Το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεται κάποιος αμέσως μόλις βρεθεί στο Ῥοῦς, είναι πως πρόκειται για ένα πάρα πολύ όμορφο και προσεγμένο εστιατόριο.

Ένα εστιατόριο που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή όχι γιατί επηρεάστηκα από τα θετικά σχόλια του περίγυρού μου αλλά γιατί με το που πάτησα το πόδι μου για να γνωρίσω και εγώ προσωπικά τις δημιουργίες του, η θετική αύρα και τα πιάτα της βραδιάς με οδήγησαν σε ένα γευστικό ταξίδι που βασίζεται στις κυπριακές γεύσεις αλλά με μοντέρνες, fine dining δημιουργίες. Το καθετί είναι προσεγμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, την ίδια στιγμή που η ατμόσφαιρα αλλά και το σέρβις του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τουλάχιστον φιλόξενο. Είναι γενικότερα από τα μέρη που σε κερδίζουν αμέσως και σε κάνουν να νιώθεις οικεία.

Το ταξίδι αυτό το ξανάκανα πρόσφατα και η εμπειρία που έζησα τότε ήταν ακόμη καλύτερη. Πήγα Δευτέρα βράδυ, αλλά τα αραιά τραπεζάκια λόγω των μέτρων αποστασιοποίησης που επέβαλε η πανδημία ήταν γεμάτα.

Τα μενού έχουν διαφοροποιηθεί κάπως από την τελευταία φορά, εκτός από το the full story chapter V μενού που αποτελείται από εφτά στάδια-πιάτα. Παράλληλα, για τους φίλους της υψηλής γαστρονομίας είναι διαθέσιμο και το μενού 3 course αλλά και μενού à la carte όπου μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε ένα ορεκτικό ή σαλάτα, ένα κυρίως και ένα επιδόρπιο ή ανάμεσα σε ένα ορεκτικό, μια σαλάτα και ένα κυρίως.

Εμείς επιλέξαμε να δοκιμάσουμε το full story μενού ταξιδεύοντας με αυτό στην ιστορία του νησιού μας αλλά και στις γεύσεις που αυτό το μενού έχει να αναδείξει. Το μενού με την ιστορία κυμαίνεται στη βυζαντινή εποχή, στην εποχή των Αχαιών και στην Ενετοκρατία με τον επίλογο-δηλαδή το επιδόρπιο- να αντλεί επιρροές από όλους τους λαούς αλλά να είναι αφιερωμένο στην ελληνική και την κυπριακή κουζίνα.

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, με ένα πολύ ωραίο amuse bouche που αποτελείτο από κροκέτα φρικασέ με κρέμα σαφράν, μαρέγκα γιαουρτιού με ταραμά και πατάτα σουφλέ με παρμεζάνα και χαβιάρι. Συνεχίσαμε με το πρώτο ορεκτικό, ένα ταρτάρ σελινόριζας με κραμπλ ξηρών καρπών και πίκλες σελινόριζας.

Το επόμενο πιάτο που κατέφθασε στο τραπέζι μας ήταν ένα καλοστημένο πιάτο με τρομερά γευστικό και απολαυστικό τόνο τατάκι και κρέμα από λεμόνι και μίσο, σάλτσα κόλιανδρου και χαβιάρι.Η πληθωρική κρέμα παρμεζάνας μαζί με τα νιόκι, το βελουτέ μπρόκολο και το δεντρολίβανο ήταν από τις αγαπημένες μου επιλογές στα ορεκτικά, αν και είμαι περισσότερο λάτρις του κρέατος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τρώω ψάρι.

Το Red Muller, δηλαδή το φρέσκο μπαρμπούνι σοτέ, με μπερ μπλαν από cider, σπανάκι και φέτα ήταν από τις καλύτερες επιλογές που έχω φάει τον τελευταίο καιρό. Το τελευταίο πιάτο πριν το γλυκό ήταν αρνί καρέ με κόκκινο λάχανο μπρεζέ και κόκκινο λάχανο πουρέ, επίσης αρκετά γευστικό. Το γλυκό τέλος της βραδιάς ήρθε με μια τάρτα από λεμόνι και παγωτό από βασιλικό. Ένα ελαφρύ γλυκό που ήταν ό,τι έπρεπε μετά από το ταξίδι στη γεύση.

Γενικά το Ῥοῦς είναι ένα εστιατόριο που εξελίσσεται, με τα πιάτα του να μένουν για καιρό στο μυαλό του κάθε επισκέπτη. Σε μία πραγματικά κρίσιμη και κομβική περίοδο για τον κλάδο της εστίασης λόγω της πανδημίας, το Ῥοῦς κάνει τη δική του προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση κατά την άποψή μου. Εκείνη την κατεύθυνση που θέλει την προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα, χωρίς ωστόσο να υποβαθμίζεται η πραγματική εμπειρία ενός fine dining εστιατορίου, που προσπαθεί να πρωτοπορήσει στα γαστρονομικά δρώμενα της χώρας.