Ήταν σε μια από τις αδιάφορες περιηγήσεις μου στο Φατσοβιβλίο, που εμφανίστηκε μπροστά μου η εκδήλωση “Open Kitchens”. Η περιγραφή μιλούσε για γιορτή της διαφορετικότητας μέσα από διεθνείς κουζίνες και μια πρόσκληση για συν-δημιουργία και συμμετοχή για το προσεχές φεστιβάλ «Πάμε Καϊμακλί», απευθυνόμενη σε «καλλιτέχνες, κοινωνικούς λειτουργούς, ακτιβιστές, ακαδημαϊκούς, κάτοικους του Καϊμακλιού και σε όσους ενδιαφέρονται να συμμετέχουν σε δραστηριότητες στο προσεχές φεστιβάλ»*. Όντας πρόσφατη κάτοικος Καϊμακλιού και κυρίως ενθουσιώδες παμφάγο με ροπή στις διεθνείς κουζίνες, το δάκτυλο με ένα απλό κλικ καταχώρησε “going”.

Κάπως έτσι βρέθηκα ένα σούρουπο Κυριακής ανάμεσα σε αγαπημένους φίλους, γνωστούς κι άγνωστους της γειτονιάς, στο παραδοσιακό καφενείο η Πλατεία. Οι διοργανωτές μας χώρισαν σε ομάδες βάσει του προφίλ μας. Κάθε μια θα φιλοξενούνταν σε διαφορετικό σπίτι, για θεματικό δείπνο αναλόγως της καταγωγής των πρόθυμων «σεφ» από διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη: Ιταλία, Ιαπωνία, Καραϊβική, Σομαλία, Συρία και Ισπανία. Όλοι κάτοικοι Καϊμακλιού.

Ο κλήρος μου έπεσε για την ομάδα της Ιαπωνίας και αφού μαζευτήκαμε, ξεκινήσαμε όλοι μαζί για το σπίτι που θα μας φιλοξενούσε. Εκεί μας υποδέχτηκε η οικοδέσποινα η κα Γιάννα*, μαζί με την Kanako και την Fuyumi, δυο νεαρές και πρόσχαρες γιαπωνέζες που ανάλαβαν τα ηνία της κουζίνας. Μετά τις πρώτες συστάσεις, μας ανακοινώθηκε το μενού: σούπα miso, μπάλες ρυζιού (onigiri) και τεμπούρα λαχανικών. Κατανεμήθηκαν οι δουλειές και ξεκίνησε ευθύς αμέσως η μανιώδης κοπή των λαχανικών. Κάπου εκεί άρχισαν να ξεδιπλώνονται οι προσωπικές ιστορίες. Ανάμεσα μας o Ισπανός Emmanuel που μετακόμισε στην Κύπρο από έρωτα και ο κύριος Παντελής, χήρος 87 χρονών, που μας έλεγε ιστορίες από τα παλιά.

Στο τηγάνισμα της τεμπούρας ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια με την αδεξιότητα μας στα ξυλάκια και στο πλάσιμο των onigiri τα πειράγματα έπεφταν βροχή για τα άγαρμπα σχήματα.

Λίγο αργότερα, τρώγοντας στην εσωτερική αυλή υπό το άγρυπνο βλέμμα μιας χρωματιστής βουκαμβίλιας, ανταλλάξαμε ιδέες για τη διοργάνωση του προσεχούς φεστιβάλ με θεματική τις «ανοιχτές κουζίνες», μιλήσαμε για συνταγές, αγαπημένα στέκια και για ιαπωνικά έθιμα. Αποχαιρετιστήκαμε με χαρούμενη διάθεση, την ψυχή μας χορτάτη και μια υπόσχεση ότι «θα τα ξαναπούμε».

Στην επιστροφή για το σπίτι, σκεφτόμουν πόσο ταίριαζαν στη βραδιά τα λόγια της σεφ Cristina Martinez, μιας μετανάστριας από το Μεξικό που άνοιξε το δικό της εστιατόριο στη Φιλαδέλφεια σερβίροντας αργοψημένο αρνί barbacoa - ένα παραδοσιακό πιάτο που η οικογένεια της έφτιαχνε για γενιές ολόκληρες: «Πιστεύω ότι το φαγητό έχει μεγάλη δύναμη… μέσα από το φαγητό μπορούμε να βρούμε την πατρίδα». Ή μια νέα πατρίδα, για ό,τι σημαίνει αυτό για τον καθένα.

* Η εκδήλωση “Open Kitchens” και το φεστιβάλ “Πάμε Καϊμακλί” αποτελούν πρωτοβουλία του Μη Κερδοσοκοπικού Οργανισμού “Urban Gorillas”.

** Τα ονόματα είναι φανταστικά για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων.