Οι λεβάντες στην Κύπρο είναι μια αποστολή, για μένα τουλάχιστον. Εδώ και δύο χρόνια προσπαθώ να πετύχω αυτή την μοβ πανδαισία αλλά λόγω συγκυριών (και αφηρημάδας, ας μην γελιόμαστε) δεν είχα καταφέρει να δω ούτε μπουκέτο. Γιατί πάντα πήγαινα στην εποχή του θερισμού. 

Φέτος ευτυχώς είχα υπενθύμιση για το Φεστιβάλ Λεβάντας στο Cyherbia (24 και 25 Ιουνίου) και έτσι ξεκινήσαμε ντάλα μεσημέρι για Αυγόρου, λες και δεν ζούμε στην χώρα που μπορεί εύκολα να θεωρηθεί ο πυρήνας της Γης όσον αφορά στη ζέστη. Φτάσαμε στον βοτανικό κήπο μαζί με άλλους τόσους και ο ήλιος μάς προετοίμαζε πως θα θυμηθούμε ακριβώς σε ποια χώρα ζούμε. 

Μπαίνοντας στον τεράστιο κήπο με τις λεβάντες σε υποδέχετα μία ''οδηγός'' που σου εξηγεί σύντομα όσα πρέπει να ξέρεις για το λουλούδι αυτό, με χρήσιμες πληροφορίες για το τι μπορείς να κάνεις και πού μπορείς να περπατήσεις (και γιατί όχι, εκεί που δεν μπορείς). Περπατάς ανάμεσα σε σμήνους μελισσών που σε αγνοούν επιδεικτικά γιατί κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Αν δεν τις πειράξεις, δεν σε πειράζουν. Πέρασα καμιά δεκαριά φορές, απέκτησα γνώσεις. Αφήνεις τα χέρια σου ελεύθερα πάνω από τους θάμνους από λεβάντες όσο περπατάς (προσεκτικά για να μην πειράξεις ούτε τα λουλούδια, ούτε τις μέλισσες), νιώθεις πως είσαι σε εξοχή μιας άλλης χώρας. Στην Προβηγκία της Γαλλίας ξέρω 'γω. Ένα διακριτικό άρωμα τρυπώνει στη μύτη σου, ο ήλιος καίει από πάνω και αν συγκεντρωθείς ακούς τις μέλισσες. 

Φτάνεις στο όμορφο τραπεζάκι που τοποθετήθηκε εκεί για να έχουν οι Instagrammers να κάνουν δουλειά, και συνεχίζεις να νιώθεις πως είσαι κάπου αλλού. Άλλωστε οι λεβάντες δεν είναι συνηθισμένο θέαμα στην Κύπρο, πόσο μάλλον τόσες πολλές. Εναλλακτικά μπορείς να κάτσεις στη σκιά, στο κιόσκι με τις ροζ κουρτίνες για να πάρεις ανάσα. Βγαίνεις από τον κήπο με τις λεβάντες και πρέπει να δοκιμάσεις λεμονάδα λεβάντας, ή το κρύο τσάι με βότανα (που περιλαμβάνει το εισιτήριο σου), παίρνεις και ένα μπουκέτο λεβάντες στο δρόμο γιατί ποιος μπορεί να αντισταθεί; 

Άμα αποφασίσεις πως είδες αρκετή λεβάντα για μια μέρα, πρέπει να περάσεις και από τον λαβύρινθο. Όσες φορές και να πας στο Cyherbia, πρέπει περάσεις από τον λαβύριθνο. Είναι σαν μια μικρή τελετή που αν δεν κάνεις θα σε τρώει όταν φύγεις. Ξέρεις πως κατά πάσα πιθανότητα θα χαθείς και θα ζεσταθείς κάτω από τον ήλιο αλλά πας (και καλά κάνεις). Αδιέξοδο στο αδιέξοδο θα φτάσεις στο παρατηρητήριο και η θέα του λαβύρινθου από ψηλά και το αεράκι τ' αξίζουν. 

Πανέμορφος χώρος αλλά αυτό είναι γνωστό για το Cyherbia. Μια όαση για λάτρεις της φύσης, μια υπέροχη εξόρμηση για το εκδρομή του Σαββατοκύριακου. Οι λεβάντες θερίζονται αρχές Ιουλίου - αναλόγως του καιρού - και πέρα από τον λαβύρινθο θα βρεις ένα μονοπάτι από κυπαρίσσια να σχηματίζουν την Κύπρου, σπιτάκια ξωτικών ''κρυμμένα'' στο πάρκο, κυπριακά φυτά και βότανα και διάφορα καλά στο κατάστημα αν είσαι και εσύ σαν εμένα που θέλω σουβενίρ.