Το ιδανικό μπαρ είναι αυτό που έχει την ικανότητα να δημιουργεί την τέλεια συνθήκη για να περάσεις ωραία.

Τις προάλλες καθόμουν στη μπάρα ενός τέτοιου μπαρ και με προσοχή παρακολουθούσα να δω πώς θα εξελισσόταν το βράδυ. Κάθε ένας πελάτης που έμπαινε, χαιρετούσε τον μπάρμαν-ιδιοκτήτη, παράγγελνε το ποτό του και έπαιρνε θέση σε ένα από τα stools του μπαρ ή σε ένα από τα τραπέζια της αυλής. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι πως αρκετοί από αυτούς εμπιστεύονταν τυφλά τον μπάρμαν, ο οποίος είτε επεξεργαζόταν μαζί τους την επιθυμία που είχαν για συγκεκριμένες γεύσεις και συγκεκριμένα spirits, είτε απλώς τους έφτιαχνε αυτό που ο ίδιος ήθελε και τους το σέρβιρε πάνω στη μπάρα με περισσή αυτοπεποίθηση, μη αφήνοντάς τους περιθώριο να αμφισβητήσουν ποιοτικά, γευστικά ή έστω οπτικά αυτό που έπαιρναν.

Απ’ εκεί και πέρα, η μουσική που έπαιζε καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας δημιουργούσε το καλύτερο soundtrack μιας ταινίας στην οποία πρωταγωνιστής ήταν η ανάγκη μας να ξεφύγουμε έστω για ένα τρίωρο από τα συνηθισμένα. Άνετα εκείνο το βράδυ θα μπορούσε να κάθεται σε μια γωνιά ο Almodovar, απολαμβάνοντας ένα Mezcal Paloma, διερωτώμενος τι να σημαίνουν άραγε οι στίχοι που ακούγονται εκείνη τη στιγμή από τα ηχεία του μπαρ: «Βρήκα ένα μπαράκι στον Ειρηνικό, κρέμεται στο βράχο και φοβάμαι, λάβα ηφαιστείου ρίχνουν στο ποτό βρες μια ευκαιρία για να πάμε».

Άνετα εκείνο το βράδυ το σκηνικό θα μπορούσε να του δώσει έμπνευση έστω για μια σκηνή της επόμενής του δημιουργίας. Αυτό λοιπόν είναι το τέλειο μπαρ. Αυτό που σου δημιουργεί την ανάγκη να επιστρέψεις ξανά και ξανά, για την αύρα του, για την αισθητική του, για το crowd του, για τα ποτά του, για τη ψυχή του -τον κόσμο που το δουλεύει.

Κι ας είναι στον Ειρηνικό, κρεμασμένο σε έναν βράχο!

*Η Καθημερινή, σε συνεργασία με το WiΖ Guide, παρουσιάζουν την Κυριακή (6/8) τα «50 Best Bars» της Κύπρου! Το ένθετο 50 Best Bars, το οποίο θα αποτελέσει τον απόλυτο οδηγό για την επόμενή σου έξοδο, θα το βρεις σε όλα τα περίπτερα.