Βλέποντας το τελευταίο διάστημα φωτογραφίες από την Πιαλέ Πασά στη Λάρνακα, έψαχνα να βρω την ιδανική ευκαιρία για μια βόλτα ως εκεί.

Στην περιοχή υπάρχουν αρκετά εστιατόρια, με προτάσεις για όλα τα γούστα. Σε ένα άρθρο στο WiZ θα βρείτε όλες τις επιλογές για φαγητό, επιλέγοντας αυτό που σας ταιριάζει περισσότερο αναλόγως όρεξης και διάθεσης. Μια και είχαμε καιρό όμως να πάμε στο Noesis, το οποίο στα τελευταία WiZ 50 Best Restaurants ήταν ανάμεσα στα 50 Καλύτερα Εστιατόρια στο νησί, μπήκαμε στο WiZ Bookonline και κάναμε κράτηση για Κυριακή μεσημέρι.

Με τη βοήθεια του Waze φτάσαμε στον τουρκομαχαλά πίσω από την Πιαλέ Πασά (αποφεύγοντας την κυριακάτικη κίνηση των Φοινικούδων) και πολύ σύντομα είδαμε τη θάλασσα να ξεπροβάλλει απέναντί μας, σαν ένα σκηνικό βγαλμένο από ταινία του Αλμοδόβαρ. Οδηγώντας κατά μήκος του δρόμου, δεν ξέρεις πού να πρωτοκοιτάξεις… Αριστερά η θάλασσα και οι περαστικοί, δεξιά πολλά καλαίσθητα σπίτια, με εξωραϊσμένες προσόψεις. Και φυσικά τα ωραία εστιατόρια της αναγεννημένης οδού. Πολύ λίγο οδηγήσαμε, αφού μέσω της υπηρεσίας valet parking που προσφέρει το Noesis αφήσαμε το αυτοκίνητο στον παρκαδόρο και πήραμε αμέσως θέση σε ένα από τα ακρινά τραπέζια, με την απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα και την ωραία περαντζάδα. Ακόμα και κόσμος που τρώει δίπλα στις Φοινικούδες, το απόγευμα συνηθίζει να βολτάρει μέχρι την περιοχή με τις παγωταρίες, διασχίζοντας στο σύνολό της την «ολοκαίνουργια» Πιαλέ Πασά και δημιουργώντας μια ωραία εικόνα και μια ωραία ατμόσφαιρα.

Πεζοί, κόσμος με ποδήλατα, με πατίνια και με παιδικά καρότσια, όλοι απολαμβάνουν τον αέρα και το ιώδιο, κινούμενοι δίπλα ακριβώς στη θάλασσα.

Στο δια ταύτα, σε σχέση με το φαγητό του Noesis, ό,τι ήρθε στο τραπέζι ήταν άψογο. Από το πιάτο με τις αλοιφές (λευκός ταραμάς, καπνιστή χτυπητή και χούμους από φυστίκι Αιγίνης), μέχρι τη σαλάτα με παντζάρι και κατσικίσιο και από το ριζότο με μελάνι σουπιάς και καλαμάρι ή το ριζότο με γαρίδες και κάβουρα μέχρι το καλαμάρι σχάρας με καπνιστή πάπρικα, τριγωνέλλα, σάλτσα chimichurri, ντομάτα, λεμόνι και ελαιόλαδο, όλα ήταν πολύ νόστιμα και χορταστικά (πολύ καλή η σχέση ποιότητας-τιμής). Το μόνο που δεν δοκιμάσαμε ήταν τα γλυκά, μιας και είχαμε προαποφασίσει ότι θα μεταφέρουμε το σκηνικό στο σημείο με τις πολλές παγωταρίες. Ξέραμε ήδη για το αποδομημένο σοκολάτα millefeuilles του σεφ Αντρέα Αντρέου, μιας και το είχαμε δοκιμάσει ξανά, οπότε είπαμε να αφήσουμε ως απωθημένο το Noesis Μπακλαβάς Cheesecake, έτσι ώστε να ανανεώσουμε το ραντεβού μας με τις γλυκές δημιουργίες του σεφ για μια επόμενη επίσκεψη.

Όντως, αμέσως μετά το φαγητό σταθμεύσαμε κοντά στις παγωταρίες και απολαύσαμε τη φάση. Είναι απίστευτο πάντως πόσος κόσμος κυκλοφορεί το απόγευμα στο συγκεκριμένο κομμάτι της Λάρνακας, είτε μετά το φαγητό είτε μετά το μπάνιο, αναζητώντας ακόμα λίγη δροσιά με ένα παγωτό στο χέρι.

Αν δεν έχεις βολτάρει στην Πιαλέ Πασά, αυτή η εποχή του χρόνου είναι η καλύτερη για να το κάνεις!

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στο must.