Loading...
Λίγο πριν να φύγει το 2024, με ένα υπέροχο Negroni στο χέρι, σε ένα μικρό γραφείο πάνω από το Lost And Found, άκουσα την ιστορία του Ντίνου Κωνσταντινίδη. Πώς έστησε ένα από τα πιο αγαπημένα στέκια της πόλης, ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισε, πόσο πείσμα έδειξε και πόση αγάπη για την εν λόγω δουλειά. Eκείνο το απόγευμα άκουσα την γλυκιά και παράλληλα πικρή περιπέτεια, όσων παιδιών επέλεξαν να ζήσουν με το δικό τους τρόπο και τους δικούς τους κανόνες σε αυτήν εδώ την πόλη. Γλυκιά και πικρή όπως είναι γενικά η ζωή και όπως ήταν το Negroni που έπινα απολαυστικά, γουλιά-γουλιά.
Γεννήθηκα το 1982, στη Λευκωσία και μεγάλωσα στους Αγίους Ομολογητές. Όλα τα χρόνια της ζωής μου ζω σε αυτές τις γειτονιές. Ήμουν πάντα παιδί της γειτονιάς, τα παιδικά μου χρόνια εκτυλίχθηκαν στους δρόμους. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, κάναμε ποδήλατο και παίζαμε video games. Μέτριος μαθητής, δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα επικεντρωμένος στα μαθήματα. Με ενδιέφερε μόνο η άθληση και να συναναστρέφομαι με φίλους. Τελείωσα επτατάξιο, grammar school, πήγα στρατό και αποφάσισα ότι πρέπει να σπουδάσω. Ήμασταν μια παρέα κολλητοί, δώδεκα άτομα, όπου οι εννιά είχαν πάει Αγγλία για σπουδές. Εγώ ξεκίνησα τότε marketing στο Cyprus College, διότι δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να ακολουθήσω και εγώ εξωτερικό. Φάνηκα τυχερός όμως γιατί το 2005 ήταν η χρονιά που η Αγγλία έδωσε στην Κύπρο τα δικαιώματα και τα δίδακτρα διαμορφώθηκαν στα 1000€ το χρόνο. Έτσι, με τα νέα δεδομένα, μπήκε στο μυαλό σαν επιλογή να πάω να σπουδάσω Αγγλία. Το βασικό κίνητρο ήταν ότι ήθελα να βρεθώ με τους φίλους μου. Οι γονείς μου ευτυχώς ήταν υποστηρικτικοί. Επέλεξα ως σπουδές το Business Management, διάλεξα πανεπιστήμιο στο οποίο ήταν ένας από τους κολλητούς μου, και άλλαξα camp ώστε να είμαστε παρέα . Αποφάσισα να κάνω μαθήματα που έχουν σχέση με business, e-business, website development και marketing.
Έψαχνα πἀντα τρόπους να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος. Όταν πήγα Αγγλία, ήθελα να βλέπω ποδόσφαιρο. Τότε δεν είχε streaming. Άρα, έπρεπε να βρω κάποιον τρόπο να παρακολουθώ. Ήρθα στην Κύπρο και κάναμε συνδρομή με τη Nova Cyprus, πήρα ένα αποκωδικοποιητή της. Επέστρεψα στην Αγγλία, συνεργάστηκα με ένα bar και έκανα εγκατάσταση του αποκωδικοποιητή. Χρεώναμε είσοδο τους Κύπριους να έρθουν να δουν ποδόσφαιρο. Δημιουργήσαμε ένα πολύ ωραίο community.
Επέστρεψα στην Κύπρο το 2008 και σε μια συζήτηση με τον πατέρα μου ότι μέσω κάποιον γνωριμιών θα μπορούσαν να μου κανόνιζαν να δουλέψω σε τράπεζα. Εγώ έπαθα σοκ, δεν συμφωνούσα ιδιαίτερα . Εν τω μεταξύ, όποτε ερχόμουν στην Κύπρο, δούλευα μπαρ. Ήξερα το χώρο, από πολύ μικρός δούλευα σε clubs σαν PR λόγω του ότι ήμουν αρκετά δημοφιλής στο σχολείο. Ξεκίνησα πρώτη φορά το 2001 ως barman σε ένα φίλο που είχε νοικιάσει ένα σκάφος και ήθελε κάποιον να φτιάχνει ποτά. Εκείνη την εποχή, είχα δει στο Vivendi να μου φτιάχνουν ένα ποτό μπλε και βάζανε γάλα μέσα. Εντυπωσιάστηκα. Ήθελα να μάθω περισσότερα πράγματα. Ξεκίνησα, μαθαίνοντας τη συνταγή. Πήγα λοιπόν στο πάρτι στο σκάφος και έφτιαχνα αυτό το μπλε ποτό. Ήταν εντυπωσιακό στο μάτι. Συνέχισα και σε άλλα μαγαζιά από το 2004. Όταν επέστρεψα στην Αγγλία το 2005, έκανα μαθήματα για bartender. Ήθελα να βελτιωθώ σε αυτόν τον τομέα, να μάθω περισσότερα cocktails καλύτερα και να κάνω flair! Με ενδιέφερε η μοριακή μιξολογία, οπότε μέχρι το 2008, πήγαινα Αγγλία και έκανα μαθήματα. Άρα, όταν επέστρεψα Κύπρο, είχα αρκετές προτάσεις για συνεργασία με μαγαζιά. Έτσι, η απόφαση να μην εργαστώ σε μια τράπεζα και ότι θέλω να δοκιμάσω να κάνω κάτι διαφορετικό. Κάναμε λοιπόν εισαγωγή ένα ποτό, το hypnotiq, ένα μπλε λικέρ. Άρα, έπρεπε να βελτιωθούμε ακόμα περισσότερο στα κοκτέιλ, για να μπορούμε να τα προωθήσουμε καλύτερα. Τότε βρισκόμουν μεταξύ Αγγλίας και Κύπρου, μέχρι να κατασταλάξω Κύπρο και να τελειώσω με τις εξετάσεις μου. Κάπου εκεί φτιάξαμε το πρώτο mobile bar της
Το 2008 σχεδιἀσαμε και φτιάξαμε με τον πατέρα μου που είναι πολύ καλός στα ξυλουργικά, το πρώτο mobile bar της Κύπρου. Τον πρώτο χρόνο καταφέραμε να κάνουμε με πολύ δυσκολία δύο events. Έπρεπε να εξηγήσω στον κόσμο, που δεν γνώριζε, τι είναι αυτό που κάνουμε. Έκανα ένα event τον Απρίλιο, και ακόμα ένα event τέλος του Αυγούστου. Παράλληλα, δούλευα σε μαγαζιά τη νύχτα. Λίγο πριν, το 2007, είχαμε ανοίξει ένα μαγαζί στην Αγία Νάπα που ονομαζόταν Vanilla. Εκεί γνώρισα κάποιον που είχε κάποια χρήματα και έψαχνε να επενδύσει σε κάποια επιχείρηση! Του είπα ότι είχα μια ιδέα αλλά λόγω του οικονομικού, δεν μπορούσα να την υλοποιήσω. Του πούλησα το 50% της ιδέας μου για 15.000€ . Έτσι, αγοράσαμε τον εξοπλισμό και απέκτησα τον πρώτο μου συνέταιρο σε επιχειρήσεις. Δυστυχώς όμως οι δυσκολίες της εποχής τον πίεζαν αρκετά και σε συνδιασμό με την όχι και τόσο καλά established επιχήρηση μας τα οικονομικά ήταν δύσκολα. Για καλή μας τύχη, το 2012 κάνουμε event σε έναν πελάτη, ο οποίος του άρεσε αυτό που κάναμε και μου πρότεινε να αγοράσει μετοχές στην εταιρεία μας. Έτσι αγόρασε τις μετοχές του συνέταιρού μου. Μου ζήτησε προτάσεις για να μεγαλώσουμε οργανικά και του πρότεινα να κάνουμε σχολή που να εκπαιδεύσουμε bartenders. Toν ενδιέφερε. Νοικιάσαμε αυτό τον χώρο που βρίσκεται το Lost + Found. Τον κάτω όροφο τον κάναμε σχολή και τον πάνω τον έκανε ο συνέταιρός μου γραφεία. Τα φτιάξαμε όλα μόνοι μας με πολύ προσωπική εργασία και μεταχειρισμένα έπιπλα. Μας βοήθησε ο πατέρας μου, ο αδερφός μου, φίλοι και τα παιδιά της ομάδας στα κατασκευαστικά. Τα πάντα ήταν hand-crafted. Όταν τελείωσε, ξεκινήσαμε τα πρώτα μας μαθήματα bartending. Είχαμε 8 μαθητές. Κάπου εκεί έρχεται η κρίση του 2013, υπάρχει κατάθλιψη, ανασφάλεια, ο κόσμος δεν έχει χρήματα και γενικά επικρατεί η λογική του να μην προκαλείς.
Φτιάχνουμε το χώρο και 12 Μαρτίου 2013 έχουμε event, το λανσάρισμα του Martini Royal. Τον ντύνει όλο η Martini. Κάνουμε το party με επιτυχία, ήπιαμε πολύ ποτό γιατί χαρήκαμε που επιτέλους το όνειρο μας είχε γίνει πραγματικότητα. Η χαρά απεριγραπτη, που ουτε το αλκοτεστ ουτε το οτι έβγαλα την νυχτα στο τμήμα με χάλασε. Ήμουν τόσο χαρούμενος για την έναρξη του μαγαζιού!
Κοιμάμαι και το πρωί που ξυπνάω μαθαίνω ότι κατάρρευσε η οικονομία. ´Εγινε το κούρεμα. Τα διλήμματα ξεκινούσαν. Δεν ήξερα τι να κάνω: αν έπρεπε να πληρώσω το πρόστιμο ή να κρατήσω τα χρήματα. Έπρεπε γενικά να δούμε τι θα κάνουμε και να δημιουργήσουμε εισοδήματα για να επιβιώσουμε. Ήμασταν μια ομάδα 5 ατόμων, και ξεκινάμε ένα pop-up στον χὠρο της σχολής με σκοπό να δημιουργήσουμε και εισοδήματα για εμάς αλλά και να βοηθήσουμε οικογένιες που είχαν άμεση ανάγκη. Λειτουργήσαμε 2 βράδυα και ο κόσμος που ήρθε έφυγε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Όλοι μας προέτρεπαν να το κάνουμε κανονικό μπαρ.
Ανησυχούσα για το αν ήταν έτοιμη η αγορά να υποδεχτεί κάτι διαφορετικό αλλά το προχωρήσαμε. Σκέφτηκαμε πως δεν είχαμε κάτι να χάσουμε και έτσι το μετατρέψαμε σε μπαρ. Όλα τα έπιπλα τα βρίσκαμε σε αποθήκες, σε σκουπίδια, ήταν παλιά έπιπλα της γιαγιάς. Έτσι προέκυψε το όνομα…Lost and Found. Αλλά παράλληλα ήτανε και η χρυσή εποχή των cocktail. Ξεχασμένα lost cocktails ξαναγίνονταν της μόδας. Δηλαδή, είχε τρεις λόγους που βγήκε το εν λόγω όνομα. Ο τρίτος λόγος ήταν ότι πηγαίνοντας στο Παρίσι για ένα industry event, χάθηκε η βαλίτσα μου. 7 μέρες με καλέσανε από το Lost and found του αεροδρομίου να μου πουν τα ευχάριστα. Βρέθηκε!. Έτσι, καταλήξαμε και στο όνομα.
Ανοίξαμε το μαγαζί 1η Νοεμβρίου του 2013. Κλείσαμε φέτος 11 χρόνια λειτουργίας . Ημασταν καθαρά ένα κοκτέιλ bar. Το έδειχναν άλλωστε οι πωλήσεις αφού το 85% ήταν κοκτέιλ. Ανοίγαμε 4 φορές την εβδομάδα και ήταν ένα μαγαζί απ' τα πρώτα bartender owned bars. Επειδή είμαι bartender ήξερα ακριβώς τις ανάγκες του και το πως να γίνει εργονομικό. Όλα είχαν μπει σε μια ροή και έδειχναν αισιόδοξα ώσπου κάποια στιγμή, ξημερώματα, δέχομε ένα τηλεφώνημα στο κινητό μου και από την άλλη γραμμή ένας αστυνομικός με ενημερώνει ότι είχε ξεσπάσει πυρκαγιά στο μαγαζί. Μεγάλη η ζημιά και οικονομική και ψυχολογική.
Τρεις μέρες μετά ξεκινήσαμε να το ξαναφτιάχνουμε. Ένα μήνα μετά ήμασταν έτοιμοι, το κάναμε και καλύτερο από ότι ήταν . Όποιος ερχόταν να εργαστεί μαζί μας ενθουσιαζόταν. Μας ψήφισαν ως το πιο δυνατό bar team το 2017 στη Νέα Ορλεάνη, πήγαμε τελική τετράδα, και μπήκαμε στα 50 best bars από το 2015 μέχρι και το 2023 με εξέρεση την εποχή της πανδημίας, όπως και στη λίστα με τα Τop500Bars εδὠ και 4 χρόνια.
Τελευταία σκέφτηκα πρώτη φορά να τα παρατήσω. Είχα ένα πρόβλημα υγείας που δε μου επιτρέπει να πιώ ποτό και πρέπει για κάποιο διάστημα να το σταματήσω. Άρα, πρέπει να έρχομαι δουλειά βράδυ, να είμαι με όρεξη να χαιρετάω και να μιλάω σε κόσμο, αλλά να μην μπορώ να πιώ καθόλου. Μετά και το covid κάπου ένιωσα κουρασμένος με όλα.
Οι τρεις στόχοι στη ζωή μου, ειναι ο πρώτος είναι να μην χρησιμοποιω ξυπνητήρι, αλλα να ξυπνω οταν βαριεμαι να κοιμαμαι. Είμαι μεγάλος φαν των slow mornings. θυμάμαι ακόμα και στο πανεπιστήμιο, διάλεγα μαθήματα μόνο απογευματίνα. Ο δεύτερος μου στόχος είναι να μην κοιτάω τις τιμές στο σούπερ μάρκετ, και ο τρίτος είναι να έχω τον χρόνο να ταξιδεύω με άνεση.
Τελευταία ξεκίνησα να σκέφτομαι για πρώτη φορά να επικεντρωθώ σε κάτι άλλο αρκεί να μην χαλάει τους στόχους μου. Ένα μικρό πρόβλημα υγείας που δε μου επετρέπε να καταναλώσω ποτό έκανε πιο δύσκολη την καθημερηνότητα της νύχτας. ακομα και η λιγη κατανάλωση για απλα για το socializing ηταν προβλημα. Πιστεύω πάντα θα είμαι στον τομέα της φιλοξενίας, του ποτού ίσως από άλλο πόστο, ίσως με άλλο μοντέλλο, αλλά είμαι και εξίσου σίγουρος πως ότι και να κάνω θα τα καταφέρω.
Πάντα μου άρεσε να αμφισβητώ το κατεστημένο (challenge the status quo) και να καλύπτω κενά στην αγορά. Αυτή η στρατηγική συνοδεύεται από μεγαλύτερο ρίσκο, αλλά προτιμώ να παίρνω ρίσκα παρά να ακολουθώ κάποιο προκαθορισμένο ή ήδη υπάρχον σενάριο. Εξάλλου, όσο μεγαλύτερο το ρίσκο, τόσο μεγαλύτερη και η απόδοση, όπως μας έμαθαν και στα οικονομικά.
Δημιουργήσαμε ή επενδύσαμε σε διάφορα food and beverage venues και άλλα σχετικά projects στην Κύπρο όπως το Collector’s Club, το Νotes and spirits, το Tocayo, Ukiyo Listening Bar, Rokoko, Hangry Ghost, Κοκόνα, Smokey Dee’s, το Clean Cut Brilliant Ice, και σε ένα tech app. Ετοιμάζουμε τρια ακόμα και κοιτάζουμε το ενδεχόμενο να κινηθούμε εκτός Κύπρου. Το ένα από τα 3 που μπορώ να αναφερθώ είναι εκτός Λευκωσίας, έχουμε κλίσει στο Παραλίμνι Μαρίνα το οποίο είναι ένα απίθανο project που γίνεται δίπλα από το Golden Coast στον Πρωταρά. Οικιστικά διαμερίσματα, μαγαζιά, εστιατόρια, πεζόδρομος και σκάφη. Θα είναι έτοιμο του χρόνου. Εμείς θα έχουμε εστιατόριο εκεί. Άρα, από τη μια βλέπουμε τα trends ότι αλλάζουν και από την άλλη ότι δεν ικανοποιούνται οι δικές μας ανάγκες. Προσωπικά, θα με ικανοποιούσε το να δημιουργήσω ξανά μια σχολή. Το ψάχνουμε. Πάμε ξανά να εκπαιδεύσουμε, πάμε πίσω στα αρχικά μας να δώσουμε αυτό που πιστεύουμε. Τρέχουμε το Mediterranean Bar Show τώρα και θέλουμε να κάνουμε την Κύπρο προορισμό. Να έρθει κόσμος και από την περιοχή αλλά και από Dubai, από Μάλτα, από Ισραήλ, Λίβανο, Ελλάδα. Είναι F&B influences θα διαφημίσουν το νησί γι’ αυτό θα πρέπει να υποστηριχτεί και από τον δήμο και από τον κόσμο.
Οι χώροι εστίασης είναι, πάνω απ’ όλα, χώροι φιλοξενίας. Δεν σερβίρουμε απλώς ποτά· πουλάμε εμπειρίες – όμορφες εμπειρίες. Αυτό σημαίνει ότι η συνολική εμπειρία είναι ένας συνδυασμός παραγόντων: η θερμοκρασία του χώρου, ο κόσμος, οι αποστάσεις, οι επιλογές, το καθαρό ποτήρι, η μουσική, ο φωτισμός, οι μυρωδιές, μέχρι και η ταχύτητα με την οποία φτάνει ο λογαριασμός στο τραπέζι.
Απ’ όλα τα trends στο χώρο των bars, το sustainability δεν είναι κάτι που υιοθετώ επιφανειακά. Για μένα, συχνά φαίνεται περισσότερο υποκριτικό παρά πραγματικά αποτελεσματικό. Για παράδειγμα, η κίνηση «όχι πλαστικά καλαμάκια» αποδείχθηκε περισσότερο συμβολική και λιγότερο ουσιαστική, καθώς τα πλαστικά καλαμάκια επέστρεψαν, ισχυρότερα από ποτέ.
Για παράδειγμα:
Δημιουργούμε δικές μας λύσεις, όπως το για παράδειγμα το "rectified-lime". Αυτό σημαίνει ότι αγοράζουμε λιγότερα εισαγόμενα limes, στύβουμε λιγότερο χυμό (μειώνοντας έτσι τα απορρίμματα), και στη συνέχεια προσθέτουμε ένα δικό μας μείγμα με τα αρώματα, έλαια, και acids για να έχουμε το pH που έχει το lime. Με αυτόν τον τρόπο, αυξάνουμε την ποσότητα και τη διάρκεια ζωής του χυμού, μειώνουμε τη μεταφορά, μειώνουμε τα απορρίμματα και παράλληλα εξασφαλίζουμε σταθερή γεύση και καλύτερο τελικό προϊόν.
Εργαζόμαστε σε πρακτικές συλλογής του νερού που σπαταλά το σύστημα αντίστροφης όσμωσης (Reverse Osmosis), για να το χρησιμοποιούμε στο πότισμα ή στη λειτουργία των τουαλετών. Έτσι, εξοικονομούμε τόνους νερού κάθε χρόνο.
Εγκαταστήσαμε πρόσφατα φωτοβολταϊκά, μειώνοντας σημαντικά το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του μπαρ. Ο στόχος μας είναι να γίνουμε πλήρως "green". Παράλληλα, μειώνουμε το κόστος ενέργειας, κάτι που μας επιτρέπει να διατηρούμε τις τιμές μας super ανταγωνιστικές, να βελτιώνουμε τους μισθούς και να διατηρούμε την ομάδα μας ικανοποιημένη και χαρούμενη.
Για εμένα, το sustainability δεν περιορίζεται στο περιβάλλον, αλλά περιλαμβάνει και την ευημερία της ομάδας και όλου του προσωπικού.
Καλή σας συνέχεια και να θυμάστε ότι η απάντηση στο πιο είναι το αγαπημένο σας ποτό είναι "το επόμενο."
Lost + Found Drinkery: Γλάδστωνος & Βύρωνος 38, Λευκωσία