Το φαγητό που απολαύσαμε στην πρώτη επίσκεψή μας στον Κάτω Δρυ, στην ταβέρνα Στου Ρουσιά, ήταν ανέλπιστα καλό.

Κυριακή είχαμε όρεξη για εκδρομή. Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς, ξεκινήσαμε σχετικά νωρίς και αποφασίσαμε τον προορισμό μας... σχετικά αργά. Δεν ήμασταν σίγουροι αν θέλαμε ορεινά ή ημιορεινά, αλλά ήμασταν σίγουροι ότι θέλαμε να απολαύσουμε καλό φαγητό, ιδανικά σε ένα εστιατόριο για το οποίο είχαμε συστάσεις πλην όμως δεν το είχαμε επισκεφτεί ξανά.

Οπότε, η ανάγκη μας αυτή μάς οδήγησε στα Λεύκαρα. Κάναμε κράτηση στον διπλανό Κάτω Δρυ για φαγητό, στις 2, και μέχρι την ώρα του φαγητού είχαμε σταθμεύσει στα Λεύκαρα για βόλτα στα σοκάκια του χωριού. Μετά από μια πρώτη στάση στην εμβληματική εκκλησία του Σταυρού και θέλοντας να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο την ωραία ηλιοφάνεια της ημέρας, καθίσαμε για καφέ στην τουριστική διπλανή καφετερία. Και μερακλίδικο κυπριακό είχε το μενού και τσάι του βουνού και smoothies και όλα τα είδη εσπρέσο, ενώ η κυρία που μας σέρβιρε είχε βγάλει και ένα καλάθι στην είσοδο και διέθετε προς πώληση συκόπιτες, που αυτή την εποχή έχουν την τιμητική τους.

Στα Λεύκαρα μπορείς να αγοράσεις σουβενίρ, ασημικά, τα περίφημα λευκαρίτικα κεντήματα, αλλά και τα παραδοσιακά λουκούμια, μπορείς να απολαύσεις καφέ, γλυκό και φαγητό, αλλά και να ακούσεις ιστορίες, ειδικά από τις κυρίες στα διάφορα μαγαζάκια. Αν θες εμπειρία άκρως τουριστική, μπορείς να πας νωρίς και τα κάνεις όλα, φωτογραφίζοντας καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας τα πανέμορφα κτήρια, τα χρωματιστά παντζούρια και τα πρόσωπα των ανθρώπων που από μόνα τους διηγούνται την ιστορία του πανέμορφου αυτού τόπου στην ορεινή Λάρνακα.

Σε ότι αφορά στην εμπειρία μας Στου Ρουσιά (Πλάτανος), τη φημισμένη ταβέρνα στην είσοδο του Κάτω Δρυ, αυτή ξεκίνησε στο πιο ευήλιο τραπέζι της αυλής. Το μενού που ήταν στο τραπέζι μάς προϊδέαζε ότι θα έπρεπε να φτιάξουμε μόνοι τον μεζέ μας, επιλέγοντας ανάμεσα σε σαλάτες, ορεκτικά, ζεστά, φρέσκα χειροποίητα παραδοσιακά ζυμαρικά, για χορτοφάγους, συνοδευτικά, στα κάρβουνα, στην πίτα και μαγειρευτά.

Το πρώτο πράγμα που παραγγείλαμε ήταν το σέλινο με κουρκούτι, το οποίο είδαμε να καταφθάνει στο διπλανό τραπέζι και μας κέρδισε με την εμφάνισή του, αλλά και εκ των υστέρων με τη γεύση του. Παραγγείλαμε επίσης τη σαλάτα «Στου Ρουσιά» που ήταν ολόφρεσκη, τζατζίκι και μελιντζανοσαλάτα, κεφαλοτύρι σαγανάκι, χαλούμι, λουκάνικο, κολοκυθοκεφτέδες, μακαρονάκι χωριάτικο, αλλά και χοιρινό σουβλάκι και κοτόπουλο μπούτι για κλείσιμο.

Ό,τι ήρθε στο τραπέζι ήταν σωστά μαγειρεμένο, φρέσκο και πολύ νόστιμο. Το σέρβις σωστό και οι τιμές αρκετά λογικές. Ειδικά το σουβλάκι, το κοτόπουλο σχάρας, το σέλινο με κουρκούτι και η σαλάτα με αγγουράκι, ντομάτα, ελιές, φέτα και ελιοκούλουρο είναι από μόνα τους πιάτα για να επιστρέψεις ξανά στον Πλάτανο. Το λουκάνικο δε, όνειρο! Σε μια μπουκιά βρίσκεις όλη τη «μαστορκά» και το μεράκι των απανταχού μικροπαραγωγών της κυπριακής υπαίθρου.

Γνωρίζοντας καλά ότι στην κυπριακή ύπαιθρο το φαγητό που βρίσκεις στις πλείστες ταβέρνες είναι basic, και μη έχοντας τεράστιες προσδοκίες και σε αυτή την περίπτωση, θα τολμήσω να πω ότι εδώ απολαύσαμε ανέλπιστα πολύ καλό φαγητό και γεύσεις που τις κουβαλάς μαζί σου φεύγοντας!

Σίγουρα θα επιστρέψουμε ξανά Στου Ρουσιά, για να απολαύσουμε και τη σκιά κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο που βρίσκεται στην αυλή της ταβέρνας, όταν και εφόσον ανοίξει για τα καλά ο καιρός και μεταφερθεί το σκηνικό εκεί. Μια ταβέρνα στην ορεινή Λάρνακα που αδιαμφισβήτητα τιμά την ποιότητα της πρώτης ύλης, τιμώντας ταυτόχρονα και τους πελάτες της.