Της Αργυρώς Τουμάζου

Αθαλασσινοί Κρυμμένοι

Ο Σύμης Σιουκούρογλου, μια χαρακτηριστική περσόνα της Παλιάς Λευκωσίας, ξεκίνησε από τη δεκαετία του 80 με μια σειρά από πρωτοποριακές κινήσεις στο άνοιγμα μαγαζιών στη χώρα που ‘έγραψαν’ στη μικρή πολιτισμική ιστορία της παλιάς πόλης. Νεότεροι απλά απολαμβάναμε το κάθε νέο του άνοιγμα, τ’ αφεψήματα και τις μουσικές του. Χαρακτηριστικά ανακαλώ τον εκπληκτικό Παπάζογλου unplugged του ’88, στο πρώτο του Τεϊοποτείο Πράσινη Γραμμή που άνοιξε στο σπίτι του, ή τα περιβόητα  Έπεα Πτερόεντα που ακολούθησαν. Εκ των υστέρων εκτιμούμε την συμβολή τους στη διαμόρφωση της τρέχουσας κυπριακής κουλτούρας του σύγχρονου καφενείου και όχι μόνο… Κι αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι εάν επισκεφθείτε το καφενείο του ‘Καλά Καθούμενα’, όπου έχει κάτσει πια για τα καλά… Άνοιξε μάλιστα και την πίσω κάμαρα σαν ένα μίνι-πολυχώρο εκδηλώσεων, μουσικής, θέατρου κλπ.

Όμως άνθρωποι σαν αυτόν δεν κάθονται απλά στα αυγά τους, γιατί έχουν ήδη ένα σκουλήκι που τους τρώει… Εδώ και χρόνια, δεκαετίες, όπως λέει ο ίδιος, ανεβαίνει στην Αθαλάσσα, περιπατεί και μαζεύει πέτρες, τις φέρνει στο σπίτι και τις πελεκά διαισθητικά, μέχρι που να ευχαριστηθεί την αρχετυπική μορφή που αναδύεται, και μετά ξεκινάει μια άλλη. Κάπως έτσι του αποκαλύπτονται οι Κρυμμένοι Αθαλασσινοί. «Αγαπώ τις πέτρες! Κι αυτές μ’ αγαπούν! Έτσι υπάρχουμε!» γράφει.
Έχοντας σκαλίσει πια ένα χωριό Αθαλασσινών, αποφάσισε με την προτροπή φίλων και επιμέλεια της Δήμητρας Ιγνατίου, να τους εκθέσει στην γκαλερί Γκαράζ. Βλέποντας τους Αθαλασσινούς του απλωμένους ψηλά και χαμηλά στο χώρο, νοιώθεις το ήμερο μεράκι του σκαλίσματος και την αυθεντική προσωπική έκφραση. Κι ας θυμίζουν οι neo-naïf μορφές του κάτι από τα πέτρινα κεφάλια Μοάϊ του Νησιού του Πάσχα – Πολυνησίας. Εκκεντρικές, αρχέγονες μορφές με γαμψές μύτες κι ωραία μάτια, ζωόμορφα χαρακτηριστικά,   διακριτικό χιούμορ αλλά κι’ αρμονία στην ανομοιογενή πέτρα που αναδεικνύεται. Θέλεις να τους αγγίξεις, να χαϊδέψεις τα πηγούνια, τα μάγουλα, τις μακρουλές μύτες και τα χυμένα χείλη… Οι εύγλωττες πέτρινες μορφές ελκύουν κι ευχαριστούν μέσα στην απλότητα τους. Δεν ψάχνεις κρυμμένο μήνυμα, ούτε άλλο νόημα ή εννοιολογικό υπόβαθρο, ούτε κάποιου είδους πρωτοπορία με δυσνόητες ερμηνείες σε απλοϊκές κατασκευές με την οποία μας κουράζουν τόσο συχνά οι σύγχρονοι νέοι καλλιτέχνες στην Κύπρο… Ειλικρινής, απερίφραστη, ικανοποίηση που τόσο πεθυμήσαμε.

Έχω την αίσθηση ότι για άλλη μια φορά ο γνωστός καφετζής Σύμης Σιουκούρογλου επεμβαίνει πολιτιστικά για να μας θυμίσει αυτό που παραγνωρίζουμε συχνά στην σύγχρονη τέχνη, την άμεση ψυχική απόλαυση.

Διάρκεια: 29.03.2018
culture∙shots∙by∙a∙toumazou