Toυ Ανδρέα Μαλάη

Με συνεχείς συμβολισμούς, κινηματογραφικές και 80s pop αναφορές κι ένα προφανές πολιτικό υπόβαθρο (U.S.) –το λιγότερο που μας μένει εν τέλει - το δεύτερο σκηνοθετικό αριστούργημα του Jordan Peele μάς προσκαλεί σε καλοδεμένο θρίλερ που αντέχει σε πολλές και απαιτητικές αναγνώσεις.

Ο Peele μετά το «Get out» (2017) συνθέτει άλλο ένα, ακόμη καλύτερο, φανταστικό σύμπαν που αυτή τη φορά εμπλουτίζεται με πολύ πιο βαθιές αναφορές, «ανθεκτικότερες» σε πιο ανοιχτές και λιγότερο «βασικές» ερμηνείες. Oι Wilson, Αdelaide και Gabe, με τα δύο παιδιά τους παραθερίζουν στην παραλιακή περιοχή Santa Cruz της Καλιφόρνια, όταν ένα βράδυ εμφανίζονται στο προαύλιο του οικογενειακού εξοχικού της Adelaide τέσσερεις πανομοιότυποι κλώνοι τους, doppelgängers, οι οποίοι – προφανώς- απειλούν να τους σκοτώσουν και να πάρουν τη θέση τους. Αυτά για ορεκτικό!

Το πρώτο επίπεδο παραμένει και το πιο επιφανειακό: οι πολιτικές προεκτάσεις μιας περιθωριοποιημένης παράλληλης «αγέλης» στα έγκατα της γης σε μια χώρα που προκλητικά τους αγνοεί (βλ. Τrump κ.λπ.). Το πιο ενδιαφέρον, ωστόσο, στοιχείο της ταινίας, είναι οι υπόλοιπες, υπαρξιακές, συναισθηματικές, μεταφυσικές και άλλες προβληματικές που ενσωματώνει η ταινία, η οποία ακριβώς για αυτό τον λόγο ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στην πολυσημεία και την υπερβολή, κάτι που, ο Peele χειρίζεται μαεστρικά, συνθέτοντας ένα σχεδόν instant classic για όσους διψούν για τα βαθύτερα νοήματα και τις υπόγειες αναφορές. Ανάμεσα στο υποδόριο δράμα και τη διαρκή αγωνία, ο Peele ξέρει να εκτονώσει ιδανικά το κλίμα με σχεδόν σαχλές κωμικά παρεμβάσεις και cult κινηματογραφικές στιγμές που γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο αποδεικνύονται πολύτιμες και αξιομνημόνευτες.

Η πλοκή είναι δεμένη μέχρι το τέλος σφιχτά χωρίς φλυαρίες και οι διάλογοι συντονισμένοι στον τελικό σκοπό τους, χωρίς να διατυμπανίζουν την ευφυϊα τους. Το κουστούμι με την ολόσωμη φόρμα, το ψαλίδι και το γάντι (Michael Jackson αναφορά) αποτελεί το ιδανικότερο όχημα για μια αδρή σχεδόν απλοϊκή αποτύπωση της αγελαίας αλλά και στρατευμένης φύσης των doppelgängers, ενώ η ερμηνευτική προσέγγιση της Lupita Nyong'o ως κλώνος της Adeilaide είναι τόσο εύστοχη που εν τέλει δικαιώνει την επιλογή του Peele, ο οποίος είχε αρχικά τους δισταγμούς του.

Η ταινία προβάλλεται τώρα στους κινηματογράφους. Σπεύσατε γιατί κάτι μου λέει πως θα θέλετε να τη δείτε ξάνα.