Loading...
Μείναμε μόνο τέσσερις μέρες, αλλά φύγαμε γεμάτοι από γεύσεις!
Εκτός από το ανηφόρισμα στην Ακρόπολη (μιας και χρονολογείται η τελευταία εκεί επίσκεψή μου), το περπάτημα σε Θησείο, Πλάκα, Μοναστηράκι και Ψυρρή, αλλά και μια επίσκεψη στην εξαιρετική Εθνική Πινακοθήκη*, τον υπόλοιπο χρόνο μας τον ξοδέψαμε ωφέλημα δοκιμάζοντας τη γαστρονομία της πόλης -ένα πολύ πολύ μικρό κομμάτι της γαστρονομίας, για να ακριβολογώ.
*Οι φωτογραφίες παρακάτω εμφανίζονται με σειρά, σύμφωνα με τις περιγραφές που προηγούνται.
Το πρώτο βράδυ, έπειτα από ένα σχετικά αδιάφορο γεύμα σε ένα από τα τουριστικά στου Ψυρρή (το πρώτο που βρήκαμε βγαίνοντας από το ξενοδοχείο), περπατήσαμε ως το Baba Au Rum (Κλειτίου 6), το θρυλικό κοκτεϊλάδικο που φέτος συμπληρώνει 15 χρόνια ζωής και το γιορτάζει με ωραία events. Το υπέροχο αυτό αθηναϊκό βρίσκεται και φέτος στη λίστα με τα World’s 50 Best Bars, στην πολύ προνομιακή 25 θέση, όχι άδικα. Μπορείς να διαπιστώσεις τους λόγους με το που θα περάσεις κάτι από τη μαγική ριγέ τέντα και θα βρεθείς σε έναν άλλο κόσμο, δοκιμάζοντας ποτάρες όπως το Anti-Novel Margarita, το Smokin Mexican και φυσικά το Spicy Baba που είναι και το δημοφιλέστερο εκ καταβολής του μαγαζιού. Αφιέρωσε λίγο χρόνο και δες το μενού, ό,τι πιο ποιοτικό και καλαίσθητο έχουμε δει ever.
Η δεύτερη μέρα περιλάμβανε βόλτα στην Ακρόπολη από την πλευρά του Θησείου, ως εκ τούτου πριν ανηφορίσουμε θέλαμε καφέ και ωραίο περιβάλλον για να απολαύσουμε τον ηλιόλουστο καιρό. Στο Sycophant (Αποστόλου Παύλου 23) βρήκαμε αυτό ακριβώς τον συνδυασμό, απολαμβάνοντας καφέ, σπιτικά γλυκά ημέρας και περαντζάδα, πριν ξεκινήσουμε τελικά μαζί με χιλιάδες άλλους επισκέπτες για να ανέβουμε στον ιερό βράχο. Φεύγοντας, κάναμε μια σύντομη στάση στην Πλάκα για παγωτό στο Arte Gelato Cioccolato (Τριπόδων 16). Παρόλο που είχε μια μικρή ουρά, η αναμονή άξιζε με χίλια. Μετά απ’ εκεί περπατήσαμε αρκετά στην πόλη, ψάχνοντας το κατάλληλο σημείο για φαγητό. Η αλήθεια είναι πως θέλαμε ψάρι, οπότε αφού απορρίψαμε δεκάδες επιλογές για πολλούς και διάφορους λόγους, βρεθήκαμε απέναντι στο θαύμα. Εντάξει, υπερβάλλω λίγο, αλλά αυτό που βιώσαμε στον Ατλαντικό (Αυλητών 7), «το ψαρομάγαζο» όπως αυτοαποκαλείται, είναι αξία ανεκτίμητη. Άριστης ποιότητας φρεσκοφτιαγμένα ορεκτικά (ο καλύτερος ταραμάς που έφαγα ποτέ), ωραία σαλατούλα, ψητές καυτές πιπεριές, τέλειο τηγανιτό καλαμαράκι, υπέροχη ψητή σαρδέλα και γαύρος φούρνου, μαζί με παγωμένη μπυρίτσα, σε ένα μαγαζί που απλώνεται μέσα στον δρόμο αλλά και μέσα στο στενό και ξεχειλίζει από ωραία ενέργεια. Το βράδυ μάς βρήκε στο Barrett (Πρωτογένους 11) με τις ωραίες βαρελίσιες μπίρες και την ωραία μουσική, ενώ στον δρόμο για το ξενοδοχείο κάναμε και μια γρήγορη στάση για μια τελευταία μπύρα σε ένα από τα τραπέζια που έχει στον πεζόδρομο το Juan Rodriguez Bar (Παλλάδος 3), ανάμεσα σε vintage λαμπατέρ.
Η τρίτη μέρα ήταν πολύ δύσκολη, καθότι έπρεπε να τεστάρουμε τις αντοχές μας. Είχαμε τη φαεινή ιδέα να τσεκάρουμε κατά κάποιο τρόπο τη street food πλευρά της πόλης και ως εκ τούτου δοκιμάσαμε κατά σειρά τα δημοφιλή bao buns του Καλλίδη στο Pink Flamingo (Σκούφου 2-4 Αθήνα), που ειδικά για τη μέρα είχε bao με μπακαλιάρο (μιας και ήταν 25 του Μάρτη), τα πιο αυθεντικά λαχματζούν στην Αθήνα από το θρυλικό πλέον Feyrouz, ενώ προς το απόγευμα καταλήξαμε για burger και πατατούλες στο PO’Boys BBQ (Αγαθάρχου 12 & Λεπενιώτου) στου Ψυρρή! Προτείνονται ανεπιφύλακτα και τα τρία. Μετά από τόσο πράμα, το βράδυ περιοριστήκαμε στα κοκτέιλ, από τους μετρ του είδους. Τα Livas (με βάση το ρούμι) και Vorios (με βάση το gin) ήταν αποκάλυψη τόσο σε γεύση όσο και σε εμφάνιση -ειδικά το δεύτερο με το Campari Foam. Τα παιδιά στο The 7 Jokers (Βουλής 7) ξέρουν από ποτά αλλά και από μουσική, να τους τιμήσετε!
Για την τελευταία μέρα, ενώ δεν είχαμε κανονίσει κάτι, απολαμβάνοντας τον πρωϊνό καφέ στο Dope (Βίσσης 25) με το υπέροχο ντεκόρ (θα αγαπήσεις τις καρέκλες με τα σύρματα, που ίδιες έχει και ο Ατλαντικός), δεν δοκιμάζουμε, σκέφτομαι, στο Nolan (Βουλής 31-33) του master chef Σωτήρη Κοντιζά. Μη έχοντας πολλές προσδοκίες, ενθουσιάστηκα βρίσκοντας τραπέζι τελευταία στιγμή. Τι εμπειρία κι αυτή. Οι γεύσεις όλες μία και μία, το σέρβις άψογο, οι τιμές λογικές και η επίγευση απίστευτα δυνατή. Ειδικά αυτά τα φασολάκια με πορτοκάλι και αχλάδι και τα gyoza με χωριάτικο κόκορα ήταν ποίημα (διάβασε εκτενώς για το γεύμα στο Nolan ΕΔΩ). Με αυτές να μας ακολουθούν ως το βράδυ, το τελευταίο βράδυ στην υπέροχη αυτή πόλη που έχει εξελιχθεί σε μια παγκόσμια μητρόπολη για τη γαστρονομία και όχι μόνο, ανηφορίζουμε ξανά ως την Πλάκα. Μετά από μια γρήγορη απογευματινή βόλτα στα γραφικά Αναφιώτικα, λίγο παρακάτω είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, απολαμβάνοντας τσίπουρο και κρύο μεζέ στα σκαλιά έξω από το Yiasemi (Μνησικλέους 23), περιτριγυρισμένοι κυρίως από τουρίστες. Παρόμοιο το σκηνικό και στο απέναντι Ανεφάνη, που διαθέτει επίσης και roof garden. Λίγα μέτρα πιο πάνω, ο Γέρος του Μοριά έπαιζε ζωντανή μουσική στον εσωτερικό χώρο, ενώ 50 μέτρα δίπλα το καφέ-ουζερί Το Παλιό Τετράδιο είχε live μουσική έξω. Αφού φάγαμε (τίποτα αξιομνημόνευτο), κι αφού θα έπρεπε να πάμε Ψυρρή ξανά, στο ξενοδοχείο, κάναμε και ένα πέρασμα από το κλασσικότατο οινοζυθεστιατόριον Η Κληματαριά (Πλατεία Θεάτρου 2), κοντά στη Βαρβάκειο Αγορά -το λες και ρεμπετάδικο. Ένα μέρος που κάθε βράδυ σφύζει από ζωή και γεμίζει με υπέροχες μελωδίες άλλων εποχών.
Πρώτη φορά απολαμβάνω τόσο έντονα (λαίμαργα σε κάποιες περιπτώσεις θα τολμούσα να πω, λόγω πίεσης χρόνου) τη γαστρονομική σκηνή της Αθήνας και οφείλω να ομολογήσω πως έχω πάθει την πλάκα μου. Λίγο υποψιασμένος αν πας, όπου κι αν πας σίγουρα θα φας και θα πιείς ποιοτικά!
*Αυτό το διάστημα στην Εθνική Πινακοθήκη παρουσιάζεται η πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση με τίτλο ΑΣΤΥΓΡΑΦΙΑ - η ζωή της πόλης τις δεκαετίες 1950-1970.
View this post on Instagram
