Από το 2020 που κυκλοφόρησε, ανέβαλλα να δω το ''His House'' για διάφορους λόγους, αλλά κυρίως επειδή βαριέμαι να τρώω χρόνο σε ταινίες που έχουν στόχο απλά να σε τρομάξουν. Έτσι πίστευα πως ήταν και η συγκεκριμένη. 

Στο «His House» ένα ζευγάρι Αφρικανών προσφύγων από το Σουδάν βρίσκει στέγη σε ένα σπίτι στο Λονδίνο αλλά η διαμονή του διαταράσσεται από τρομακτικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα μέσα σ' αυτό. Σύμφωνοι πως η περίληψη του δεν βοηθά να πουλήσει το έργο σαν κάτι διαφορετικό; Σύμφωνοι. 

Δες και το τρέιλερ πριν πω τα δικά μου, με spoilers. 

Κατ' αρχάς οι δύο πρωταγωνιστές (Wunmi Mosaku Sope Dirisu) είναι ένας υπέροχος συνδυασμός ταλέντων. Όσο το ζευγάρι προσπαθεί να εξοικειωθεί στη νέα του ζωή, βλέπουμε ζητήματα όπως τον ρατσισμό και την ανάγκη να ''δέσεις'' με ένα περιβάλλον να θίγονται με εύστοχο τρόπο. Ενδυάμεσα βλέπουμε και πλάνα από την φυγή τους μαζί με την κόρη τους που πνίγηκε στη θάλασσα αλλά τελικά δεν ήταν κόρη τους, ήταν απλά ένα κορίτσι που ο πρωταγωνιστής, ο Bol, άρπαξε την τελευταία στιγμή για να εξασφαλίσει μια θέση στο όχημα που θα τους έσωζε. 

Το σπίτι είναι γεμάτο φαντάσματα, με βασικό αυτό της Μάγισσας ή του Apeth, που σύμφωνα με τη μυθολογία του Σουδάν είναι μια μάγισσα της νύχτας, που ζητά τίμημα για τις αμαρτίες σου. Με αυτά υπόψη, νομίζω μπορείς να αντιληφθείς τι συμβαίνει, όπως επίσης και ότι το στόρι δεν είναι καθόλου ''συνηθισμένο'' όπως πίστευα εγώ. Η σκηνοθεσία είναι όμορφη, κυρίως στα πλάνα μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, κι αυτό εξυψώνει την ταινία στο σύνολο.

Το ντεμπούτο του Remi Weekes στη σκηνοθεσία είναι must watch. Απλά, σαν ταινία τρόμου που σέβεται τον εαυτό της, υπάρχουν σίγουρα σκηνές και μορφές που αν δεν αντέχεις πολύ θα σου καρφωθούν στο μυαλό.