Πάντα όταν επισκέπτομαι εστιατόρια με πειραγμένη κυπριακή κουζίνα, καλή ώρα το Πατρικόν, πάντα έχω μια αγωνία για το τι θα γευθώ.

Όντας ένα από τα πρώτα εστιατόριο που ανέδειξαν την άλλη πλευρά της κυπριακής γαστρονομίας, το Πατρικόν βρίσκεται στον πυρήνα του χωριού Τερσεφάνου στην επαρχία Λάρνακας. Τα ηνία της κουζίνας κρατά ο Κυριάκος Φώκου μαζί με τα αδέλφια του, που προτείνουν μια νέα, δημιουργική και συναισθηματική κουζίνα με σημαία την εποχικότητα σε απρόσμενους συνδυασμούς, με το μενού να αλλάζει τέσσερεις φορές τον χρόνο.

Ο χώρος κινείται σε κλασικές κυπριακές γραμμές με vintage πινελιές που σε ταξιδεύουν σε νοσταλγικές εποχές.

Αφού καθίσαμε, αρχίσαμε να διαβάζουμε το μενού που βρισκόταν δίπλα από το πιάτο του καθενός. Το μενού «Ρίζες» ξεκίνησε με ένα καλωσόρισμα από ψωμί με γλυκό κουταλιού μόσφιλο και πάστα μανιταριού με λίγο λάδι.

Βλέποντας τα πιάτα από το μενού, αντιληφθήκαμε πως ο ουρανίσκος μας πρέπει να είναι έτοιμος για πολλές γευστικές εντάσεις. Στο τραπέζι μας λίγα λεπτά μετά από το καλωσόρισμα κατέφθασε ένας ξύλινος δίσκος με 3 διαφορετικές μπουκίτσες. Το πρώτο amuse bouche ήταν λουβάνα με καλαμάρι και παστουρμά, μια ωραία πρώτη επαφή με την κουζίνα του εστιατορίου. Το ίδιο ωραία ήταν και τα άλλα δύο, ο τραχανοκεφτές με τη μαρμελάδα ντομάτας και το σουβλάκι με κρέμα πίτας.

Συνεχίσαμε με μια «σαλάτα» από μακαρόνια του φούρνου με την μπεσαμέλ και από κάτω κιμά, τηγανητά μακαρόνια και διάφορα λαχανικά με κρούστα τυριού που τη σπάζεις και ανακατεύονται όλα τα συστατικά. Η σαλάτα ήταν ιδιαίτερη, αλλά ξεχωριστό ήταν και το επόμενο πιάτο, το σπιτικό κρασάτο τυρί συνοδευμένο από κληματόφυλλο και κουλούμπρα. Όλη η παρέα συμφώνησε ότι ήταν αρκετά ιδιαίτερο και ανατρεπτικό πιάτο και μια μπουκιά αρκούσε για δοκιμή.

Συνεχίσαμε με τη μούγκρα κουνουπίδι, το ξιδάτο με προζύμι, που ήταν αρκετά νόστιμο από μόνο του όπως και το βοδινό συκωτάκι με τα «αφκά».

Κάπου εδώ έπρεπε να αλλάξουμε τη γεύση μας πριν προχωρήσουμε στα κυρίως πιάτα. Αυτό το κάναμε με το σιάμισιη με αναρή, χαλεπιανό και πολύ ωραίο σορμπέ φράουλας. Γενικά ήταν ένα ωραίο πιάτο αν και το σιάμισιη το βρήκα κάπως σκληρό, όμως για εμένα η παρουσία του στη μέση του μενού ήταν κάπως «άκυρη», παρότι καταλαβαίνω απόλυτα τον λόγο. Ένα πολύ γλυκό πιάτο, που η γεύση του παγωτού σού μένει δύσκολα, αλλά με μετέφερε στα επόμενα πιάτα που ήταν το καλοκαιρινό σπανακόρυζο με καλαμάρι και το πιάτο με αθερίνα, ταραμά γλυκοπατάτας και φασόλια άσπρα, τα οποία επίσης βάδιζαν σε μια ανάλαφρη καλοκαιρινή διάθεση.

Τα τελευταία πιάτα πριν το γλυκό ήταν και τα δύο επιλογές από κρέατα, το ένα με κοτόπουλο και το άλλο με χοιρινό, «λοττού γεμιστή». Πρόκειται για δύο έντονα πιάτα που κάνουν το μενού ιδανικό για γερά στομάχια. Το γεύμα μας στο Πατρικόν έκλεισε με το παραδοσιακό ζυμαρικό τριν, γάλα και παγωτό κανέλα.

Εν κατακλείδι, η γαστρονομική μας περιδιάβαση στο εστιατόριο είχε σκαμπανεβάσματα που δίχασαν την παρέα. Προσωπικά, ενθουσιάστηκα με κάποια από τα πιάτα, αλλά πιστεύω πως αυτό το μενού, ως προς τη γενική εικόνα του, δύσκολα μπορεί να αγαπηθεί από το ευρύ κοινό. Το μενού στοιχίζει 30 ευρώ το άτομο μαζί με τα ποτά.