Επτά νέες γυναίκες που με τη δουλειά και το εκτόπισμά τους έχουν καταφέρει να κερδίσουν την προσοχή μας, πολλούς φανατικούς ακόλουθους, αλλά και μια περίοπτη θέση στην εξίσωση της κυπριακής εστίασης.

Δύο chef, μία pastry chef, μια sommelier, μια restaurant manager, μία ιδιοκτήρια εστιατορίου και μία bartender. Επτά γυναίκες σε θέσεις-κλειδιά, μας συστήνονται, μας λένε ποιες γυναίκες θαυμάζουν οι ίδιες, αλλά και τι θα ήθελαν ιδανικά να αλλάξει στη βιομηχανία της εστίασης.
 

Natasha Petrou (Tash), Head Bartender στο Old Market St., στη Λάρνακα

«Ξεκίνησα να δουλεύω ως bartender στα 18 μου και γρήγορα ερωτεύτηκα αυτή την τέχνη. Με τα χρόνια, εργάστηκα σε διάφορα μπαρ ως head bartender και ως guest, πάντα προσπαθώντας να εξελίξω τις ικανότητές μου και το πάθος μου για το επάγγελμα. Η συμμετοχή μου σε διαγωνισμούς όπως το Bacardi Legacy και το Art of Diplomático ήταν μια απίστευτη εμπειρία, και η νίκη σε κάποιους από αυτούς ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Τα τελευταία επτά χρόνια η βάση μου είναι το Old Market St. στη Λάρνακα».

Θα ήθελα να δω περισσότερη αναγνώριση, υποστήριξη και ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες στον χώρο της φιλοξενίας.

Υπάρχουν δύο γυναίκες που θαυμάζω ιδιαίτερα στη δική μας βιομηχανία. Η μια είναι η Γεωργία Ιωάννου, που είναι Brand Activator για το Three Cents στην Κύπρο. Κατά τη διάρκεια της πορεία μου στον χώρο την έχω δει να αναλαμβάνει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους στον κλάδο της φιλοξενίας και ειλικρινά θαυμάζω το πάθος και την ευελιξία της. Η άλλη είναι η Rafaela Elfving, Head Bartender στο μπαρ Blurry Lights στη Λευκωσία. Μπορεί να είναι μικρή σε σωματότυπο, αλλά στην καριέρα της πάντα έκανε αισθητή την παρουσία της. Διαθέτει απίστευτη δημιουργικότητα και εξελίσσεται συνεχώς.

Θα ήθελα να δω περισσότερη αναγνώριση, υποστήριξη και ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες στον χώρο της φιλοξενίας».

Γεωργία Χρυσή, Restaurant Manager στο εστιατόριο Μπέμπα, στη Λευκωσία

Η Γεωργία κρατώντας το βραβείο Νο6 που απέσπασε η Μπέμπα στα Wiz 50 Best Reastaurants 2024

«Έχω πάρει πτυχίο Culinary Arts and Hospitality Management στο πανεπιστήμιο του Derby στην Αγγλία. Αποφάσισα να ασχοληθώ με την μαγειρική από τα 17 μου χρόνια, επηρεασμένη από τον παππού μου που ήταν εξαιρετικός μάγειρας. Έχω δουλέψει σε αρκετές και διαφορετικές κουζίνες, όπως στο ξενοδοχείο Κλεοπάτρα, στο Σούξου Μούξου Μανταλάκια, στο Grecos Nest, στην κουζίνα του Marks and Spencer, στο Patio και φυσικά στην Μπέμπα! Σταθμός στην καριέρα μου, αφού έχω την ευκαιρία να εργάζομαι τα τελευταία 7 χρόνια. Ξεκίνησα να δουλεύω ως μάγειρας στην κουζίνα και τα τελευταία χρόνια έχω την θέση του restaurant manager».

Θαυμάζω πρώτα την μητέρα μου, γιατί παρά τις πολλές δυσκολίες που πέρασε η δική της γενιά κατάφερε να μεγαλώσει και να σπουδάσει τα παιδιά της με αξιοπρέπεια, συνδυάζοντας οικογένεια και εργασία! Και την ανιδιοτελή αγάπη που μας προσφέρει απλόχερα! Και γενικά θαυμάζω όλες τις γυναίκες γύρω μου. Όσες μπορούν να συνδυάζουν την μητρότητα με την καριέρα τους, τις γυναίκες που η ζωή τους είναι η καριέρα τους, τις γυναίκες που συνεχώς εξελίσσονται. Η κάθε μία είναι ξεχωριστή και άξια θαυμασμού.

Θαυμάζω όλες τις γυναίκες γύρω μου. Όσες μπορούν να συνδυάζουν την μητρότητα με την καριέρα τους, τις γυναίκες που η ζωή τους είναι η καριέρα τους, τις γυναίκες που συνεχώς εξελίσσονται.

Πιστεύω ότι έχει αλλάξει αρκετά ο τομέας της εστίασης, από την άποψη ότι υπάρχουν πολλές νεαρές, ταλαντούχες chef που εξελίσσονται και ανακαλύπτονται! Είναι λίγο ωμό σαν επάγγελμα, αλλά πολύ δημιουργικό και εθιστικό. Αν θα άλλαζα κάτι, αυτό ίσως θα ήταν μια πιο γρήγορη και εύκολη αποδοχή για τις γυναίκες στο ‘ανδοκρατούμενο’ αυτό επάγγελμα».

Φοίβη Τσικκίνη, Ιδιοκτήτρια του Volta Wine Bar, στη Λεμεσό

«Ολοκλήρωσα σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες και στη συνέχεια έγινα ορκωτή λογίστρια, αλλά από το 2010 η εστίαση και το κρασί είχαν μπει στη ζωή μου. Το 2016 άφησα μια μεγάλη πολυεθνική εταιρεία για να εργαστώ στο τριάστερο Eleven Madison Park της Νέας Υόρκης και αργότερα στο Noma της Κοπεγχάγης. Επιστρέφοντας στην Κύπρο, δούλεψα στο Bistrot 55. Το 2022 άνοιξα το Volta Wine Bar, με σκοπό την προώθηση μικρών παραγωγών βιολογικών και βιοδυναμικών κρασιών. Παράλληλα, ολοκληρώνω το WSET Diploma και ασχολούμαι με την εισαγωγή και διανομή κρασιών.

Θαυμάζω κάθε γυναίκα που δεν φοβήθηκε να κυνηγήσει τα όνειρά της και να διεκδικήσει όσα πίστευε πως της αξίζουν. Κάθε γυναίκα που αρνήθηκε να ακούσει όσους την προέτρεπαν να μην επιχειρήσει ένα νέο βήμα -όσο ριψοκίνδυνο κι αν ήταν- επειδή ήξερε πως εκεί βρισκόταν η επαγγελματική και ηθική ολοκλήρωσή της. Δεν σημαίνει πως πάντα θα σου βγει σε καλό, αλλά πάντα θα έχεις πράγματα να μάθεις και τελικά θα γίνεις πιο δυνατός.

Είμαι τυχερή που περιτριγυρίζομαι από τέτοια παραδείγματα γυναικών. Τη μητέρα μου, που άφησε τον ‘σίγουρο μισθό» για να ανοίξει τη δική της επιχείρηση με ρούχα, γιατί αγαπούσε τη μόδα. Την πολύ καλή μου φίλη Ιάνθη Μιχαλάκη στην Αθήνα, που από φοιτήτρια ιατρικής βρέθηκε να δημιουργεί το Kora- έναν από τους πιο επιτυχημένους φούρνους της Ελλάδας. Τη φίλη και συνεργάτιδά μου στην Κρήτη, την οινοπαραγωγό Ηλιάνα Μαλίχιν, που κατάφερε να αναβιώσει ένα ολόκληρο χωριό, να ενώσει ανθρώπους που για χρόνια καλλιεργούσαν με διαφορετικές μεθόδους, και να κάνει όλο τον κόσμο να αναζητά τα βιολογικά της κρασιά. Ειδικά μετά τις καταστροφικές φωτιές στην Κρήτη πριν δύο χρόνια, το έργο της για την αναβίωση των αμπελώνων είναι μεγαλειώδες.

Γενικά, θαυμάζω κάθε άνθρωπο που ρισκάρει, για κάτι που αγαπά και πιστεύει.

Η εστίαση παραμένει ένας βαθιά ανδροκρατούμενος κλάδος, και αυτό είναι κάτι που θα ήθελα πολύ να δω να αλλάζει. Θα ήθελα να βλέπω περισσότερες γυναίκες σε διευθυντικές θέσεις -ιδιοκτήτριες εστιατορίων, μάνατζερ, σομελιέ και σεφ. Σε πρόσφατα βραβεία γαστρονομίας που παρευρέθηκα, εντυπωσιάστηκα από το πόσους άντρες έβλεπα γύρω μου, ενώ μια πολύ γρήγορη αναζήτηση για το ποιοι έχουν βραβευθεί ως «καλύτεροι σεφ της χρονιάς» στην Κύπρο την τελευταία δεκαετία δείχνει αποκλειστικά ανδρικά ονόματα. Οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται σε ηγετικές θέσεις σε όλο το φάσμα της φιλοξενίας. Πρέπει να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση ενός πιο δυναμικού, ισορροπημένου και γεμάτου ευτυχία κλάδου. Οραματίζομαι ένα μέλλον όπου οι γυναίκες θα είναι ηγέτιδες και πρότυπα στον χώρο του food & beverage, με ουσιαστική στήριξη ώστε να χτίσουν τις καριέρες που αξίζουν».

Χλόη Σταύρου (aka Barlic Gutter), Ιδιοκτήτρια και Chef στο Barlic’s, στη Λεμεσό

Η Χλόη Σταύρου είναι αυτοδίδακτη σεφ, DJ και επαγγελματίας της γαστρονομίας, με πάθος για τα εποχιακά τοπικά υλικά, τη συλλογή άγριων τροφίμων και τη μείωση στη σπατάλη του φαγητού. Έφτιαξε το πρώτο της πουργούρι σε ηλικία 7 ετών και έγινε επαγγελματίας το 2020, μετά από μια υπαρξιακή κρίση που την οδήγησε σε στροφή καριέρας από τον κόσμο της τέχνης στο Λονδίνο. Μετακόμισε στην Κύπρο το 2021 και έχει εργαστεί στα εστιατόρια Ristorante Locatelli του ξενοδοχείου Amara (2021-22), Alley (2022-23) και Embers (2024). Σήμερα εργάζεται ως freelancer, ενώ παράλληλα προετοιμάζει το άνοιγμα του εργαστηρίου γαστρονομίας με το όνομα «Barlic’s» (@barliccooks), στη Λεμεσό, τον Απρίλιο του 2025, το οποίο θα λειτουργεί ως βάση για όλες τις μελλοντικές της δραστηριότητες στον χώρο της εστίασης.

«Θαυμάζω όλες τις γυναίκες στη ζωή μου. Θαυμάζω όλες τις γυναίκες στη βιομηχανία της εστίασης. Θαυμάζω όλες τις γυναίκες που κάνουν ακριβώς αυτό που θέλουν να κάνουν, αλλά και εκείνες που ακόμα παλεύουν να βρουν τι θέλουν. Όσες μπορώ να κατονομάσω, ξέρουν ποιες είναι. Δεν χρειάζεται να τις αναφέρω, και επίσης οποιοσδήποτε παρακολουθεί τι κάνω, σε επαγγελματικό ή προσωπικό επίπεδο, ξέρει και εκείνος σε ποιες αναφέρομαι.

Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι κάνουν δυστυχισμένους και τους γύρω τους, ανεξαρτήτως φύλου. Τα προβλήματα στον χώρο μας δεν αφορούν μόνο τις γυναίκες, αλλά όλους. 

Ρωτώ τη Χλόη τι ακριβώς θα ήθελε να αλλάξει στη δουλειά της, εννοώντας τον τομέα της εστίασης. «Αρχικά, θα πρέπει να κατανοήσουμε γιατί υπάρχει ανάγκη για αλλαγή. Για μένα, το κύριο πρόβλημα είναι η έλλειψη γυναικών σε ηγετικές θέσεις μέσα στις κουζίνες. Όταν ήμουν μικρή, ο ένας από τους γονείς μου εργαζόταν στενά με το Food & Beverage τμήμα ενός γνωστού ξενοδοχείου, για πάνω από 25 χρόνια. Όταν εξέφρασα την επιθυμία μου να 'σπουδάσω για να γίνω σεφ', η αντίδραση δεν ήταν θετική. 'Οι ώρες είναι πολλές', 'ο χώρος είναι σκληρός', 'δεν θα έχεις προσωπική ή οικογενειακή ζωή'. Όλα αυτά είναι αλήθεια, αλλά νομίζω πως ισχύουν για οποιοδήποτε επάγγελμα, όταν από την εξίσωση απουσιάζει το πάθος. Δουλεύοντας σε κάτι που δεν αγαπάμε, οι ώρες θα φαίνονται πάντα ατελείωτες. Έκανα ακριβώς αυτό το πράγμα για δέκα χρόνια, πριν τελικά αποφασίσω να αλλάξω πορεία. Ναι, οι ώρες είναι πολλές, αλλά μου αρέσει αυτό που κάνω. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν είσαι άντρας ή γυναίκα.

Νιώθω ότι πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί τα πράγματα είναι έτσι, γιατί υπάρχει η ανάγκη για τη Μέρα της Γυναίκας -πέρα από το σημαντικό μήνυμα αλληλεγγύης απέναντι στη βία λόγω φύλου- και γιατί να εστιάζουμε στις αλλαγές που χρειάζεται η δουλειά και όχι οι άνθρωποι. Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι κάνουν δυστυχισμένους και τους γύρω τους, ανεξαρτήτως φύλου. Τα προβλήματα στον χώρο μας δεν αφορούν μόνο τις γυναίκες, αλλά όλους. Σχεδόν όλοι αμείβονται χαμηλά σε σχέση με το κόστος ζωής, σχεδόν όλοι βιώνουν εκφοβισμό ή κακή μεταχείριση. Απλώς, επιπλέον, οι γυναίκες έχουν μικρότερη προβολή -ίσως επειδή είμαστε λιγότερες στον χώρο. Αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, σχεδόν κανείς στη βιομηχανία δεν λαμβάνει αρκετή προβολή. Είναι δύσκολο να αποδεχτούμε αυτή την αλήθεια… αλλά αν θέλουμε πραγματικά να βρούμε λύσεις, πρέπει πρώτα να δούμε το πρόβλημα συνολικά».

Zhanna Antonyan, Sommelier στα εστιατόρια των ξενοδοχείων Almyra και Anassa της Thanos Hotels, στην Πάφο

«Κατάγομαι από την Αρμενία, ερωτεύτηκα όμως την Κύπρο και αποφάσισα να μείνω εδώ. Ο κόσμος του κρασιού με αγκάλιασε από τα πανεπιστημιακά μου χρόνια, όταν προσκλήθηκα στη Σικελία από το Iter Vitis Association. Ξεκίνησα την εμπειρία μου ως Sommelier στην Κύπρο με τη σημαντική βοήθεια του μέντορά μου, Γιώργου Κασσιανού. Είμαι μέλος του Κυπριακού Συνδέσμου Οινοχόων, ο οποίος έχει σημαντική επίδραση στην κυπριακή οινική βιομηχανία. Πρόσφατα, τιμήθηκα με το βραβείο ‘Kyperounda Best Young Sommelier of Cyprus 2025’ και έχω ακόμη πολλούς στόχους να πετύχω.

Οι γυναίκες φέρνουν φωτεινά χρώματα στον κόσμο και τον εμπλουτίζουν, σε κάθε τομέα. 

Θα ήθελα να συγχαρώ όλες τις γυναίκες με αφορμή αυτή την όμορφη γιορτή! Οι γυναίκες φέρνουν φωτεινά χρώματα στον κόσμο και τον εμπλουτίζουν, σε κάθε τομέα. Κάθε γυναίκα που κάνει τη διαφορά και ξεπερνά τις δυσκολίες για να πετύχει κάτι σπουδαίο, αξίζει να αναγνωριστεί! Θαυμάζω τη μητέρα μου, Στέλλα, που ήταν πάντα μια μαχήτρια, και την αδερφή μου, Άννα, που είναι Fred Astaire Παγκόσμια Πρωταθλήτρια στους Latin-American χορούς. Από τον χώρο του κρασιού θαυμάζω την Alissa Gortsinskaya, την πρώτη γυναίκα που αναδείχθηκε Best Sommelier of Cyprus, την Iwona Hereda, την πρώτη γυναίκα που απέκτησε το ASI Diploma στην Κύπρο, και τη Μαρία Μασούρα, την πρώτη γυναίκα που έλαβε το WSET Diploma στην Κύπρο. Όλες τους έχουν αφήσει σπουδαίο αποτύπωμα στη βιομηχανία του κυπριακού κρασιού!

Θα ήθελα να δω περισσότερες γυναίκες στο επάγγελμα του Sommelier και να αναγνωρίζεται η γνώση τους στον τομέα της φιλοξενίας και της εστίασης, καθώς οι γυναίκες μπορούν να ενισχύσουν τη βιομηχανία με τις μοναδικές τους ικανότητες».

Κυριακή Λιοπετρίτη, Pastry Chef στο Πατισερί, στην Αραδίππου

«Έχω σπουδάσει Product Design Technology στο Bristol. Επιστρέφοντας όμως στη Κύπρο επιδίωξα να ακολουθήσω μια καριέρα στη ζαχαροπλαστική, την οποία είχα ως χόμπι από μικρή. Μέσα από τα προγράμματα ΜΙΕΕΚ (Μεταλυκειακά Ινστιτούτα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης) μου δόθηκε η ευκαιρία, αν και στην ηλικία των 27, να αναπτύξω τις γνώσεις μου και τις δεξιότητες μου σε επαγγελματικό βαθμό, έχοντας δίπλα μου αξιόλογους επαγγελματίες. Συνδυάζοντας τη δημιουργικότητα με τεχνικές ζαχαροπλαστικής, στοχεύω στο να προσφέρω όμορφα αλλά και νόστιμα γλυκά.

Εξακολουθούν να υπάρχουν προκλήσεις για τις γυναίκες, όπως οι στερεοτυπικές αντιλήψεις καθώς διακρίσεις σε σχέση με την οικογενειακή τους κατάσταση. 

Μερικές από τις γυναίκες που ξεχωρίζω στον τομέα της ζαχαροπλαστικής και της γαστρονομίας γενικότερα είναι η Dinara Kasko, η οποία χρησιμοποίησε τις γνώσεις της στο Product Design για να φτιάχνει τις δικές της σιλικόνες για τα γλυκά της, η Maja Vase, της οποίας το κάθε γλυκό είναι ένα μικρό έργο τέχνης, η Darcie Maher που κατάφερε σε πολύ νεαρή ηλικία να ανοίξει το δικό της bakery με παγκόσμια φήμη, καθώς και η Κύπρια αρτοποιός Εύα Ιωάννου! Αυτές είναι λίγες από τις γυναίκες οι οποίες αποτελούν έμπνευση για μένα, με τον δικό της τρόπο η καθεμιά.

Γενικά, ο τομέας της γαστρονομίας και της ζαχαροπλαστικής στην Κύπρο είναι παραδοσιακά ανδροκρατούμενος. Εξακολουθούν να υπάρχουν προκλήσεις για τις γυναίκες, όπως οι στερεοτυπικές αντιλήψεις καθώς και διακρίσεις σε σχέση με την οικογενειακή τους κατάσταση. Επομένως, τι θα ήθελα να αλλάξει... είναι να δίνονται ευκαιρίες σε γυναίκες να έχουν ηγετικές θέσεις σε επαγγελματικές κουζίνες, να προβάλλεται η δουλειά τους, να έχουν ευκαιρίες ανέλιξης ανεξάρτητα από την προσωπική τους ζωή».

Serene Sadek, Chef και Ιδιοκτήτρια του Guido and the Goose, στη Λευκωσία

«Είμαι 31 ετών, Παλαιστίνια, γεννημένη και μεγαλωμένη στο Ντουμπάι. Το 2010, μετακόμισα στην Κύπρο και από τη στιγμή που έφτασα, ήξερα ότι είχα βρει το σπίτι μου. Ενώ πολλοί πίστευαν ότι ήμουν τρελή που άφησα τη ραγδαία αναπτυσσόμενη ζωή του Ντουμπάι, εγώ είδα κάτι σε αυτό το όμορφο μικρό νησί που άλλοι δεν έβλεπαν -μια απίστευτη προοπτική που περίμενε να εξερευνηθεί.

Η Κύπρος μού έδωσε την ευκαιρία να κάνω τα επιχειρηματικά μου όνειρα πραγματικότητα, ακόμα και με περιορισμένο κεφάλαιο. Η αναδυόμενη αγορά του νησιού, με ελάχιστο ανταγωνισμό, ήταν το ιδανικό μέρος για να δημιουργήσω την επιχείρησή μου. Ήταν ένας χώρος όπου μπορούσα να αναπτυχθώ γρήγορα και να εισαγάγω φρέσκες ιδέες, σε μια αγορά πρόθυμη και ανοιχτή στις αλλαγές.

Ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στην πορεία μου ήταν η Emily Loucantoni, η συνεργάτιδά μου. Η Emily είναι ένα άτομο που θαυμάζω πραγματικά -η αφοσίωσή της στην τελειότητα και η αδιάκοπη υποστήριξή της, έχουν αποτελέσει τη βάση μου. Ήταν η στήριξή μου στις δύσκολες στιγμές, πάντα με ενθάρρυνε να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και να επιδιώκω την αριστεία. Η σκληρή δουλειά και η δέσμευσή της έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην επιτυχία μας.

Ενώ πολλοί πίστευαν ότι ήμουν τρελή που άφησα τη ραγδαία αναπτυσσόμενη ζωή του Ντουμπάι, εγώ είδα σε αυτό το όμορφο μικρό νησί μια απίστευτη προοπτική που περίμενε να εξερευνηθεί.

Η Κύπρος δεν έχει γίνει μόνο το σπίτι μου, αλλά και το μέρος όπου είχα την ευκαιρία να δημιουργήσω κάτι σημαντικό. Είμαι περήφανη για όλα όσα έχουμε καταφέρει και ανυπομονώ για όσα μας επιφυλάσσει το μέλλον σε αυτό το ταξίδι.

Αν μπορούσα να ευχηθώ κάτι, λόγω της ημέρας, θα ήταν να δούμε περισσότερες γυναίκες να τολμούν και να κάνουν το βήμα προς την ηγεσία και την επιχειρηματικότητα. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι η κατάλληλη στιγμή για τις γυναίκες να πάρουν ρίσκα, να ξεκινήσουν καινοτόμες επιχειρήσεις και να διαμορφώσουν το μέλλον αυτού του νησιού, αφού η αγορά είναι ακόμα ανοιχτή σε νέες ιδέες».

Διαβάστε επίσης: Έξι γυναίκες στην Κύπρο που κάνουν σπουδαία δουλειά στον τομέα του κρασιού

Διαβάστε ακόμα: 5 γυναίκες της εστίασης, στα καλύτερα εστιατόρια της Κύπρου 

Διαβάστε: 7 εστιατόρια στην Κύπρο με γυναίκες σεφ