Η Ειρήνη Γεωργαλλά δοκιμάζει τα εστιατόρια της Κύπρου και καταγράφει τις εμπειρίες της.

Υπάρχει κάτι στον παλμό του Rokoko που είναι ιδιαίτερο και το κάνει να ξεχωρίζει. Είναι λες και όλα τα στοιχεία του δένουν αρμονικά μαζί, σαν κομμάτια ενός καλοστημένου παζλ. Η διακόσμηση και η διαρρύθμιση του χώρου είναι σε σύγχρονο αστικό στιλ - με το τραπέζι του ping pong ως επιβλητικό centre piece, την neon επιγραφή που δηλώνει απερίφραστα “It smells like art” και τη μαρμάρινη μπάρα με τα ψηλά σκαμπό. Η μουσική παίζει σε upbeat ρυθμούς μεν, σε ντεσιμπέλ που δεν σου τρυπάνε το τύμπανο δε. Και η κουζίνα μιλάει απλά ιταλικά, με πρωταγωνιστές τις πίτσες με λεπτό φύλλο και τα al dente ζυμαρικά. Το αποτέλεσμα; Μια ακαταμάχητα casual, φρέσκια, νεανική και ζωντανή ατμόσφαιρα.

Το μαγαζί διανύει τον έκτο χρόνο λειτουργίας του και φαίνεται ότι σε όλο αυτό το διάστημα ωρίμασε και καταστάλαξε ακόμη περισσότερο ως προς τον προσανατολισμό του, αλλά και στις εκτελέσεις των πιάτων, που είναι ακριβείς και προσεγμένες. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει αποκτήσει φανατικό κοινό και για να βρεις τραπέζι χρειάζεται ο προγραμματισμός του νοικοκύρη. Όπως ψωνίζεις στο σουπερμάρκετ για τη βδομάδα που έρχεται, έτσι κάνεις και κράτηση στο Rokoko. Well in advance!

Το νέο μενού που υιοθετήθηκε από τις αρχές του χρόνου παρουσιάζεται ως βιβλίο κόμικς σε pop art ύφος και δεν θα μπορούσε να δένει περισσότερο με το γενικότερο concept. Το βρήκα παιχνιδιάρικο και ιδιοφυές! Επί του προκειμένου, στα πλείστα πιάτα οι συνταγές είναι απλές και οι γεύσεις ξεκάθαρες, έτσι όπως οφείλει να είναι η ιταλική κουζίνα. Από αυτά που δοκιμάσαμε, η ετυμηγορία ήταν ομόφωνη και ανάδειξε ως αξεπέραστο πιάτο το ριζότο με σπαράγγια, μανιτάρια Portobello, ξύσμα λεμονιού, κρέμα και παρμεζάνα.

Ήταν χυλωμένο σωστά κι εξισορροπούσε με μαεστρία τις γεύσεις. Η μοσχαρίσια rib eye ταλιάτα ήρθε με χοντρό αλάτι, άψογα τηγανισμένα chips γλυκοπατάτας και γενναία δόση σαλάτας με ρόκα.

Ήταν τρυφερή και πεντανόστιμη και το μόνο μειονέκτημα ήταν το ψήσιμο, αφού είχαμε ζητήσει μεσαίο, αλλά ήρθε ελαφρώς πιο καφέ από όσο θα έπρεπε. Στην πίτσα Rokoko με χαμ, πεπερόνι, μανιτάρια και πιπέρια θα ήθελα μια δόση τραγανότητας στο λεπτό φύλλο, ενώ στη σαλάτα με σπανάκι και ρικότα δεν έχω τίποτα να προσάψω, εκτός ίσως από το γεγονός ότι η ρικότα έχανε τον κεντρικό της ρόλο από την κυρίαρχη γεύση του παντζαριού.

Μοναδική επιλογή για επιδόρπιο είναι το καλτσόνε με Nutella και μασκαρπόνε, που οφείλεις στον εαυτό σου για ένα μεγαλειώδες κλείσιμο.

H λίστα κρασιών είναι αντίστοιχη του casual ύφους του μαγαζιού με περίπου 20 ετικέτες χαμηλής και μεσαίας τιμολόγησης (€19-€28 το μπουκάλι) από Ελλάδα, Κύπρο και Ιταλία. Προσφέρονται και περιορισμένες επιλογές σε ποτήρι. Υπάρχει επίσης κατάλογος με περίπου 10 κοκτέιλ.

Η εξυπηρέτηση ήταν αρκετά καλή, αν και μας τα χάλασε κάπως προς το τέλος της βραδιάς. Όταν τελειώσαμε το φαγητό, τα λερωμένα πιάτα έμειναν για αρκετή ώρα στο τραπέζι και χρειάστηκε να ζητήσουμε εμείς να μετακινηθούν.

Τέλος, στα θετικά καταγράφεται το πολύ καλό value for money, αφού για τα πιο πάνω φαγητά και τρία αλκοολούχα ποτά, ο λογαριασμός στοίχισε €75.

Βαθμολογία: 4/5

Για τη συγγραφή του κειμένου η επίσκεψη έγινε χωρίς γνωστοποίηση και χωρίς διαφημιστικό σκοπό. Ο λογαριασμός πληρώθηκε από την κα Γεωργαλλά.