Η Ειρήνη Γεωργαλλά δοκιμάζει τα εστιατόρια της Κύπρου και καταγράφει τις εμπειρίες της.

Την ταβέρνα του Λούη θα τη βρεις στον πιο πολυσύχναστο δρόμο της Παλουριώτισσας, σε ένα παλιό σπίτι της δεκαετίας του ’50, από αυτά με το ατόφιο ξύλινο παρκέ και το χαρακτηριστικό κροκί μωσαϊκό. Ο εσωτερικός χώρος είναι αρκετά μικρός και φιλοξενεί το πολύ καμία δεκαριά τραπέζια, φαινόμενο σπάνιο σε μια εποχή όπου η μαζική παραγωγή κυριαρχεί. Το μεγαλύτερο ατού της διακόσμησης είναι το ανοιχτό τζάκι που χαρίζει απλόχερα τη ζεστασιά του, όχι μόνο σε θερμοκρασία, αλλά και στην ατμόσφαιρα. Τα καλοκαίρια βέβαια, το σκηνικό αλλάζει και οι θαμώνες μεταφέρονται στον εξωτερικό χώρο, όπου απολαμβάνουν τη μαγεία της μικρής καταπράσινης αυλής.

Η ταβέρνα είναι οικογενειακή επιχείρηση και τις καθημερινές και τα Σάββατα ανοίγει μόνο για δείπνο, ενώ τις Κυριακές μόνο για μεσημέρι. Ο κ. Λούης σε υποδέχεται εγκάρδια στην είσοδο και παρόλο που είναι συνεχώς απασχολημένος, αφού το εστιατόριο στελεχώνουν εκτός από τον ίδιο, μόνο η σύζυγος (στην κουζίνα) και ο γιος του, η εξυπηρέτηση είναι με χαρούμενη διάθεση και χαμόγελο. Οι πρώτες ύλες διαλέγονται με προσοχή και αγοράζονται την ίδια μέρα για να είναι όσο πιο φρέσκιες γίνεται.

Το μενού αναδεικνύεται μέσα από την απλότητά του και περιλαμβάνει ελάχιστα ορεκτικά, τους «κλασικούς» - όπως τούς ονομάζει - μεζέδες και περιορισμένο αριθμό κυρίως πιάτων που συνοψίζονται σε αρνίσια παϊδάκια, μπριζόλα χοιρινή, κοτόπουλο πανέ, σουβλάκι χοιρινό, κοτόπουλο και σεφταλιές. Και για όσους επιθυμούν μια ενδιάμεση λύση ανάμεσα στη μερίδα και στη μεγάλη ποικιλία των μεζέδων, υπάρχει η επιλογή πιατέλας σχάρας για δυο άτομα. Για τους χορτοφάγους μπορεί να διαμορφωθεί ειδικός μεζές, εφόσον ζητηθεί.

Η επιλογή μας ήταν οι κλασικοί μεζέδες, καθώς θέλαμε να δοκιμάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πιάτα. Πρώτα κατέφθασαν η φρέσκια εποχική σαλάτα, το ζεστό φρυγανισμένο ψωμί με ελαιόλαδο, το ταχίνι, οι ελιές τσακιστές με κόλιανδρο, ψημένο χαλούμι και χωριάτικο λουκάνικο.

Τα πιάτα που ακολούθησαν ήταν όλα περιποιημένα και φτιαγμένα με ιδιαίτερο τρόπο, όπως το μοσχαρίσιο συκώτι, κομμένο σε λεπτές φέτες και ψημένο στην εντέλεια μαζί με σάλτσα από κρασί ή τα σουβλάκια από μπριζόλα που αφήνεται να ωριμάσει για 4 ημέρες πριν το ψήσιμο. Επίσης, ξεχώρισα τα μανιτάρια τηγανισμένα σε βούτυρο, με σκόρδο, λεμόνι και μαϊντανό, τα αρνίσια παϊδάκια με το ξεροψημένο λίπος στο κόκκαλο, τους αφράτους κεφτέδες, το τρυφερό κοτόπουλο σουβλάκι και τη ρόκα με αβγά.

Οι καραόλοι (σαλιγκάρια) είχαν πεντανόστιμη σάλτσα από βούτυρο, σκόρδο και σέλινο, αλλά ήταν παραψημένοι και σκληροί σε υφή. Οι τηγανητές πατάτες ήταν φρέσκιες αλλά καθόλου τραγανές. Οι ποσότητες θεωρώ πως ήταν επαρκείς χωρίς υπερβολές και η τιμή προς €18 το άτομο, δικαιολογημένη.

Τα κρασιά περιορίζονται σε mainstream ετικέτες από Κύπρο και Ελλάδα.

Βαθμολογία: 4/5

Για τη συγγραφή του κειμένου η επίσκεψη έγινε χωρίς γνωστοποίηση και χωρίς διαφημιστικό σκοπό. Ο λογαριασμός πληρώθηκε από την κα Γεωργαλλά.