Ταϊλάνδη το 2003. Υπήρξε ένας Ισπανός πολυγραφότατος εργάτης του λόγου: δημοσιογράφος, μυθιστοριογράφος, ποιητής, δοκιμιογράφος, ανθολόγος, συντάκτης προλόγων, ευθυμογράφος, κριτικός, αλλά και γαστρονόμος. Ίσως γι’ αυτό είναι από τους αγαπημένους μου και ταιριάζει τόσο με το ύφος της εκπομπής. Το 1995 του αποδόθηκε το Εθνικό Βραβείο Ισπανικών Γραμμάτων, το 1991 το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας, αναφέρω δυο επιβραβεύσεις ενδεικτικά, μεταξύ πολλών άλλων, για την προσφορά του. Ο Μονταλμπάν έγραψε και είπε πολλά, για τους σκοπούς της εκπομπής θα συγκεντρωθούμε στη δική του εκδοχή του αστυνομικού μυθιστορήματος. Δημιούργησε ένα από τους πιο επιτυχημένους χαρακτήρες του λεγόμενου αστυνομικού «μαύρου μυθιστορήματος» της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μέσω της λογοτεχνικής σειράς με πρωταγωνιστή τον Πέπε Καρβάλιο ο Μονταλμπάν χάρισε στην λογοτεχνία ένα ευρύ κοινωνικοπολιτικό, ιστορικό και πολιτισμικό χρονικό του τελευταίου τρίτου του 20ού αιώνα. Κάθε μέρος της σειράς έχει άμεση σχέση με τα ιστορικά γεγονότα της εποχής στην οποία διαδραματίζεται ενώ παράλληλα είναι η έκφρασης των γαστρονομικών τάσεων του συγγραφέα. Άρα, πάμε για το βιβλίο «Τατουάζ» του Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Να πούμε λίγα λόγια για την πλοκή του βιβλίου. Ο Μανόλο, όπως ήταν γνωστός ο Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν στη χώρα του, έγραψε δεκαπέντε βιβλία της σειράς «Καρβάλιο» από το 1974 μέχρι το 2000.
Χρησιμοποίησε ένα δημοφιλές όχημα, το αστυνομικό μυθιστόρημα για να μεταδώσει ένα μυθιστορηματικό χρονικό της σύγχρονης ισπανικής ιστορίας αλλά και μια περιγραφή του κοινωνικού ιστού, όχι μόνο της Ισπανίας αλλά ίσως πιο γενικά της Νότιας Ευρώπης. Ο οδηγός του οχήματος, ο πρωταγωνιστής της σειράς, είναι ο Πέπε Καρβάλιο. Πρώην κομμουνιστής, πρώην πράκτορας της CIA με ζωντανές κάποιες διασυνδέσεις, νυν ιδιωτικός ερευνητής, έχει ζήσει και ζει ακόμα έντονα. Όμως, έχει καταντήσει κυνικός, τόσο που φαίνεται ότι μόνο το φαγητό και το σεξ τον απασχολούν πια.

Με μια πιο προσεκτική ματιά, μια δεύτερη ανάγνωση, μπορεί να δει κάποιος ότι φαίνεται κυνικός αλλά είναι γεμάτος προβληματισμούς και αντίδραση. Παραδείγματος χάριν, γιατί έχει αποκτήσει τη συνήθεια να καίει βιβλία στο τζάκι του σπιτιού του, έτσι, για να απολαμβάνει το γεύμα του με τη συντροφιά της λογοτεχνίας που καίγεται; Στο βιβλίο «Τατουάζ» η θάλασσα της Βαρκελώνης, της αγαπημένης πόλης του Μανόλο, ξεβράζει το πτώμα ενός νεαρού άντρα. Ο νεκρός δεν έχει πρόσωπο αλλά έχει ένα τατουάζ στην πλάτη. Χαραγμένο καλλιτεχνικά: «Γεννήθηκα για να βάλω φωτιά στην κόλαση». Η αστυνομία υποψιάζεται ότι το έγκλημα έχει να κάνει με τον υπόκοσμο, ναρκωτικά και πορνεία. Αρχίζουν οι έφοδοι σε παρακμιακές συνοικίες και στα γνωστά κακόφημα στέκια. Ο Πέπε αναλαμβάνει να ανακαλύψει την ταυτότητα του θύματος και είναι σίγουρος ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ακολουθεί το ένστικτό του και δεν θα πούμε και το τέλος, θα σας χαλάσω την ανάγνωση.

Σειρά έχει το δεύτερο. Ρήνα Κατσελλή, σειρά βιβλίων «Στην εφτάλοφη». Παρόλο που πιστεύω ότι η Ρήνα Κατσελλή δεν χρειάζεται παρουσίαση και ειδικά από μένα, ή δεν θα έπρεπε να χρειάζεται, επιτρέψτε μου λίγα λόγια. Το αξίζει γιατί είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα της πολιτικής, πολιτιστικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Η Ρήνα Κατσελλή γεννήθηκε στην Κερύνεια το 1938 και αναμείχθηκε με τα κοινά για πρώτη φορά τη δεκαετία του’50 όταν εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ. Φυλακίστηκε από τους Άγγλους για ένα μήνα και με την ανεξαρτησία παντρεύτηκε τον επίσης πολιτικό ακτιβιστή Στέλιο Κατσελλή.

Το 1981 εξελέγη βουλεύτρια και ήταν η πρώτη γυναίκα βουλεύτρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μπορεί να νομίζουμε ότι είμαστε μια μοντέρνα και σύγχρονη κοινωνία αλλά αυτό σκεφτείτε το λίγο.

Αυτό και αν είναι αξιομνημόνευτο. Και μάλιστα επανεξελέγη το 1985 και το 1991. Είχε έντονη συμμετοχή στα κοινά, από πολλές θέσεις, αλλά ξεχώρισε ειδικά και για την πένα της. Η Ρήνα Κατσελλή είχε ασχοληθεί με το θέατρο ως σκηνοθέτρια αλλά και ως θεατρική συγγραφέας, έγραψε εκπομπές για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, αλλά ασχολήθηκε και με τη συγγραφή βιβλίων. Είχε βραβευθεί με το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος τέσσερεις φορές. Το 2010 βραβεύθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ήταν ιδρυτικό μέλος του Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας. Διετέλεσε 40 χρόνια γραμματέας του ομίλου και ήταν επίτιμη πρόεδρος του. Το βιβλίο της που ανεπιφύλακτα συνιστώ είναι δύο βιβλία στην ουσία, που αποτελούν τη σειρά «Στην Εφτάλοφη». Προσωπικά, έχω διαβάσει αυτά τα δυο βιβλία τρεις φορές μέχρι τώρα και κάθε φορά ενθουσιάζομαι, κάθε φορά ανακαλύπτω καινούργια στοιχεία, κι άλλους λόγους να εκτιμώ τη Ρήνα Κατσελλή ως ερευνήτρια και ως συγγραφέα.

Βιβλία που θα μας συντροφεύσουν στην καλοκαιρινή μας ραστώνη, που θα μας ανοίξουν κι άλλους ορίζοντες, που θα μας προβληματίσουν, που θα μας ταξιδέψουν. Τι πιο ωραίο, τώρα το καλοκαίρι, από αραλίκι με ένα βιβλίο στο χέρι; Ήδη προτείναμε ένα, πάμε με δεύτερο: Ρήνα Κατσελλή, σειρά βιβλίων «στην Εφτάλοφη». Πρόκειται για μια ιστορική, μυθιστορηματική διλογία με φόντο την ταραγμένη εποχή της εικονομαχίας και του αναβρασμού που έφεραν οι μεταρρυθμίσεις των Ισαύρων τον 8ο μ.Χ αιώνα στο Βυζάντιο.

Διαβάζοντας οποιοδήποτε από τα βιβλία, εκτός από τη δράση και την εξέλιξη του μυθιστορήματος, μπαίνουμε σε βάθος, μαθαίνουμε την πραγματική ιστορία της εποχής, αλλά κυρίως, πολλά λαογραφικά στοιχεία, γενικά στην Κωνσταντινούπολη και το Βυζάντιο, αλλά και πιο ειδικά στο νησί μας. Η Ρήνα Κατσελλή εμβαθύνει στην ιδιωτική ζωή των Βυζαντινών, στα ήθη και τα έθιμά τους, τις συνήθειες, τα ωράρια, μαζί με πολλές πληροφορίες για τα φαγητά και τα ποτά της εποχής. Και να σας θυμίσω ότι είμαστε στον 8ο μ.Χ αιώνα. Επιτρέψτε μου να σας διαβάσω πώς συνοψίζει η ίδια η συγγραφέας τα δύο βιβλία: «Βίος και πολιτεία Ιωάννου Κλαππωτού ζήσαντος στα βουνά της Τραμουντάνας της Νήσου Κύπρου». Πιστέψτε με, αξίζουν και τα δυο βιβλία τουλάχιστον μια ανάγνωση.

Από την αρχή της εκπομπής είχαμε πει ότι θα σας παρουσιάσουμε βιβλία πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Άρα το τρίτο βιβλίο δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετικό από τα δυο προηγούμενα. Τσαρλς Μπουκόφσκι, «Άνθρωπος για όλες τις δουλειές».

Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι γεννήθηκε στη Γερμανία και μεγάλωσε στην Αμερική. Η οικογένειά του μετανάστευσε στο Λος Άντζελες όταν ο ίδιος ήταν 2 χρόνων. Αμερικανός, με γερμανικές καταβολές, συγγραφέας και ποιητής. Ακραία αντικομφορμιστής και «επαναστάτης χωρίς αιτία», έζησε μια πολύ δύσκολη παιδική ζωή, αλλά και μετά δεν τα βρήκε ρόδινα στην Αμερική. Δύσκολη ζωή την οποία και μεταφέρει με πολύ παραστατικό τρόπο στα βιβλία του.

Πολυβραβευμένος, έζησε από το 1920 μέχρι και το 1994. Εξαιρετικά δύσκολα παιδικά χρόνια σμίλευσαν ένα δύσκολο χαρακτήρα που έζησε την περίοδο του Μεσοπολέμου, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μεγάλη Ύφεση. Όλα αυτά σε μεγάλη φτώχια, πολύ αλκοόλ και πολλές φορές και άσχημες παρέες. Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ και ο Ζαν Ζενέ τον έχουν αποκαλέσει «Ο μεγαλύτερος ποιητής της Αμερικής» και το περιοδικό Time έγραψε για τον Μπουκόφσκι «ο δαφνοστεφής ποιητής της αμερικανικής χαμοζωής» ("laureate poet of American lowlife" στο πρωτότυπο).

Ο Μπουκόφσκι για μένα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο που τον συνιστώ για διάβασμα, κυρίως γιατί πραγματεύεται τη ζωή στην Αμερική τα δύσκολα εκείνα χρόνια. Λίγο-πολύ όλοι έχουμε δει χολιγουντιανές ταινίες που μας παρουσιάζουν μια ονειρική χώρα με ευτυχισμένους, ηθικά σωστούς και καλοπροαίρετους πολίτες. Για κάποιους, στην Αμερική όλοι είναι Humphrey Bogart, Marylyn Monroe, Al Pacino, Meryl Streep, Tom Hanks, Jack Nicholson, Angelina Jolie και Cher. Ο Μπουκόφσκι βάζει τα πράγματα στη θέση τους με ένα πολύ ρεαλιστικό, για κάποιους, μάλλον για πολλούς, υπερβολικά ρεαλιστικό τρόπο. Αιχμηρές περιγραφές πραγματικών καταστάσεων στην καθημερινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής που πολλές φορές ξεπερνούν τη χολιγουντιανή φαντασία.

Στο, σχεδόν αυτοβιογραφικό, βιβλίο «Άνθρωπος για όλες τις δουλειές» ο Τσαρλς Μπουκόφσκι παραθέτει σκηνές από την καθημερινότητα της ζωής στην Αμερική και συγκεκριμένα, πολύ συχνά την καθημερινότητα στο Los Angeles που ήταν και η πόλη όπου μεγάλωσε. Πολλοί έχουν γράψει ότι ο Τσινάσκι, ο ήρωας του βιβλίου, δεν θα μπορούσε να έχει υπάρξει στην Αμερική του 20ού αιώνα και άλλοι απαντούν ότι είναι η πλειονότητα, αφού ο Μπουκόφσκι έχει πει πολλές φορές ότι σε όλα του τα βιβλία, ειδικά σε αυτό, παραθέτει μεγάλα τμήματα της ζωής του, όπως πραγματικά τα έχει ζήσει. Αξίζει να διαβάσει κάποιος το βιβλίο «Άνθρωπος για όλες τις δουλειές», για να δει πώς πραγματικά ήταν η ζωή στην Αμερική στα μέσα του 20ού αιώνα και να τη συγκρίνει με την εικόνα που έχει κτίσει το Χόλυγουντ.

Μια διαφορετική έκδοση της εκπομπής η σημερινή. Σήμερα, δεν οδηγήσαμε και δεν επισκεφτήκαμε χωριά και τοπία του νησιού μας. Σήμερα χαρήκαμε μια υπέροχη παραλία, μάσκα, πέδιλα, ξαπλώστρα, μουσική και ταξιδέψαμε στον μαγικό κόσμο του βιβλίου. Μιλήσαμε για τρία βιβλία, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, βιβλία που αξίζει να έχει κάποιος μαζί του στις διακοπές και όχι μόνο.