Της Αφροδίτης Δερματά

Θες οι ιστορίες της γιαγιάς μου από τα παιδικά της χρόνια στην Κρήτου Τέρρα, τότε που μικρό κορίτσι με σφιχτές τις πλεξούδες της πηγαινοερχόταν στο κεφαλόβρυσο του χωριού για να φέρει νερό στο σπίτι, που σηκωνόταν αχάραγα για να κεντήσει με ένα μικρό καντήλι συντροφιά, που την πήγαινε ο πατέρας της με το γαϊδουράκι στην Πόλη για να της φτιάξει ο τσαγκάρης καινούργια παπούτσια, θες το ότι θυμίζει Ελλάδα, η δυτική Κύπρος με μαγνητίζει με έναν τρόπο μοναδικό και γίνεται το ιδανικό καταφύγιο κάθε φορά που η καθημερινότητά μου με στριμώχνει άσχημα. Η ανεκμετάλλευτη άγρια ομορφιά της με προκαλεί να την εξερευνήσω από άκρη σ’ άκρη και οι μικροί παράδεισοι που ανακαλύπτω κάθε φορά δικαιώνουν αναμφισβήτητα τις προσπάθειές μου.  
 
Ένα σαββατοκύριακο απόλυτης ελευθερίας στη φύση του Ακάμα είναι το αντίδοτο στο δηλητήριο της ρουτίνας της καθημερινότητας. Παίρνεις παρέα, παίρνεις σκηνή, παίρνεις φαγητά, παίρνεις καλή διάθεση, κατεβάζεις ρολά και αποχαιρετάς τη Λευκωσία που -ευτυχώς– χάνεις! Μετά από δυόμισι ώρες περνάς τα λουτρά της Αφροδίτης κι η ομορφιά της άγριας φύσης, το μπλε, το πράσινο, το γαλάζιο και το καφέ των βράχων κατακλύζουν τα μάτια σου και ξαφνικά ένας νέος κόσμος ανοίγεται μπροστά σου. Στήνεις το «χωριό» σου στα καλύτερα σημεία  που συνδυάζουν σκιά και θέα τη θάλασσα, φτιάχνεις το κρεβάτι σου, το μπαλκόνι, το σαλόνι και την τραπεζαρία σου πάντα εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και απολαμβάνεις κυπριακό καφέ με την αύρα της θάλασσας να χαϊδεύει κάθε κύτταρό σου και με θέα το απέραντο γαλάζιο.  

Μικρά κατηφορικά μονοπάτια οδηγούν σε κρυφές παραλίες, απ’ αυτές με τα σκούρα δροσερά νερά. Θα γρατζουνιστείς μέχρι να φτάσεις και ο ήλιος πάνω από το κεφάλι σου θα κάνει τη διαδρομή πιο δύσκολη αλλά τα πεντακάθαρα νερά και η ιδιωτικότητα που σού προσφέρουν αυτοί οι μικροί κόλποι σε αποζημιώνουν. Αφού κάνεις τις βουτιές σου, παίρνεις το μονοπάτι για το ψηλότερο σημείο, η μέρα φεύγει και αποχαιρετάς τον ήλιο που χάνεται, έχοντας όλη την  πλάση να ξετυλίγει το πιο χρυσό της χρώμα μπρος στα πόδια σου. Βραδιάζει και το «χωριό» φοράει τη νυχτερινή του περιβολή. Φαγητό, παγωμένα ποτά, όμορφες μουσικές, γέλια, ένα ασημένιο φεγγάρι στον απόηχο της πανσελήνου να καθρεπτίζεται στα ολόμαυρα νερά και στο βάθος το Λατσί με τα μικρά του φώτα συνθέτουν  μια νύχτα απ’ αυτές τις αξέχαστες. Ο ύπνος έρχεται λυτρωτικός και σε βρίσκει στη σκηνή, ενώ το απαλό αεράκι, οι ήχοι  του δάσους και τα κύματα που σκάνε ρυθμικά στα βράχια σου ψιθυρίζουν το πιο γλυκό τους νανούρισμα.

 Της άλλης μέρας το πρωί σε βρίσκει να τρως πλούσιο πρωινό με θέα τη θάλασσα, λίγο πριν πάρεις το δύσκολο μονοπάτι για την παραλία.  Μόλις φτάσεις, απλώνεις την ψάθα σου κάτω από τα βράχια που σού χαρίζουν μαζί με τη σκιά τους και τον πιο λυτρωτικό ύπνο λίγο πριν φύγεις από τον Παράδεισο. Το «χωριό» τοποθετείται ευλαβικά στα αυτοκίνητα και παίρνεις το δρόμο της επιστροφής κάνοντας μια στάση για ψάρι και παγωμένο ούζο  στα λουτρά της Αφροδίτης. Επόμενη στάση η Κρήτου Τέρρα, ήσυχη και γραφική, περιμένει τους επισκέπτες να τής δώσουν ζωή και να σπάσουν τη σιωπή της. Τα αυτοκίνητα κατηφορίζουν με προορισμό τους καταρράκτες . Παρκάρεις και περπατάς στο καταπράσινο μονοπάτι ενώ τα γάργαρα νερά χαϊδεύουν ανεπαίσθητα τα αφτιά σου οδηγώντας σε στη σωστή κατεύθυνση. Φτάνεις στον καταρράκτη που πίσω από τα νερά του κρύβει ένα μικρό μυστικό για τους πιο τολμηρούς. Σε μια άκρη, μια στενή σήραγγα που σε χωράει ίσα-ίσα να περάσεις σχεδόν μπουσουλώντας, σε οδηγεί σε έναν δεύτερο μεγαλύτερο καταρράκτη και για να βγεις στο φυσικό μπαλκόνι του, περνάς μέσα από τα δροσερά νερά του. Μετά το σκοτάδι της σήραγγας, βρεγμένος και με μικρές γρατζουνιές να αφήνουν τα σημάδια τους στο σώμα σου,  βγαίνεις, κοιτάς ψηλά και αντικρίζεις μια αναζωογονητική βροχή να πέφτει από ψηλά κάνοντας τα πράσινα από την υγρασία βράχια να μοιάζουν με πίνακα ζωγραφικής. Η κάθαρση είναι εξωτερική και εσωτερική και η φύση σου έχει δώσει το μάθημα της. Ό,τι αξίζει έχει ένα βαθμό δυσκολίας μα στο τέλος η κατάκτηση σε αποζημιώνει και με το παραπάνω. Τα παγωμένα καθαρά νερά δίνουν τροφή και δύναμη στο είναι σου. Χρώματα, αρώματα, εικόνες ανακατεύονται στο μυαλό σου καθώς έχεις πάρει τον δρόμο της επιστροφής. Χρειάζεσαι μια-δυο μέρες για να συνειδητοποιήσεις όσα έζησες, να καταλαγιάσουν οι στιγμές στο μυαλό σου και να μεταμορφωθούν σε αυτές τις όμορφες αναμνήσεις που σε συντροφεύουν για μια ζωή. Όταν, λοιπόν, εκεί πάνω στη δουλειά πιεστείς ή νιώσεις το άγχος και τις υποχρεώσεις να σε περικυκλώνουν απειλητικά, πλέον έχεις όπλο να πολεμήσεις. Κλείνεις τα μάτια και οι γαλαζοπράσινες καλοκαιρινές εικόνες φτιάχνουν έναν κλοιό προστασίας από την πραγματικότητα. Η αύρα της δυτικής Κύπρου έκανε πάλι το θαύμα της…

Υ.Γ. 1: Η αξία του πεντάστερου ξενοδοχείου της φύσης είναι απλά ανεκτίμητη, ξεπληρώνεται μόνο με σεβασμό και λατρεία.
Υ.Γ. 2: Φτιάξε τη δική σου καλοκαιρινή ιστορία… Τα χρόνια φεύγουν, θες δεν θες, σαν των ματιών σου τις μπογιές… Να το θυμάσαι!