Loading...
Της Αφροδίτης Δερματά
Αγαπώ το καλοκαίρι και όλα όσα φέρνει μαζί του. Η αίσθηση της ελευθερίας και της ξενοιασιάς, οι μεγάλες μέρες, τα ηλιοβασιλέματα, τα βράδια στις βεράντες με δροσερά ποτά, οι κουβέντες που ακούγονται στους δρόμους από τα ανοιχτά παράθυρα, οι πατούσες που ακουμπούν ελεύθερες την άμμο, οι βόλτες στις πλατείες των χωριών, τα ταξίδια στα νησιά, οι πολύχρωμες βαλίτσες που πάνε και έρχονται στα αεροδρόμια, τα φώτα των καραβιών που αράζουν στα λιμάνια και περισσότερο από όλα η επανασύνδεση με την μεγάλη μου αγάπη… την θάλασσα.
Μα τι ευλογία είναι να ζεις σε νησί. Είναι άνοιξη, μια ηλιόλουστη Κυριακή ξεδιπλώνει τις ώρες της, οργανώνω το καλάθι του πικ νικ, βάζω στην παγωνιέρα μπίρες και νερά μπαίνω, στο αμάξι και φεύγω για να την συναντήσω και να πάρω μια γεύση από το καλοκαίρι που έρχεται γεμάτο υποσχέσεις. Τα μάτια μου ανυπομονούν να αντικρύσουν το μπλε, κάθε κύτταρο μου θέλει να δροσιστεί από την αύρα της και τα πέλματα των ποδιών μου αναζητούν την υφή της ζεστής άμμου.
Καθώς την πλησιάζω και την βλέπω, μ’ έναν τρόπο μαγικό η ψυχή μου ηρεμεί. Είναι εκεί και με περιμένει, η θάλασσα η ψυχοθεραπεύτρια μου, που είτε γαλήνια είτε φουρτουνιασμένη παίρνει από πάνω μου κάθε θλίψη. Μια βόλτα δίπλα της γαληνεύει την ψυχή. Ο ήχος της, αναπαύει το μυαλό και σβήνει κάθε αρνητική σκέψη. Η δροσιά της αναζωογονεί το σώμα και το χρώμα της ταξιδεύει το βλέμμα. Αυτό το μπλε που διαπερνάει κάθε κύτταρο και «ξεπλένει» με έναν μοναδικό τρόπο το όλο σου το είναι.
Η θάλασσα είναι η ίδια η ζωή, είναι λαμπερή, σκοτεινή, ήρεμη αλλά και άγρια, άλλες φορές κρύα και άλλες ζεστή. Μπορεί να σε προκαλεί και ταυτόχρονα να σε τρομάζει. Σε ταξιδεύει, σε δροσίζει, σε αγκαλιάζει ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει, όσο πιο πολύ την εξερευνείς τόσο περισσότερα μαθαίνεις αλλά ποτέ δεν θα τα μάθεις όλα γι αυτό και δεν την βαριέσαι ποτέ, γιατί δεν είναι προβλέψιμη, γιατί ποτέ δεν ησυχάζει και γιατί συνέχεια αλλάζει.
Φέτος το καλοκαίρι λοιπόν αφού αισθανθείς το πόσο τυχερός είσαι που ζεις στο νησί, που ο ήλιος σε φωτίζει και σου φτιάχνει τη διάθεση και που η θάλασσα σε περικυκλώνει δίνοντας χρώμα στη ζωή σου, βάλε το μαγιό σου και πήγαινε να ανακαλύψεις καινούργια περιγιάλια… απ' αυτά τα κρυφά του Σεφέρη. Αυτά τα περιγιάλια σε περιμένουν για να γίνουν το καταφύγιο σου και οι εικόνες τους θα σε συντροφεύουν στα δύσκολα και στα εύκολα τότε που χειμώνας θα σε έχει πάρει μακριά από την θάλασσα. Μην πας με τους πολλούς και μην πας στα ίδια, ψάξε να βρεις τον δικό σου αποκλειστικό Παράδεισο κι ένα ξημέρωμα εκεί που ο ήλιος αρχίζει να ανατέλλει και το νερά είναι δροσερά και ήρεμα, πέτα τα ρούχα σου στην άκρη και κάνε μια βουτιά με όλη σου την ψυχή…θα με θυμηθείς...
Ελεύθερε άνθρωπε, πάντα θα λατρεύεις τη θάλασσα!
