Τρίτη απόγευμα σχολάω από την δουλειά, μπαίνω στο αυτοκίνητο και κατευθύνομαι προς κέντρο. Νιώθω αρκετά κουρασμένη από την ρουτίνα της καθημερινότητας κι ακόμα περισσότερο από τον ακατάπαυστο βομβαρδισμό “κορονοειδήσεων”. Αποζητώ απεγνωσμένα μια απόδραση από τα συνηθισμένα. Περνάω τα τείχη της παλιάς πόλης και παρκάρω έξω από ένα γραφικό κουρείο. Νιώθω σαν ξαφνικά να βρέθηκα σε έναν άλλο κόσμο που αποπνέει μυρωδιά Ανατολής.

Περπατάω στα δρομάκια της παλιάς Λευκωσίας, περνάω τον μιναρέ και στρίβω δεξιά στο χαμάμ. Σήμερα αποφάσισα να κάνω δώρο στον εαυτό μου και στον αδερφό μου ένα απόγευμα στο Hamam Omerye. Στην είσοδο μας υποδέχεται ευγενικά η Ζοζεφίν, ενώ από τα ηχεία ακούγεται η Δανάη Στρατηγοπούλου σε μια υπέροχη διασκευή του τραγουδιού «Πόσο λυπάμαι». Μια κοπέλα μας φέρνει ζεστό τσάι τζίντζερ και αφού το πιούμε η Ζοζεφίν μας συνοδεύει στους οντάδες μας όπου υπάρχουν έτοιμα εσώρουχα μιας χρήσης και παντόφλες.

 

Τυλιγμένοι με τις πετσέτες βγαίνουμε και μια κοπέλα μας συνοδεύει στα λουτρά. Νομίζει ότι είμαστε ζευγάρι και έτσι μας πάει σε ένα ειδικό δωμάτιο απομονωμένο. Κάτω στο πάτωμα είναι στρωμένες δυο πετσέτες, στον τοίχο υπάρχουν δυο μαρμάρινες βρύσες και πλάι τους δυο μικρά δοχεία με σφουγγάρια και σαπούνια. Ξαπλώνουμε πάνω στις πετσέτες στο ζεστό πάτωμα. Αρχικά νιώθουμε μια αίσθηση δυσφορίας, πολύ γρήγορα όμως συνηθίζουμε την ζέστη και τον ατμό και αρχίζουμε τις συζητήσεις. Η ώρα περνάει κι η κοπέλα επιστρέφει. Με σηκώνει και με συνοδεύει σε ένα μαρμάρινο παγκάκι . Στρώνω την πετσέτα μου και κάθομαι. Αρχικά μου ρίχνει έναν δροσιστικό κουβά νερό και αρχίζει να με τρίβει με το σκληρό σφουγγάρι και το σαπούνι. Η αίσθηση είναι υπέροχη. Νιώθω πραγματικά πεντακάθαρη. Ξεπλένομαι με το νερό από την πέτρινη βρύση και βγαίνω από το λουτρό. Κάνω ένα γρήγορο ντους και κατευθύνομαι προς τον οντά μου. Διασκευές από παλιά ελληνικά τραγούδια κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ξεχωριστή. Πίνουμε από δυο ποτήρια δροσερό, αποτοξινωτικό νερό με λεμόνι, ντυνόμαστε και η Ζοζεφίν μας ξεναγεί στον χώρο ενώ παράλληλα μας αφηγείται την ιστορία του Χαμάμ .

Για την ιστορία το Hamam Omerye πήρε το ονομά του από τον ιδρυτή του Ομέρ. Ο Ομέρ ήταν ο πρώτος Οθωμανός που ήρθε στην Κύπρο τον 14ο αιώνα. Η Ζοζεφίν μας ανεβάζει σε κάτι σκαλιά και μας βγάζει σε έναν όμορφα διακοσμημένο μικρό κήπο σκεπασμένο από βουκαμβίλιες. Μέσα στον κήπο είναι τοποθετημένα τραπέζια και καρέκλες. Πάνω σε ένα τραπέζι μας περιμένουν δυο πιάτα με ζεστή πεντανόστιμη μανιταρόσουπα, δύο ποτήρια λευκό παγωμένο κρασί, διάφορα είδη τυριών, ελιές, σταφίδες και μικρά παξιμάδια ολικής με σουσάμι. Καθώς σουρουπώνει η ατμόσφαιρα γίνεται μαγική και το φινάλε της μέρας παίρνει άλλη διάσταση.

Μετά από αυτή την μοναδική εμπειρία αισθανόμαστε ανανεωμένοι, ανάλαφροι και δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε ότι ήρθε η ώρα να γυρίσουμε πίσω. Όλα τα όμορφα όμως κάποια στιγμή τελειώνουν. Ευχαριστούμε με ευγνωμοσύνη την Ζοζεφίν και τις άλλες κοπέλες για αυτήν την ξεχωριστή εμπειρία και αποχωρούμε.

Μπαίνω στο αυτοκίνητο και κατευθύνομαι προς το σπίτι. Σήμερα βρήκα άλλον έναν λόγο να αγαπώ αυτή την πόλη. Το Hamam Omerye είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες προορισμούς στη Λευκωσία και είναι το πιο όμορφο δώρο που μπορεί κάποιος να κάνει στον εαυτό του. Μου υπόσχομαι ότι μέσα στις επόμενες μέρες θα με ξαναπάω και θα μου κάνω δώρο και ένα μασάζ. Επίσης αποφάσισα ότι την επόμενη φορά που θα θέλω να βρεθώ με την κολλητή μου να πούμε τα νέα μας, θα την πάρω αγκαζέ, θα πάμε στο Hamam, θα κλειστούμε σε έναν οντά θα ξαπλώσουμε αναπαυτικά στις μαξιλάρες, θα παραγγείλουμε ένα κρασί με «τσιμπίματα» και θα συζητάμε μέχρι τελικής πτώσεως.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες και να δείτε τις παροχές και υπηρεσίες του Hamam Omerye EΔΩ