Η Ειρήνη Γεωργαλλά δοκιμάζει τα εστιατόρια της Κύπρου και καταγράφει τις εμπειρίες της.

Ξεχάστε την κλασική εικόνα των κινέζικων εστιατορίων με τον αμυδρό φωτισμό, τα «βαριά» έπιπλα με βελούδα και τους χρωματισμούς σε κόκκινο. Στον εσωτερικό χώρο του Imperial φυσάει άλλος αέρας, με μοδάτη διακόσμηση που συνδυάζει επιτυχώς ρουστίκ και μοντέρνα στοιχεία. Τα πολυάριθμα φωτιστικά που αιωρούνται σε χοντρά σχοινιά από το πανύψηλο ταβάνι, σε συνδυασμό με το περίκομψο ξύλινο πάνελ, δημιουργούν εντυπωσιακά οπτικά εφέ και ατμόσφαιρα που γοητεύει. Το μόνο σημαντικό μειονέκτημα του χώρου είναι η ακουστική, που γίνεται δυσάρεστη όταν υπάρχει πολυκοσμία.

Οι θαμώνες είναι ετερόκλητοι, από νεαρό φοιτητόκοσμο, οικογένειες, γυναικοπαρέες, ζευγάρια νεαρά, μα και πιο ηλικιωμένα. Η υποδοχή είναι άμεση κι επαγγελματική και γενικότερα το προσωπικό δείχνει ενημερωμένο και καταρτισμένο.

Ο κατάλογος είναι αρκετά μεγάλος και κινείται ως επί τω πλείστον σε κλασικές «εξευρωπαϊσμένες» επιλογές. Σούπες, σαλάτες, ορεκτικά και κυρίως πιάτα με χοιρινό, βοδινό, κοτόπουλο, πάπια, γαρίδες και θαλασσινά που παντρεύονται με σάλτσες στρειδιών, γλυκόξινες, λεμονάτες ή καυτερές. Επιπλέον, ένα κομμάτι του είναι αφιερωμένο στην ταϊλανδέζικη κουζίνα, ενώ σε ένα άλλο τμήμα του καταγράφονται οι σπεσιαλιτέ του σεφ, συμπεριλαμβανομένων και πιάτων με αστακό. Υπάρχει επίσης ξεχωριστό μενού με sushi.

Ξεκινώντας, τα πρώτα πιάτα ήταν μάλλον απογοητευτικά, με τα χοιρινά παϊδάκια σε σάλτσα από μέλι να είναι παραψημένα και σκληρά και η σάλτσα υπερβολικά γλυκιά.

Η πάπια Πεκίνου σερβιρίστηκε με παχύρρευστη hoisin και λεπτεπίλεπτα pancakes, αλλά η πάπια είχε χάσει κάθε ίχνος ζουμερότητας.

Μετά την ανώμαλη έναρξη, οι εντυπώσεις εξισορροπήθηκαν με τα κυρίως πιάτα που ήταν εξαιρετικά. Το βοδινό με σάλτσα Szechuan ήταν κομμένο σε λεπτές φέτες και ήταν τόσο τρυφερό που μπορούσε να κοπεί με το πιρούνι.

Η σάλτσα ισορροπούσε με μαεστρία ανάμεσα στο γλυκό και το αλμυρό και είχε ελαφρώς καυτερή αίσθηση. Το κοτόπουλο σε στυλ Hong Kong ήταν επίσης πολύ τρυφερό, σε γλυκόξινη σάλτσα και με σωστά ψημένα λαχανικά.

Ο επίλογος γράφτηκε με τηγανητή μπανάνα και ανανά, που συνοδεύονταν από παγωτό βανίλια, κέρασμα του μαγαζιού. Αν και νόστιμα, η αλήθεια είναι ότι έχω δει και τηγανίσματα με καλύτερη τεχνική.

Η κάβα περιλαμβάνει κλασικά κοκτέιλ και συγκρατημένη λίστα κρασιών από τον κυπριακό και ελληνικό αμπελώνα, με περιορισμένες επιλογές για ποτήρι.

Οι τιμές συγκρίνονται ευνοϊκά σε σχέση με άλλα κινέζικα εστιατόρια παρόμοιου βεληνεκούς, με τα κυρίως πιάτα μεταξύ €9.50 - €11.50. Για φαγητό και αλκοολούχο ποτό, ο λογαριασμός στοίχισε €30 το άτομο.

Όπως προκύπτει, η εμπειρία στο Imperial Chinese είναι στο σύνολό της ικανοποιητική. Παρόλα αυτά, η κουζίνα χρειάζεται να διασφαλίσει ένα ομοιόμορφο επίπεδο στις εκτελέσεις, ισάξιο της γοητευτικής ατμόσφαιρας του μαγαζιού.

Βαθμολογία: 3.5/5

Για τη συγγραφή του κειμένου η επίσκεψη έγινε χωρίς γνωστοποίηση και χωρίς διαφημιστικό σκοπό. Ο λογαριασμός πληρώθηκε από την κα Γεωργαλλά.