Είναι όμορφο αποχαιρετώντας το καλοκαίρι να βρίσκεις εκείνο το λιμανάκι το οποίο σε κάνει να νιώθεις ότι εντός του, οι διακοπές μπορούν να συνεχιστούν και ότι ο Σεπτέμβρης είναι ένας μήνας ιδανικός για μίνι –έστω και ολιγόωρες- αποδράσεις από την καθημερινότητα!

Μια τέτοια αίσθηση νιώσαμε να μας διακατέχει περνώντας τις πόρτες του ξενοδοχείου Amathus στην Λεμεσό την Παρασκευή το βράδυ.  Αξιόλογος κόσμος, απαλή μουσική, ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι να καθρεπτίζεται στην θάλασσα και ή αίσθηση της χαλαρότητας των διακοπών να περιπλανιέται στην ατμόσφαιρα, μαζί με ενδιαφέρουσες μυρωδιές από τα εστιατόρια που λειτουργούν κάτω από την επιμέλεια του γενικού σεφ Σάββα Σάββα. Κατεβήκαμε τα σκαλιά περάσαμε τους κήπους και κατευθυνθήκαμε προς το Limanaki. Ένας εξαιρετικά ατμοσφαιρικός χώρος σε μια γωνιά του νησιού που διέθετε όλες τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια υπέροχη βραδιά. Ωραία παρέα, Live Lounge μουσική, ήχους της θάλασσας και ευγενικούς σερβιτόρους να προετοιμάζουν τους ουρανίσκους μας για την νύχτα που θα ακολουθούσε γεμίζοντας τα ποτήρια μας νερό και κρασί.

Επέλεξα να αποφορτιστώ από την ένταση της εβδομάδας επιλέγοντας Νίκο Λαζαρίδη Μαγικό Βουνό Sauvignon Blanc και η επιλογή μου με δικαίωσε. Ένα κρασί που ανέδυε υπέροχα αρώματα καλοκαιρινών εξωτικών φρούτων όπως πεπόνι, μάνγκο και ώριμο κίτρο δεμένα αρμονικά με τα αρώματα των ξηρών καρπών και της βανίλιας! Με σωστή οξύτητα, ανάλαφρο όσο επίτασσε η βραδιά, μιας και έπρεπε να οδηγήσω στην επιστροφή.

Σε πολύ λίγο κατέφθασαν στο τραπέζι καλαθάκια με κουλούρια και ολόφρεσκες φέτες ψωμιού, λευκός ταραμάς, τυροκαυτερή, μελιτζανοσαλάτα και ντάκος! Στάθηκα στην μελιτζανοσαλάτα μιας και έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην μελιτζάνα. Τα ολόφρεσκα ζουμερά ψιλοκομένα λαχανικά δρόσιζαν και προετοίμαζαν τους γευστικούς μας κάλυκες ενώ το άρωμα της ψητής μελιτζάνας αναδυόταν διακριτικά ανάμεσα στα υπόλοιπα υλικά δίνοντας μια πικάντικη εσάνς στο συνονθύλευμα των γεύσεων.

Παραμιλούσαμε, χωρίς καμία υπερβολή, με το χταπόδι καρπάτσιο που προσγειώθηκε μετά από λίγο στο τραπέζι μας και μικρά επιφωνήματα απόλαυσης έβγαιναν απροκάλυπτα, από όλους ανεξαιρέτως,  μετά από κάθε μπουκιά.

Ακολούθησαν γαύροι τηγανητοί και γαρίδες συνοδευμένα με σως. Εξαιρετικά τραγανά, νόστιμα και τόσο οικεία που αισθανθήκαμε ότι ήταν ένα σνακ που θα μπορούσαμε να απολαύσουμε χαλαρά στον καναπέ μας , σαν Finger Food παρακολουθώντας τηλεόραση. Στη συνέχεια υποδεχτήκαμε την πιατέλα με τους γεμιστούς κολοκυθανθούς. Το τυρί έλιωνε στο στόμα και η σως ντομάτας έκανε την διαφορά. Όπως και η μαρμελάδα ντομάτας και καρπουζιού που ήταν ραντισμένες οι τυροκροκέτες. Πεντανόστιμο και σωστά ψημένο ήταν και το καλαμάρι σχάρας ενώ θεαματικό φινάλε έκανε η συναγρίδα με τα βραστά λαχανικά και τις πατάτες. Εντούτοις οι νοστιμιές που προηγήθηκαν δεν της άφησαν ιδιαίτερο χώρο να αναδειχθεί και να λάβει την αποκλειστικότητα που της άξιζε.

Η αυλαία έπεσε με  φρούτα και με μια πιατέλα παγωτό τοποθετημένο πάνω σε γέμιση μπακλαβά το οποίο περιλάμβανε τρία διαφορετικά είδη ξηρών καρπών, κρυμμένο κάτω από τραγανά φύλλα κρούστας τα οποία έπρεπε να σπάσεις για να το απολαύσεις . Ένα φλυτζάνι espresso ήρθε να μας «καθαρίσει» από τις γεύσεις και να μας επαναφέρει από την ανεπαίσθητη ζαλάδα του κρασιού. Το ήπιαμε στην υγειά του σεφ Μιχαήλ Μιχαήλ ευχαριστώντας τον για αυτή την μοναδική γευστική εμπειρία.